اندومتریوز و سرطان تخمدان از نظر ژنتیکی مرتبط هستند

محققان دانشگاه کوئینزلند ارتباط ژنتیکی بین آندومتریوز و انواع سرطان تخمدان را نشان داده‌اند که آنها را قادر می‌سازد تا اهداف دارویی بالقوه را برای درمان شناسایی کنند و درک هر دو بیماری را افزایش دهند.

مطالعات قبلی نشان داده است که مبتلایان به اندومتریوز خطر ابتلا به سرطان تخمدان اپیتلیال را کمی افزایش می دهند.

دکتر سالی مورتلاک و پروفسور گرانت مونتگومری از مؤسسه بیولوژی مولکولی UQ یک مطالعه ژنتیکی بزرگ را برای شناسایی مبنای ژنتیکی این خطر با هدف درک بهتر همپوشانی بیولوژیکی بین این اختلالات تولید مثلی انجام دادند.

دکتر مورتلوک گفت: «اطلاعات بیشتری در مورد نحوه رشد آنها، عوامل خطر مرتبط با آنها و مسیرهای مشترک بین آندومتریوز و انواع مختلف سرطان تخمدان مورد نیاز است.

اندومتریوز یک بیماری ناتوان کننده مزمن است که بر سلامت 1 زن از هر 9 زن در سنین باروری تأثیر می گذارد، جایی که بافتی مشابه پوشش رحم در سایر قسمت های بدن رشد می کند و باعث درد و ناباروری می شود.

“تحقیقات ما نشان می دهد که افرادی که دارای نشانگرهای ژنتیکی خاصی هستند که آنها را مستعد ابتلا به اندومتریوز می کند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به برخی زیرگروه های سرطان تخمدان اپیتلیال، یعنی سرطان سلول های شفاف و سرطان تخمدان اندومتریوئید هستند.”

دکتر مورتلاک گفت که اگرچه این بیماری ها از نظر ژنتیکی مرتبط هستند، اما خطر ابتلا به سرطان تخمدان برای مبتلایان به اندومتریوز به طور قابل توجهی افزایش نمی یابد.

او گفت: “به طور کلی، مطالعات تخمین زده اند که از هر 76 زن، 1 زن در معرض خطر ابتلا به سرطان تخمدان در طول زندگی خود قرار دارد و ابتلا به اندومتریوز این میزان را اندکی به 1 در 55 افزایش می دهد، بنابراین خطر کلی هنوز بسیار پایین است.”

این مطالعه ژن‌هایی را نشان داد که می‌توانند هدف دارویی برای درمان آندومتریوز و سرطان تخمدان اپیتلیال در آینده باشند.

ما مناطق خاصی از DNA را که خطر ابتلا به بیماری‌ها را افزایش می‌دهند و ژن‌هایی را در بافت تخمدان و رحم شناسایی کردیم که می‌توانند هدفی برای درمان باشند و ممکن است برای درک ارتباط بین اختلالات و مختل کردن مسیرهای بیولوژیکی آغازکننده سرطان ارزشمند باشند.»

محققان مجموعه داده های بزرگی را ترکیب کردند که ژنوم 15000 فرد مبتلا به اندومتریوز و 25000 مبتلا به سرطان تخمدان را مقایسه کردند تا همپوشانی عوامل خطر بین این دو بیماری را پیدا کنند.

این همکاری همچنین شامل استادیار کیت لارنسون در مرکز پزشکی Cedars-Sinai و دکتر Siddhartha P. Kar از دانشگاه بریستول بود.

این مطالعه در منتشر شد سلول گزارش پزشکی.