مطالعه روش ترکیبی جدیدی را برای درمان زیرمجموعه تهاجمی سرطان سینه در زنان آفریقایی آمریکایی شایع تر نشان می دهد –

این یافته ها در 20 دسامبر به صورت آنلاین منتشر شد eLifeممکن است تفاوت نژادی مشخص در مرگ و میر را برای این زیرمجموعه سرطان سینه توضیح دهد و راهبردهای جدیدی برای درمان این بیماری کشنده ارائه دهد.

دیپالی شارما، رهبر این مطالعه، می گوید: “بروز سرطان سینه در زنان آمریکایی آفریقایی تبار کمتر از زنان سفیدپوست آمریکایی است، اما مرگ و میر بیشتر است. کار ما مکانیسم های مولکولی را نشان می دهد که باعث رشد و گسترش سریع سلول های سرطانی در زنان آفریقایی آمریکایی می شود.” دکترا، استاد انکولوژی در دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز و محقق صندوق جان فتینگ برای پیشگیری از سرطان پستان.

تشخیص و درمان بهتر مرگ و میر ناشی از سرطان پستان را در چند دهه گذشته کاهش داده است و میزان مرگ و میر را تا حدود 40 درصد کاهش داده است، اما زنان AA هنوز 42 درصد بیشتر از زنان WA در معرض خطر مرگ ناشی از این بیماری هستند. اگرچه زنان AA در مقایسه با زنان WA به طور کلی شیوع کمتری برای سرطان سینه دارند، تفاوت در مرگ و میر را می توان تا حدی با بروز بالاتر سرطان سینه منفی سه گانه در میان زنان AA توضیح داد، یک زیر مجموعه سرطان سینه تهاجمی که با کمبود استروژن، پروژسترون و گیرنده های HER2 با این حال، حتی در میان سرطان‌های منفی سه‌گانه سینه، آن‌هایی که در زنان AA هستند، حتی تهاجمی‌تر از آن‌هایی که در زنان WA هستند، به‌طور قابل‌توجهی میزان بقای AA را کاهش می‌دهند.

برای درک بهتر این پدیده، شارما و همکارانش رفتار رده های سلولی سه گانه منفی سرطان سینه جدا شده از زنان AA و WA را مقایسه کردند. هنگامی که در ظروف پتری رشد کردند، سلول‌های زنان AA با سرعت بیشتری تکثیر شدند، به بافت‌های اطراف تهاجمی‌تر بودند، احتمال بیشتری برای مهاجرت داشتند و سلول‌های “شبیه بنیادی” بیشتری در مقایسه با سلول‌های WA داشتند که قادر به ایجاد تومورهای جدید بودند. زنان. هنگامی که سلول‌های زنان AA در موش‌ها قرار گرفتند، در مقایسه با سلول‌های زنان WA سریع‌تر تومورهای بزرگ‌تری ایجاد کردند و سریع‌تر متاستاز دادند.

سامیت سیدهارت، نویسنده اول مقاله و عضو فوق دکتری در پزشکی جان هاپکینز می گوید: «سلول های سه گانه منفی سرطان سینه زنان آفریقایی آمریکایی از همان ابتدا تهاجمی تر بودند.

در جستجوی مکانیسم‌های مولکولی پشت این تفاوت‌ها، محققان فعالیت ژن را در هر یک از رده‌های سلولی و نمونه‌های تومور زنان AA و WA ارزیابی کردند. آنها دریافتند که دو ژن به نام های GLI1 و Notch1 در سلول های جدا شده از زنان AA در مقایسه با ژن های جدا شده از زنان WA فعال تر بودند. Sheetal Parida، یکی از نویسندگان این مطالعه و محقق فوق دکترا، توضیح می دهد که هر دو ژن پروتئین هایی را تولید می کنند که به عنوان فاکتورهای رونویسی شناخته می شوند و مسئول تنظیم شبکه های بزرگی از ژن های دیگر هستند که می توانند به طور گسترده بر عملکرد سلول تأثیر بگذارند.

برای تعیین اینکه آیا GLI1 و Notch1 می‌توانند به عنوان اهداف مؤثری برای سرطان‌های منفی سه‌گانه پستان عمل کنند، محققان خطوط سلولی زنان WA و AA را با یک مهارکننده برای هر یک از این دو ژن همراه با یک عامل شیمی‌درمانی مشترک مورد استفاده برای درمان این سرطان‌ها مصرف کردند. اگرچه هر عامل به خودی خود تا حد زیادی بی اثر بود، ترکیب هر سه دارو به طور قابل توجهی از رشد، تهاجم و مهاجرت در رده های سلولی AA جلوگیری کرد. درمان موش‌ها با تومورهای رشد یافته از این رده‌های سلولی اثرات مثبت مشابهی داشت و اندازه تومور و متاستاز را کاهش داد.

شارما می‌گوید که او و تیمش قصد دارند به آزمایش مهارکننده‌های GLI1 و Notch1 در مدل‌های موش سرطان سینه منفی سه‌گانه ادامه دهند تا بهترین ترکیب را با شیمی‌درمانی بیابند و در نهایت این استراتژی را در آزمایش‌های بالینی بیماران مبتلا به این زیرگروه بیماری بررسی کنند.

او می‌گوید: «در نهایت ممکن است بتوانیم شکاف بقای بین زنان آفریقایی آمریکایی و سفیدپوست آمریکایی مبتلا به سرطان سینه منفی سه‌گانه را کاهش دهیم.»

علاوه بر شارما، سیذارت و پریدا، سایر محققینی که در این مطالعه مشارکت داشتند عبارتند از: نتاجی مونیراج، آروموگام ناگالینگام، دیوید لیم، و چنگوانگ وانگ از جانز هاپکینز. شاون هرکول و ژولیت دانیل از دانشگاه مک مستر، همیلتون، کانادا؛ و Balazs Gyorffy از MTA TTK Momentum Cancer Biomarker Group Research، بوداپست، مجارستان.

این تحقیق توسط موسسه ملی سرطان (R01CA204555) تامین مالی شده است.