بیوپسی پوست می تواند به شناسایی بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون کمک کند

تشخیص بیماری پارکینسون (PD) در حال حاضر بر اساس معیارهای بالینی اجماع است. یک مطالعه جدید گزارش شده در مجله بیماری پارکینسون دریافته است که وجود رسوبات عصبی بیومارکر آلفا سینوکلئین فسفریله شده (p-syn) در مغز و پوست بیماران مبتلا به PD، آنها را از افراد دارای علائم پارکینسونیسم به دلیل تجمع پروتئین دیگری به نام تاو متمایز می کند. این پیشرفت ممکن است به شناسایی اولیه و تشخیص افتراقی PD در میان انواع مختلف پارکینسون کمک کند.

علائم اصلی پارکینسون با سایر سینوکلینوپاتی ها و همچنین با پارکینسونیسم غیر معمول، از جمله فلج فوق هسته ای پیشرونده (PSP) و سندرم کورتیکوبازال (CBS) مشترک است، که هر دو به دلیل تجمع پروتئین دیگری به نام تاو هستند. علیرغم همپوشانی بالینی با PD، PSP با رسوبات تاو 4 تکراری، عمدتاً در گانگلیون های پایه، ساقه مغز و مخچه مشخص می شود، و CBS یک سندرم بالینی با یک نوروپاتولوژی زمینه ای ناهمگن است که عمدتاً توسط تائوپاتی ها و همچنین سینوکلئینوپاتی ها نشان داده می شود.

“تحقیق در PD و سایر اختلالات عصبی برای یافتن درمان هایی است که قادر به متوقف کردن و جلوگیری از تجمع پروتئین های پاتولوژیک مسئول اختلالات مختلف هستند. آزمایشگاه ما به سرپرستی پروفسور روکو لیگووری و دکتر وینچنزو دونادیو، دهه گذشته را سپری کرده است. برای نشانگرهای زیستی قابل اعتماد PD و اختلالات مربوط به آن برای دستیابی به تشخیص دقیق و زودهنگام،” نویسنده مسئول، ماریا پیا جیانوکارو، دکتری، گروه علوم زیستی پزشکی و عصبی حرکتی، دانشگاه بولونیا و IRCCS Istituto delle Scienze Neurologiche di Bologna، بولونیا، توضیح داد. ایتالیا

دکتر Giannoccaro ادامه داد: “این تحقیق از همان تلاش منشعب شد. هدف ما این بود که ببینیم آیا می‌توانیم PD را از دو تقلید بالقوه PSP و CBS تشخیص دهیم و پتانسیل استفاده از این رویکرد برای حمایت از تشخیص بالینی را بررسی کنیم.”

محققان 26 بیمار مبتلا به PD، 26 بیمار مبتلا به PSP (18) یا CBS (8) و 26 فرد سالم را از می 2014 تا آوریل 2017 انتخاب کردند. همه افراد در سه ناحیه تحت بیوپسی پوست قرار گرفتند: ساق پا، ران، و گردن رحم. منطقه، برای مطالعه رسوبات p-syn در اعصاب پوست. آنها دریافتند که به جز دو نفر از بیماران PSP/CBS، و همچنین همه افراد سالم، هیچ رسوب پوستی p-syn ندارند. برعکس، همه بیماران PD رسوب p-syn را نشان دادند.

محققان از این یافته متعجب شدند که دو بیمار با PSP و CBS به ترتیب دارای رسوبات پوستی p-syn بودند. یک احتمال این است که این دو بیمار به اشتباه تشخیص داده شده اند. با این حال، تشخیص با یافته های بالینی و MRI تایید شد. احتمال جالب دیگر این است که برخی از بیماران دارای یک آسیب شناسی مختلط با چندین اختلال عصبی که همزمان رخ می دهند، دارند. هر دو بیمار دارای برخی ویژگی‌های آتیپیک معمول‌تر از PD بودند که می‌تواند نشان دهنده تظاهرات سینوکلئینوپاتی آتیپیک باشد.

دکتر Giannoccaro اظهار داشت: “بر اساس دانش ما، این بزرگترین مطالعه در مقایسه رسوب محیطی آلفا سینوکلئین اشتباه تا شده در موارد PD و PSP/CBS است.” ما نشان دادیم که وجود رسوبات p-syn پوستی به طور دقیق بیماران مبتلا به PD را از افراد مبتلا به پارکینسونیسم آتیپیک متمایز می کند. تمایز اولیه و تشخیص دقیق in vivo برای مدیریت بالینی کافی و مراقبت از بیمار از زمان درمان و پیش آگهی PD، PSP و CBS مهم است. متفاوت هستند.

محققان برای تایید این نتایج، مطالعات بیشتر شامل نمونه های بزرگتر از بیماران را توصیه می کنند. علاوه بر این، در آینده نزدیک، می‌تواند برای استخدام بیماران در آزمایش‌های بالینی درمان‌های بالقوه اصلاح‌کننده بیماری مرتبط باشد.

PD یک اختلال به آرامی پیشرونده است که بر حرکت، کنترل عضلات و تعادل تأثیر می گذارد. این دومین اختلال شایع عصبی مرتبط با سن است که حدود 3 درصد از جمعیت را در سن 65 سالگی و تا 5 درصد از افراد بالای 85 سال را تحت تاثیر قرار می دهد.