افراد مبتلا به بیماری های روانی جدی ممکن است در سنین پایین تر خطر بیماری قلبی را افزایش دهند

بر اساس تحقیقات جدید منتشر شده، تجزیه و تحلیل نزدیک به 600000 بزرگسال در ایالات متحده نشان می دهد که افرادی که مبتلا به اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی یا اختلال اسکیزوافکتیو تشخیص داده شده اند ممکن است در سنین پایین تر در مقایسه با بزرگسالانی که به یکی از این بیماری های روانی جدی تشخیص داده نشده اند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری های قلبی عروقی باشند. امروز در مجله انجمن قلب آمریکا.

ربکا سی راسوم، سرپرست تیم تحقیق، می گوید: «تحقیقات قبلی نشان داده است که افرادی که به بیماری روانی جدی مبتلا هستند 10 تا 20 سال زودتر از جمعیت عمومی می میرند و علت اصلی مرگ آنها بیماری قلبی است. محقق تحقیقاتی در زمینه سلامت رفتاری در مرکز نوآوری مراقبت های مزمن در موسسه HealthPartners در مینیاپولیس، مینه سوتا. “مطالعه ما بر نقش عوامل خطر قلبی عروقی مانند فشار خون، کلسترول، قند خون، شاخص توده بدنی و وضعیت سیگار کشیدن متمرکز بود تا خطر کلی بیماری قلبی برای افراد مبتلا به بیماری روانی جدی و بدون آن را مقایسه کند.”

محققان بر این باورند که این اولین مطالعه ای است که خطر ابتلا به بیماری قلبی عروقی 30 ساله (در طول عمر) را در نمونه بزرگی از بیماران سرپایی بزرگسالان مبتلا به اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی یا اختلال اسکیزوافکتیو – سه بیماری روانی جدی خاص این مطالعه – بررسی می کند. به گفته Rossom، بسیاری از مطالعات قبلی در مورد خطرات قلبی عروقی برای افراد مبتلا به بیماری های روانی جدی، تنها افرادی را که در بیمارستان بستری شده اند، شامل می شود و آنها تمایل به بیماری روانی شدیدتر و سلامت ضعیف تری نسبت به بیماران سرپایی دارند. در مقابل، این مطالعه، شامل نمونه بزرگی از بزرگسالان آمریکایی غیر بستری در بیمارستان بود.

به گفته موسسه ملی سلامت روان، اختلال دوقطبی (که قبلاً بیماری شیدایی-افسردگی یا افسردگی مانیک نامیده می شد) یک بیماری روانی است که باعث تغییرات غیرعادی در خلق و خو، انرژی، سطح فعالیت، تمرکز و توانایی انجام کارهای روزمره می شود. وظایف اسکیزوفرنی می تواند باعث توهم، هذیان یا گفتار نامنظم شود. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است به نظر برسد که ارتباط خود را با واقعیت از دست داده اند، که می تواند باعث ناراحتی قابل توجهی برای فرد، خانواده و دوستانشان شود. علائم اسکیزوفرنی می تواند پایدار و ناتوان کننده باشد. اختلال اسکیزوافکتیو توسط راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی به عنوان یک دوره بدون وقفه از بیماری تعریف می شود که در طی آن یک دوره خلقی عمده (مانیک یا افسردگی) علاوه بر رعایت معیارهای اسکیزوفرنی وجود دارد.

این تجزیه و تحلیل داده‌های سلامتی را برای تقریباً 600000 نفر در سنین 18 تا 75 سال که بین ژانویه 2016 تا سپتامبر 2018 از یک کلینیک مراقبت‌های اولیه در مینه‌سوتا و ویسکانسین بازدید کردند، ارزیابی کرد. تقریباً 2٪ یا تقریباً 11000 بزرگسال، تشخیص بیماری روانی جدی داشتند. از این تعداد، 70 درصد مبتلا به اختلال دوقطبی، 18 درصد با اختلال اسکیزوافکتیو و 12 درصد مبتلا به اسکیزوفرنی تشخیص داده شدند. به طور متوسط، افراد مبتلا به بیماری های روانی جدی جوان تر بودند. زن خود را به عنوان نژاد سیاه، بومیان آمریکا، نژاد آلاسکا یا چند نژاد معرفی کنید. و توسط Medicaid یا Medicare بیمه شوند، در مقایسه با همتایان خود که یکی از آن سه بیماری روانی جدی تشخیص داده نشده است.

