تفاوت های نژادی و قومیتی در تجویز ریفاکسیمین برای بیماران مبتلا به انسفالوپاتی کبدی وجود دارد.

وقتی بیشتر مردم به سیروز فکر می کنند، اولین عضوی که به ذهن می رسد کبد است. با این حال، آنسفالوپاتی کبدی را می توان به عنوان یک اختلال ناشی از بیماری شدید کبدی توصیف کرد که بر سیستم عصبی و در نهایت بر مغز تأثیر می گذارد.

الیوت تاپر، پزشک متخصص کبد و دانشیار پزشکی داخلی در میشیگان مدیسین می گوید: «آنسفالوپاتی کبدی به طور کلی در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کبدی رخ می دهد.

سموم در جریان خون انباشته می شوند زیرا کبد قادر به عملکرد کامل به عنوان یک سیستم تصفیه نیست. این سموم سپس به مغز منتقل می شوند و توانایی های آن را تحت تاثیر قرار می دهند. در نهایت، این وضعیت می تواند باعث تغییر در خلق و خو و سردرگمی شود. خواب‌آلودگی بیش از حد و زمین خوردن‌های فیزیکی. در بدترین حالت ممکن است حتی به کما نیز منجر شود.»

تاپر می افزاید که هنگامی که فردی مبتلا به آنسفالوپاتی کبدی تشخیص داده می شود، تقریباً همیشه نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد.

او گفت: «در حالی که اصطلاح انسفالوپاتی کبدی برای توصیف اختلال عملکرد مغز مرتبط با سیروز استفاده می‌شود، اما تنها بخشی از آن را در بر می‌گیرد.» من واقعاً از این وضعیت و کاری که با بیمارانم می کند متنفرم.»

با این حال، تاپر خاطرنشان می کند که افراد مبتلا به این بیماری می توانند تحت دو درمان اصلی قرار گیرند.

وی گفت: اولین درمان لاکتولوز است که یک قند مصنوعی است که می تواند سموم را مانند آمونیاک در خون بیماران سیروز کاهش دهد. اما اگر دوره‌های آنسفالوپاتی کبدی در حین مصرف لاکتولوز ادامه یابد، ریفاکسیمین توصیه می‌شود. ریفاکسیمین، زمانی که به لاکتولوز اضافه می‌شود، با کاهش شدید علائم بیماری و همچنین بستری شدن در بیمارستان و احتمالاً مرگ همراه است.

علاوه بر این، تاپر خاطرنشان می کند که مطالعات قبلی نشان داده است که بیماران سیاه پوست مبتلا به آنسفالوپاتی کبدی بیشتر از همسالان خود در سایر گروه های نژادی و قومی در بیمارستان بستری می شوند.

این تصورات الهام بخش تاپر شد تا با متخصصان دیگری از جمله Neehar Parikh، MD، MS، متخصص کبد و استادیار در پزشکی میشیگان، Nneka Ufere، MD، کبد شناس پیوند در بیمارستان عمومی ماساچوست و Utibe Essien، MD، MPH، دستیار همکاری کند. استاد پزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه پیتسبورگ. آنها به دنبال بررسی تفاوت های نژادی و قومی مرتبط با استفاده از ریفاکسمین برای افراد مبتلا به آنسفالوپاتی کبدی بودند. تحقیقات آنها اخیراً در مجله منتشر شده است مجله کبد شناسی.

“از همان لحظه ای که من اصطلاح “دارایی دارویی” را دیدم که توسط دکتر اسین در جاماتاپر گفت، می‌دانستم که باید در این مطالعه در رابطه با استفاده از ریفاکسیمین همکاری کنیم. همچنین باید توجه داشت که ریفاکسیمین به عنوان یکی از تنها داروهای گران‌قیمت و غیر ژنریک که ما استفاده می‌کنیم، در کبدشناسی منحصربه‌فرد است.

اسین نظرات تاپر را در مورد همکاری منعکس می کند و می افزاید: “این دقیقاً همان نوع تحقیقی است که ما امیدوار بودیم این اصطلاح در مورد آن اعمال شود. این مطالعه نه تنها برای آشکار کردن فرصت های بالقوه در بهبود مراقبت از بیماران مبتلا به انسفالوپاتی کبدی طراحی شده است، بلکه همچنین طراحی شده است. ، برای کمک به اطمینان از دسترسی عادلانه به درمان های جدید، راهنما، و نجات دهنده زندگی برای همه، در هر شرایطی که ممکن است باشد.”

این تیم داده‌های ثبت‌نام‌شده در ایالات متحده مدیکر را که از سال 2011 تا 2019 به سیروز مبتلا بودند و پوشش داروهای تجویزی داشتند، بررسی کردند.

تاپر افزود: «متأسفانه، داده‌های ما چندین تفاوت را در استفاده از ریفاکسیمین نشان داد که برای من، قطعاً یک زنگ بیداری است. ما دریافتیم که بیماران سیاه‌پوست و اسپانیایی تبار کمترین احتمال را در مقایسه با همتایان سفیدپوست خود دارند. ریفاکسیمین کمتری دریافت کرد، پول بیشتری برای دارو خرج کرد و حتی دسترسی کمتری به متخصصان فوق تخصص داشت که با استفاده از آن آشنا بودند.”

Ufere اشاره می کند که این نوع از تحقیقات در مورد مبارزه با نابرابری در مراقبت های بهداشتی چقدر مهم است.

پرداختن به نابرابری‌های بهداشتی نیازمند بررسی عمیق در مورد تأثیر عوامل اجتماعی تعیین‌کننده سلامت بر دسترسی به مراقبت است. مقاله ما تأثیرات هزینه‌های دارو بر دسترسی به درمان‌های پزشکی مبتنی بر شواهد برای بیماران مبتلا به سیروز را برجسته می‌کند. همچنین بر نیاز فوری به فعالیت‌های کبدی، سیستم‌های مراقبت بهداشتی و سیاست‌گذاران برای رسیدگی مستقیم به بار مالی در این جمعیت برای پیشبرد برابری سلامت در مراقبت از سیروز.”