الکتروانسفالوگرافی فرآیندهای عصبی قدردانی از هنر را نشان می دهد

آیا تا به حال به این فکر کرده اید که وقتی به یک اثر هنری مورد علاقه فکر می کنید، میلیون ها نورون در مغز شما چه می کنند؟ در مقاله جدیدی که به تازگی در مجله علوم اعصاب شناختیتیمی از محققان از دانشگاه علوم کاربردی بردا و دانشگاه تیلبورگ هلند و همچنین موسسه زیبایی‌شناسی تجربی ماکس پلانک (MPIEA) در فرانکفورت آلمان، کار جدیدی را برای اندازه‌گیری امواج مغزی تولید شده توسط تجربیات جذاب ارائه می‌کنند. یافته‌های آن‌ها نشان می‌دهد که تجربه زیبایی‌شناختی هم با ساختن معنادار فعالانه از یک اثر هنری و هم در وضعیت توجه شدید همراه است.

نورون های مغز انسان دائما در حال ارتباط هستند. این ارتباط متکی بر نوسانات بسیار سریع است. به منظور بررسی این فرآیندها در حین دریافت هنر، تیم تحقیقاتی بین‌المللی مطالعه‌ای را با استفاده از الکتروانسفالوگرافی (EEG) انجام دادند: شرکت‌کنندگان تصاویر مختلفی از آثار هنری را مشاهده کردند و ارزیابی کردند که هر اثر هنری چقدر آنها را از نظر زیبایی‌شناسی حرکت می‌دهد در حالی که امواج مغزی آنها از طریق اندازه‌گیری می‌شد. یک کلاه EEG

هنگامی که شرکت کنندگان به آثار هنری که به نظرشان جذاب بودند نگاه کردند، الکتروانسفالوگرام مقدار بیشتری از امواج گاما بسیار سریع را بر روی قسمت خاصی از مغز نشان داد، در مقایسه با زمانی که آنها آثار هنری را مشاهده کردند که جذاب نبودند. جالب اینجاست که این امواج گاما بلافاصله ظاهر نشدند، بلکه تنها پس از حدود یک ثانیه ظاهر شدند. این تأخیر نشان می‌دهد که شرکت‌کنندگان صرفاً به ویژگی‌های بصری یک اثر هنری واکنش نشان نمی‌دهند، بلکه این امواج مغزی فرآیند شکل‌گیری معنا را منعکس می‌کنند. ادوارد ای. وسل، همکار پژوهشی در MPIEA و یکی از نویسندگان این مطالعه، توضیح می‌دهد: «ما نه تنها هنر را غیرفعال درک می‌کنیم، بلکه درگیر فرآیندی از کشف می‌شویم که می‌تواند چندین ثانیه طول بکشد. ما تفاسیر و معانی مختلفی را امتحان می‌کنیم. این فرآیند به زمان نیاز دارد تا توسعه یابد، و می تواند برای چندین ثانیه ادامه یابد، زیرا بیننده احساس درگیر شدن با هنر را می چشد.”

دانشمندان علاوه بر امواج گاما، امواج به اصطلاح آلفا را نیز مشاهده کردند. اینها برای آثار هنری با رتبه بالا و پایین در مقایسه با تصاویری که دارای رتبه‌بندی متوسط ​​هستند، بارزتر بودند. این امواج احتمالاً منعکس کننده این واقعیت است که شرکت کنندگان در مطالعه بیشتر به هنری که دوست دارند یا دوست ندارند بیشتر از آثاری که نسبت به آنها احساس بی طرفی می کنند توجه می کنند.

نویسندگان امیدوارند که این تحقیق جدید بتواند به درک ما از چگونگی قدردانی مردم از هنر کمک کند، اما آنها همچنین آن را بخشی از یک سوال بزرگتر می دانند. با استفاده از تماشای هنر به‌عنوان نمونه‌ای از یک تجربه بصری که تفسیر آن بسیار فردی و مرتبط با معنا است، هدف کار آنها کشف اسرار این است که چگونه و چرا از درک محیط خود لذت می‌بریم.