کاهش مهار نورون های هیپوکامپ باعث اختلال در یادآوری طولانی مدت در سندرم رت می شود.

مطالعه محققان در آزمایشگاه دکتر هدی زغبی، استاد برجسته خدمات در کالج پزشکی بیلور و مدیر موسسه تحقیقاتی اعصاب جان و دان دانکن (دانکن NRI) در بیمارستان کودکان تگزاس، کاهش یادآوری حافظه در سندرم رت را کشف کرده است. موش ها را می توان با فعال کردن سلول های بازدارنده خاص در هیپوکامپ بازسازی کرد. یافته ها در نسخه فعلی منتشر شده است نورون.

سندرم رت یک اختلال عصبی رشدی است که با از دست دادن مهارت های شناختی، حرکتی، زبانی و اجتماعی اکتسابی پس از سال اول زندگی و همچنین اختلالات عمیق یادگیری و حافظه مشخص می شود. به ویژه، خاطرات متنی، آنهایی که یک رویداد و شرایطی را که رویداد در آن تجربه شده رمزگذاری می‌کنند، در مدل‌های موش سندرم رت کاهش می‌یابند. تحقیقات قبلی نشان داده است که کاهش خاطرات متنی ناشی از اختلال در تعادل دقیق بین ورودی‌های سیناپسی تحریکی و مهاری است که به طور مداوم نورون‌های هیپوکامپ را بمباران می‌کند.

تیم زغبی فرض کردند که اختلالات در این تعادل ممکن است اندازه و ترکیب مجموعه‌ای از نورون‌های هیپوکامپ مورد نیاز برای رمزگذاری حافظه متنی را تغییر دهد. با استفاده از یک میکروسکوپ مینیاتوری، آنها به طور مستقیم این گروه ها را تحت نظر گرفتند، زیرا موش ها تجربه ترسناکی را به یاد می آورند. آنها دریافتند که موش‌های رت دارای مجموعه‌های عصبی بزرگ‌تر و مرتبط‌تری نسبت به موش‌های نوع وحشی هستند، که نشان می‌دهد نورون‌های هرمی هیپوکامپ در موش‌های رت مهار کافی دریافت نمی‌کنند.

Lingjie He، دانشیار فوق دکترا در آزمایشگاه Zoghbi و نویسنده اول، گفت: “یک تعادل بهینه بین ورودی تحریکی و بازدارنده برای شکل گیری و بازیابی مناسب خاطرات زمینه ای بسیار مهم است.”

سوال بزرگ بعدی که تیم به آن پرداخت این بود، “کدام نورون مهار را فراهم نمی کند؟”

برای شکار این نورون، این تیم فعالیت عصبی را از انواع سلول های شناسایی شده در برش های مغزی ثبت کردند. آنها کاهش قابل توجهی در اتصال بین سلول های هرمی و زیرمجموعه ای از نورون های بازدارنده سوماتوستاتین (SOM) یعنی سلول های OLM پیدا کردند. آنها دریافتند که این سلول‌ها، که معمولاً توسط نورون‌های هرمی هیپوکامپ در موش‌های سالم در طول یادآوری حافظه به‌کار گرفته می‌شوند، در موش‌های Rett ضعیف درگیر هستند.

این باعث شد که تیم به این فکر کند که آیا فعال کردن این نورون‌های بازدارنده در طول یادآوری حافظه به موش‌های رت کمک می‌کند بهتر به خاطر بیاورند. برای رسیدگی به این موضوع، آنها به طور انتخابی فعالیت سلول های سوماتوستاتین را در هیپوکامپ با استفاده از یک رویکرد شیمیایی-ژنتیکی افزایش دادند که امکان فعال سازی یک نوع سلول خاص را فراهم می کند. به طور باورنکردنی، فعال کردن سلول‌های بیان‌کننده سوماتوستاتین در موش‌های رت، حافظه متنی را بازیابی کرد.

زغبی، محقق موسسه پزشکی هاوارد هیوز گفت: «این اولین مطالعه‌ای است که نشان می‌دهد تنظیم مجدد فعالیت نورون‌های SOM می‌تواند حافظه و ظرفیت بازیابی حافظه را در موش‌های رت بهبود بخشد.» این یافته‌ها حوزه‌های هیجان‌انگیزی از تحقیقات را برای کشف احتمالات درمانی باز می‌کند که می‌تواند یادآوری حافظه متنی را در افراد مبتلا به سندرم رت بهبود بخشد. این یافته‌ها پیامد بسیار گسترده‌تری دارند و همچنین برای سایر اختلالات عصبی که در آن رشد و عملکرد مدارهای بازدارنده تغییر می‌کنند، قابل استفاده هستند. ”