Mlyny یک شهر کوچک در جنوب شرقی لهستان است که تقریباً هشت کیلومتر با مرز اوکراین فاصله دارد. این روستای ساکت از زمان شروع جنگ به یکی از اصلی ترین نقاط ورود بیش از دو میلیون نفری که به کشور وارد شده اند تبدیل شده است.

اوکراینی‌های مقیم خارج از کشور، اتباع کشورهای ثالث، و داوطلبان محلی و بین‌المللی، برای ارائه هر کمکی که می‌توانند به Mlyny شتافته‌اند. از جمله اورنگ زیب خان، دانشجوی کارشناسی ارشد که در آغاز بحران به لهستان آمد.

جناب خان در یک سایت ترانزیت کمک می کند، یک مرکز خرید تغییر کاربری که اکثراً میزبان زنان و کودکان است، که برای چند روز یا حتی چند ساعت می مانند، قبل از اینکه سفر خود را به ورشو و شهرهای دیگر، در لهستان و فراتر از آن از سر بگیرند.

من در 4 مارس به لهستان آمدم تا به مردم فراری از جنگ در اوکراین کمک کنم، به ویژه اتباع کشورهای ثالثی که پاسپورت اوکراینی ندارند، اما زندگی آنها نیز به دلیل درگیری به هم ریخته است.

اتباع کشور ثالث در اینجا با چالش های بیشتری روبرو هستند. در ابتدا ما شاهد تبعیض بودیم زیرا اجازه حمل و نقل رایگان و سایر خدمات را نداشتند.

بنابراین، ما بر کمک به آنها در حمل و نقل از یک نقطه پذیرش در شهر Mlyny، در مرز جنوب شرقی با اوکراین تمرکز کردیم تا آنها را به ایستگاه مرکزی ورشو و از آنجا به کشورهای دیگر در اروپا بیاوریم.

ما همچنین آنها را با خانواده هایی در لهستان و آلمان که می خواستند میزبان آنها باشند و با افراد دیگری که برای انتقال آنها به مقصدشان کمک می کردند، ارتباط دادیم. در آغاز جنگ، بیشتر تلاش‌ها برای کمک به افرادی که از جنگ فرار می‌کردند، توسط داوطلبان انجام می‌شد.

اما با وجود این تلاش ها، اتباع کشورهای ثالث با مشکل مواجه شدند. سه نفر از هند، افغانستان و پاکستان را به یاد می آورم که در ایستگاه قطار اقامت داشتند، زیرا پولی برای خرید بلیط قطار نداشتند.

من بسیاری دیگر را دیده ام، که برخی از آنها جوان بودند، که برای ثبت نام در کشورهای میزبان خود با مشکل مواجه بوده اند.

اکنون ما یک میز اطلاعات در این مرکز ترانزیت داریم که در آن با دو کارمند دولتی از وزارت امور خارجه لهستان کار می‌کنم که در فرآیندهای پناهندگی برای کسانی که به آن نیاز دارند کمک می‌کنند و همچنین اطلاعات مفید دیگری را ارائه می‌دهند.

هیچ کس انتظار نداشت این اتفاق در اروپا بیفتد

آموزش IOM در مورد کمک های اولیه روانی با تجارب پناهندگان طراحی شده است. برای این افراد همه چیز در لحظه اتفاق افتاد. هیچ کس انتظار نداشت این اتفاق در اروپا بیفتد.

ما به عنوان داوطلب اغلب با موقعیت های استرس زا روبرو هستیم. من هر روز زنان و کودکان زیادی را دیده ام که گریه می کنند. یادم می آید یک بار در ایستگاه مرکزی ورشو بودم و یکی را دیدم که به شدت گریه می کرد. من می خواستم به او کمک کنم، اما نمی دانستم چگونه.

در طول آموزش یاد گرفتیم که چگونه به افراد نیازمند نزدیک شویم، بدون اینکه آسیب بیشتری وارد کنیم، فقط با پیشنهاد گوش دادن و ایستادن در کنار آنها.

این آموزش همچنین بر سلامت داوطلبان متمرکز است. ما مکانیسم ها و فعالیت های مقابله ای را یاد می گیریم تا حواس خود را پرت کنیم. افرادی مثل من تقریباً یک ماه است که بی وقفه اینجا کار می کنند و ما اغلب وقت نمی گذاریم تا به سلامت روحی و جسمی خود فکر کنیم.

این آموزش به من به عنوان یک داوطلب امید و اعتماد به نفس زیادی داده است. این باعث شد که احساس کنم ما تنها نیستیم، کسی در حال ایجاد ظرفیت ما برای انجام کار است.

فکر می‌کنم اکنون برای کمک به افرادی که از جنگ فرار می‌کنند مجهزتر خواهم بود، حتی اگر ممکن است به کسی نیاز داشته باشند که با آنها ارتباط برقرار کند، کسی که نیازهای آنها را درک کند و بتواند به آنها بفهماند که کسی در کنار آنها ایستاده است.”