التهاب و ساختارهای پروتئینی شبکه مانند در ناهنجاری های غار مغزی

در شرایطی که به عنوان کاورنوما شناخته می شود، ضایعات در مجموعه ای از رگ های خونی در مغز، نخاع یا شبکیه ایجاد می شوند. محققان دانشگاه اوپسالا در یک مطالعه جدید نشان دادند که گلبول های سفید و ساختارهای پروتئینی مرتبط با پاسخ ایمنی به ضایعات عروق نفوذ می کنند. یافته ها نشان می دهد که التهاب در ایجاد کاورنوما نقش دارد و نشانگر زیستی بالقوه ای را برای این بیماری نشان می دهد.

ضایعات عروقی یا ناهنجاری‌های عروق خونی که در غارنوم مغزی ظاهر می‌شوند – که به عنوان ناهنجاری غار مغزی (CCM) نیز شناخته می‌شوند، شبیه توت هستند. آنها به راحتی خونریزی می کنند که ممکن است باعث حمله صرع، مشکلات عصبی و سکته شود. این عارضه به دلیل جهش های ژنتیکی است که ممکن است ارثی یا خود به خود رخ دهد و در حال حاضر غیر قابل درمان است.

تحقیقات در سال های اخیر نشان داده است که التهاب در CCM نقش دارد. در مطالعه جدید، محققان با جزئیات بررسی کردند که کدام سلول های ایمنی در CCM پاسخ می دهند. آنها همچنین می توانند برای اولین بار نشان دهند که ساختارهای پروتئینی شبکه مانند به نام NET در CCM تشکیل شده است. NET ها (تله های خارج سلولی نوتروفیل) از هسته های سلولی و ساختارهای سلولی تشکیل شده اند و با پاسخ ایمنی مرتبط هستند.

ما از موش‌های اصلاح‌شده ژنتیکی استفاده کرده‌ایم که در آن شکل جهش‌یافته یک ژن خاص منجر به CCM می‌شود. ما دریافتیم که نوتروفیل‌ها، یک نوع گلبول سفید خون، اولین نمونه‌ای هستند که برای ضایعات عروقی در موش‌های مبتلا به CCM استفاده می‌شوند. علاوه بر این، ما شناسایی کردیم. پیترا مگنوسون، دانشیار گروه ایمونولوژی، ژنتیک و آسیب شناسی در دانشگاه اوپسالا، که سرپرستی این مطالعه را بر عهده داشته است، می گوید: NET ها هم در مغز و هم در خون در حال گردش هستند.

NET ها معمولا به عنوان یک دفاع در بدن با گرفتن و از بین بردن مزاحمان مانند باکتری ها عمل می کنند. سطوح بالای NETs قبلاً در بیماران سرطانی نشان داده شده بود و آنها یک جزء مهم در COVID. این ساختارهای شبکه مانند می توانند باعث آسیب عروق و تشکیل لخته های خون شوند. نقش آنها در CCM روشن نشده است، اما زمانی که محققان روشی را آزمایش کردند که NET ها را تخریب می کرد، آسیب های کشتی مربوط به CCM کاهش یافت.

محققان همچنین می‌توانند NET‌ها را در بافت‌های مغزی بیماران مبتلا به CCM، چه به شکل ارثی و چه به صورت خود به خود، شناسایی کنند.

“وجود NET ها در بیماران CCM نشان می دهد که آنها در این بیماری در انسان نیز نقش دارند. ما امیدواریم که مطالعات آینده دانش را در مورد اهمیت سلول های ایمنی در توسعه بیماری و اینکه آیا NET ها می توانند به عنوان نشانگر زیستی برای CCM استفاده شوند افزایش دهد. پیترا مگنوسون می گوید.