یک هدف جدید بالقوه برای ایمنی درمانی سرطان —

در این مطالعه که در 16 مارس منتشر شد پزشکی ترجمه علوممحققان شواهد قوی پیدا کردند که نشان می‌دهد ART1، زمانی که بر روی سلول‌های تومور بیان می‌شود، می‌تواند گیرنده‌ای را در سلول‌های ایمنی مبارزه‌کننده با تومور به گونه‌ای تغییر دهد که باعث مرگ این سلول‌های ایمنی شود. در مدل های حیوانی سرطان، مسدود کردن ART1 حضور سلول های ایمنی مبارزه کننده با تومور را در تومورها افزایش داد و رشد تومور را کند یا متوقف کرد.

دکتر تیموتی مک‌گرو، استاد بیوشیمی و بیوشیمی در جراحی قلب و قفسه سینه، نویسنده مقاله، می‌گوید: «این یافته‌ها باید به ما این امکان را بدهد که برای تقویت پاسخ ایمنی ضد تومور، به نفع بیماران سرطانی، به جعبه ابزار دارویی خود اضافه کنیم. مرکز سرطان ساندرا و ادوارد مایر در پزشکی ویل کورنل.

دکتر ساندرا دماریا، نویسنده همکار، استاد انکولوژی پرتوشناسی و پاتولوژی و آسیب شناسی، گفت: تمرکز اصلی ما در این مطالعه سرطان ریه بود، اما شواهدی وجود دارد که نشان می دهد این مکانیسم فرار ایمنی در انواع دیگر سرطان نیز کار می کند. پزشکی آزمایشگاهی و عضو مرکز سرطان مایر در پزشکی ویل کورنل.

“این یک مثال عالی از نحوه عملکرد علم ترجمه است. ما ابتدا ART1 را در تومورهای بیماران مبتلا به سرطان ریه یافتیم. در آزمایشگاه متوجه شدیم که ART1 به مسدود کردن پاسخ ایمنی ضد تومور کمک می کند، به ویژه با القای مرگ دکتر برندون استایلز، نویسنده ارشد، که سابقاً از Weill Cornell Medicine و کارشناس ارشد پزشکی ویل کورنل بود، گفت: ما سپس یک آنتی بادی درمانی ساختیم که عملکرد ART1 را مسدود می‌کند، به سیستم ایمنی اجازه می‌دهد با سرطان مبارزه کند و در نهایت بقای مدل‌های تومور را طولانی‌تر می‌کند. اکنون رئیس بخش جراحی قفسه سینه و انکولوژی جراحی و معاون خدمات جراحی در مرکز سرطان مونتفیوره اینشتین و استاد جراحی قلب و عروق و قفسه سینه در کالج پزشکی آلبرت اینشتین است. امیدواریم بتوانیم به زودی آن آنتی بادی را برای درمان بیماران مبتلا به سرطان برگردانیم.

سیستم ایمنی پستانداران مکانیسم های ایمنی مختلفی برای جلوگیری از فعالیت های ایمنی بیش از حد و آسیب رساندن به بافت ها دارد. دانشمندان در دهه‌های اخیر دریافته‌اند که تومورها اغلب از این مکانیسم‌های ایمنی – که به آن «پوینت‌های بازرسی ایمنی» نیز گفته می‌شود – برای شکست دادن پاسخ‌های ایمنی ضد تومور طبیعی استفاده می‌کنند.

این قدردانی به نوبه خود منجر به توسعه درمان‌های «مهارکننده پست بازرسی ایمنی» شده است که این مکانیسم‌های ایمنی را برای تقویت ایمنی ضد تومور مسدود می‌کند. این درمان‌ها در حال حاضر بخشی از مراقبت‌های استاندارد در چندین نوع سرطان هستند و به درمان‌های شگفت‌انگیز کمک می‌کنند. با این حال، بخش بزرگی از سرطان‌های فردی به چنین درمان‌هایی پاسخ نمی‌دهند، که نشان می‌دهد این سرطان‌ها ممکن است از سیستم‌های ایست بازرسی ایمنی دیگر که تاکنون آشکار نشده است استفاده کنند.

به نظر می رسد ART1 بخشی از یکی از این سیستم های بهره برداری از نقاط بازرسی ایمنی باشد. محققان دریافتند که سطح بیان ژن آن در رایج‌ترین نوع سرطان ریه سلول‌های غیرکوچک (NSCLC) در مقایسه با سلول‌های غیرسرطانی ریه به طور قابل‌توجهی بالاتر بود. به طور مشابه، در موش ها، تومورهای NSCLC با بیان بیش از حد ART1 به سرعت رشد کردند، در حالی که مسدود کردن ART1 رشد تومور را کاهش داد. با این حال، این تأثیر روی تومورها فقط در موش‌هایی با سیستم ایمنی دست نخورده ظاهر شد، که نشان می‌دهد مسدود کردن ART1 با ایجاد ایمنی ضد تومور عمل می‌کند.

آزمایش‌های بیشتر روی موش‌های مبتلا به NSCLC و تومورهای ملانوما تأیید کرد که کاهش ART1 منجر به حضور بیشتر در تومورهای سلول‌های CD8 T، قوی‌ترین سلاح سیستم ایمنی در برابر سرطان‌ها می‌شود.

این آزمایش‌ها همچنین شواهد قوی ارائه کردند مبنی بر اینکه ART1 با گیرنده‌ای به نام P2RX7R روی سلول‌های CD8 T تعامل می‌کند و سیگنال‌هایی را فعال می‌کند که باعث مرگ سلول‌های CD8 T می‌شود. بنابراین به نظر می رسد گیرنده P2RX7R یک کلید مولکولی مهم است که سرطان ها از آن برای خاموش کردن ایمنی ضد سرطانی استفاده می کنند.

محققان سپس ART1 را با استفاده از یک آنتی بادی درمانی انسانی که ساخته بودند – با همکاری موسسه کشف درمانی سه موسسه، مشارکتی شامل پزشکی ویل کورنل، دانشگاه راکفلر، و مرکز سرطان مموریال اسلون کترینگ – مسدود کردند و نشان دادند که آن کاهش رشد تومور و بقای طولانی مدت در موش. دکتر استایلز اکنون در حال توسعه بیشتر آنتی بادی ضد ART1 به عنوان یک درمان سرطان بالقوه تقویت کننده سیستم ایمنی است.