مدل های پیش بینی ارائه یک متریک استاندارد برای ارزیابی عوامل خطر قلبی عروقی و پیش بینی احتمال حمله قلبی، سکته مغزی یا مرگ قلبی عروقی استفاده شد. برای ارزیابی خطر 10 ساله، ابزار امتیازدهی خطر آترواسکلروتیک قلب و عروق کالج آمریکا/انجمن قلب آمریکا برای بزرگسالان 40 تا 75 سال مورد استفاده قرار گرفت. امتیاز خطر فرامینگهام برای تخمین خطر 30 ساله قلبی عروقی در بین بزرگسالان 18 تا 59 ساله استفاده شد.

محققان دریافتند:

• بزرگسالان در مطالعه با یکی از بیماری‌های روانی جدی مورد بررسی، سطح خطر ابتلا به بیماری قلبی عروقی 10 ساله 9.5 درصدی را در مقایسه با 8 درصد برای بزرگسالان بدون بیماری روانی داشتند.
• خطر تخمینی 30 ساله بیماری قلبی عروقی در بین افرادی که یکی از سه بیماری جدی روانی را داشتند به طور قابل توجهی بالاتر بود – 25٪ در مقایسه با 11٪ افراد بدون بیماری روانی جدی.
• افزایش خطر بیماری قلبی حتی در بزرگسالان جوان (18 تا 34 سال) با یک بیماری روانی جدی مشهود بود.
• در زیرگروه های هر یک از سه بیماری روانی جدی در این مطالعه، در تجزیه و تحلیل های تنظیم شده برای سن، جنس، نژاد، قومیت و پوشش بیمه، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی در مقایسه با افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا اختلال اسکیزوافکتیو بالاترین خطر ابتلا به بیماری قلبی عروقی 10 ساله را داشتند. در حالی که افراد مبتلا به اختلال اسکیزوافکتیو در مقایسه با دو گروه دیگر بالاترین خطر قلبی عروقی را در 30 سال داشتند.
• سیگار کشیدن و شاخص توده بدنی (BMI) بسیاری از عوامل خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را در افراد مبتلا به بیماری روانی جدی تشکیل می دهند: احتمال ابتلا به بیماری روانی جدی در افرادی که دارای یک بیماری روانی جدی هستند، سه برابر بیشتر از همسالان بدون سیگار در حال حاضر سیگاری هستند (36%). بیماری روانی جدی (12٪) و 50٪ از افرادی که دارای یک بیماری روانی جدی هستند در مقایسه با 36٪ افراد بدون بیماری روانی جدی معیارهای چاقی را دارند.
• افراد مبتلا به یک بیماری روانی جدی دو برابر میزان دیابت تشخیص داده شده (نوع 1 یا نوع 2) نسبت به افراد بدون بیماری روانی جدی (به ترتیب 14 درصد در مقابل 7 درصد) بودند.
• 15٪ از بزرگسالان مبتلا به یک بیماری روانی جدی فشار خون بالا داشتند در مقابل 13٪ از افراد بدون بیماری روانی جدی.

Rossom گفت: «حتی در سنین پایین‌تر، افراد مبتلا به بیماری‌های روانی جدی نسبت به همسالان خود در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی قرار داشتند، که اهمیت رسیدگی به عوامل خطر قلبی عروقی برای این افراد را در اسرع وقت نشان می‌دهد.» «مداخلات برای مقابله با خطر بیماری قلبی برای این افراد زمانی که در سنین پایین‌تر شروع شوند، حداکثر سودمند هستند.

او گفت: «ما سیستم‌های مراقبت بهداشتی و پزشکان را تشویق می‌کنیم تا از تخمین‌های 30 ساله خطر قلبی عروقی برای بزرگسالان جوان مبتلا به بیماری‌های روانی جدی استفاده کنند، زیرا ممکن است از سن 18 سالگی استفاده شود. در حال حاضر، تخمین خطر ابتلا به بیماری قلبی 10 ساله بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد، و نمی توان آنها را تا زمانی که افراد حداقل 40 سال سن دارند، اعمال کرد، که برای شروع رسیدگی به خطر بیماری قلبی در افراد مبتلا به بیماری روانی جدی بسیار دیر است.

نویسندگان مشترک عبارتند از: Stephanie A. Hooker, Ph.D., MPH; Patrick J. O’Connor، MD، MA، MPH; A. Lauren Crain، Ph.D. و JoAnn M. Sperl-Hillen، MD افشای نویسندگان در چکیده فهرست شده است.