من مقاله شما را خواندم (مادران در بیمارستان شروزبری شرمنده و آسیب دیده بودند. من یکی از آنها بودم، 30 مارس) احساس کردم قلبم تند می زند و سطح اضطرابم بالا می رود. پسرم چند هفته دیگه 30 ساله میشه. به لطف زایمان “طبیعی” فورسپس او (که به من گفته شد باید به آن افتخار کنم)، من شش عمل جراحی مثانه انجام دادم، اولین عمل فقط 10 ماه پس از تولد او و بقیه در سال های بعد.

هیچ یک از این عمل‌ها “طبیعی” نبودند، و ضربه‌ای که من تجربه کرده‌ام و هر روز با آن زندگی می‌کنم، بدون اینکه بدانم چه زمانی به عمل بعدی نیاز خواهد بود، نتیجه مستقیم تمرکز نابجا بر زایمان طبیعی در 30 سال پیش است. پسر من از نظر بدنی عالی است اما مانند من از اضطراب رنج می برد که ممکن است نتیجه زایمان پر استرس او باشد یا نباشد.

قلب من برای نویسنده مقاله و هر کسی که از داشتن عاملیت در زایمان محروم شده است، یا مجبور شده است مانند من با پیامدهای منفی یک زایمان طبیعی “طبیعی” برای یک عمر زندگی کند، که هیچ یک از آنها به رسمیت شناخته نشد، می سوزد. توسط بیمارستان من می توانم به مشاور خود در آن زمان اطمینان دهم که هیچ چیز طبیعی در مورد بی اختیاری در 30 سالگی و مجبور به زندگی با آن و اثرات روانی از آن زمان وجود ندارد.
نام و آدرس ارائه شده است

می‌خواهم از یافته‌های گزارش Ockenden درباره مراقبت‌های زایمانی در بیمارستان Shrewsbury و Telford NHS Trust ابراز ناراحتی کنم (پلیس 600 مورد را پس از محکوم کردن گزارش مرگ نوزاد NHS، 30 مارس بررسی می‌کند). به عنوان یک مامای سابق که در چندین بیمارستان لندن کار کرده است، به هر قیمتی می توان عقیده ای مبنی بر “تولد طبیعی” وجود داشت. این فقط یک موضوع مدیریتی با توجه به کارکنان ضعیف، بارهای کاری سنگین و قلدری توسط کارکنان ارشد نیست، بلکه در مورد آموزش مامایی از نظر قاطعیت یا صراحت نیز مطرح است.

تغییری به سمت پرستاری به سبک آمریکایی صورت گرفته است و شیفت های 12 ساعته 20 سال پیش معرفی شدند. این عامل اصلی تصمیم من برای ترک این حرفه است. این یک نقش سخت است که مستلزم استقامت فیزیکی و همچنین انعطاف پذیری عاطفی است. ماماها اغلب وقت استراحت برای ناهار یا حتی توالت ندارند. من اغلب در ساعت 5 بعد از ظهر بعد از شروع ساعت 7:45 صبح برای استراحت ناهار فرستاده می شدم. این در قرن 21 پایدار نیست. ماماها بار سنگین مدیریت ضعیف را متحمل می شوند.
کریستین حسین
لندن

در حالی که گزارش Ockenden مجموعه‌ای از شکست‌ها را در تراست NHS Shrewsbury و Telford شناسایی کرد، اما فرهنگ ترس و سرزنش را نیز کشف کرد که منجر به تکرار شکست‌ها شد. کارکنان مراقبت های بهداشتی حتی از همکاری با این تحقیق می ترسیدند. این فرهنگ برای بسیاری از متخصصان مراقبت های بهداشتی واقعیت دارد، و ما امیدواریم که این بررسی کاتالیزوری برای تغییر باشد. کارکنان مراقبت های بهداشتی باید در محیطی کار کنند که در آن ترسی از بروز حوادث و خطا نداشته باشند. این به معنای عدم ترس از سرزنش یا اتهامات شخصی، حمایت از سوی رهبرانی است که به همان اندازه متعهد به فرهنگ یادگیری باز هستند، و بیماران عذرخواهی و توضیحاتی را که شایسته آن هستند دریافت می کنند.
دکتر راب هندری
انجمن حمایت پزشکی

چقدر تکان دهنده است که دو دهه طول کشیده تا رسوایی مراقبت های زایمانی افشا شود. شاید اگر افشاگران سخاوتمندانه و علناً به خاطر تلاش‌هایشان پاداش داده می‌شدند، به جای اینکه با اخراج مجازات شوند، اوضاع تغییر می‌کرد.
راجر ویلکینسون
لیزگیل، کامبریا