تیاین واقعیت که ما معمولاً بیشتر عمر می کنیم همان چیزی است که موفقیت برای بشریت به نظر می رسد. و پیری جمعی ما یکی از ویژگی‌های بزرگ دهه 2020 است، با طول عمر بیشتر همراه با بازنشستگی گروه بزرگ بچه‌سازان، به این معنی که در این دهه، جمعیت پیری سریع‌تر از هر سال دیگر بین دهه‌های 1960 و 2060 شاهد خواهیم بود.
اما پیری جمعیت بریتانیا نیز فشارهایی را برای مالیه عمومی به همراه دارد. تغییرات جمعیتی به خودی خود باعث افزایش هزینه های تامین اجتماعی (عمدتا مستمری بازنشستگی دولتی) برای افراد بالای 60 سال به میزان 22 میلیارد پوند در سال تا سال 2030 می شود.
و افزایش سن هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی را افزایش می‌دهد، به‌ویژه زمانی که با افزایش عوارض همراه باشد – مدت زمان صرف شده در سلامتی. در سال 2015، 44 درصد از افراد 85 تا 89 ساله دو یا چند بیماری طولانی مدت داشتند که این رقم در سال 2006، 34 درصد بود.
اما این فقط بیماران نیستند که در حال پیر شدن هستند. دکترها هم همینطور حدود یک چهارم پزشکان عمومی بیش از 55 سال سن دارند. بازنشستگی این همه پزشکان عمومی که در حال رشد هستند چه معنایی برای مراقبت های بهداشتی خواهند داشت؟ تحقیقات جدید در ایالات متحده تأثیر بازنشستگی پزشکان عمومی بر روی بیماران 65 ساله و بالاتر را بررسی می کند.
اثرات بزرگ هستند، اما نه همه منفی. همانطور که انتظار دارید، از دست دادن پزشک عمومی منجر به مراقبت های اولیه کمتری می شود (6٪ کاهش در طول چهار سال اول)، که تا حدی با استفاده بیشتر از سایر خدمات جبران می شود (برای 18 ماه، احتمال مراجعه A&E بیشتر است).
مثبت‌تر از آن، تشخیص بیماری‌های مزمنی مانند آلزایمر وجود دارد – یک جفت چشم تازه و شاید آزمایش‌های بیشتر در حین استقرار با پزشک جدید کمک کند. با این حال، اثر خالص، هزینه‌های بالاتر برای ارائه مراقبت‌های بهداشتی است، به‌ویژه زمانی که پزشک عمومی از یک تمرین انفرادی بازنشسته می‌شود و انتقال به یک پزشک جدید را سخت‌تر می‌کند. بنابراین نه تنها بیماران سالخورده که هزینه‌های بهداشتی را افزایش می‌دهند، بلکه پزشکان بازنشسته هم هستند.
تورستن بل، مدیر اجرایی بنیاد رزولوشن است. اطلاعات بیشتر را در رزولوشن فنداسیون.org بخوانید