RNA دو رشته ای باعث از بین رفتن استخوان در طول بیماری لثه می شود

محققان دانشگاه کشاورزی و فناوری توکیو از کشف جدیدی در مورد مکانیسم های تحلیل استخوان در بیماری لثه (پریودنتیت) خبر دادند. آنها دریافتند که مولکول های RNA دو رشته ای می توانند پاسخ سیستم ایمنی را فعال کنند که منجر به زوال استخوان می شود.

آنها مقاله خود را در شماره مارس منتشر کردند مجله شیمی بیولوژیکی.

عفونت‌های جدی لثه به بافت‌های نرم دهان مانند لثه آسیب می‌رسانند و به تدریج استخوان‌های زیرین (آلوئولی) که از دندان‌های ما حمایت می‌کنند، فرسایش می‌یابند. هم پاکت های استخوانی در اطراف پایه دندان ها و هم رباط هایی که دندان ها را به استخوان فک متصل می کنند، در معرض شکستگی در اثر عفونت باکتریایی هستند. این فرسایش استخوان پریودنتال، بدون کنترل، ممکن است در نهایت منجر به از دست دادن دندان شود.

مدت‌هاست که مشخص شده است که غلظت پلاک باکتریایی که در پاکت‌های دندان قرار دارد، علت بیماری پریودنتال است. اجزای اصلی غشای خارجی باکتری که باعث بیماری لثه می شود، مولکول هایی به نام لیپوپلی ساکارید هستند. لیپوپلی ساکاریدها از سلول های باکتریایی حمایت می کنند و در برابر حمله سلول های ایمنی محافظت می کنند، اما با روشن کردن گیرنده های مشابه (TLR4) روی سلول های ایمنی که سپس باکتری ها را به عنوان پاتوژن می شناسند، در ایجاد التهاب لثه نیز نقش دارند.

ماساکی اینادا، نویسنده و پروفسور این مطالعه، دکتر ماساکی اینادا، نویسنده و پروفسور این مطالعه توضیح می‌دهد که تا کنون مشخص نبود که آیا «سایر پاتوژن‌ها از جمله RNA دو رشته‌ای (dsRNA) مشتق‌شده از باکتری یا سلول‌های اتولوگ به پیشرفت تحلیل استخوان پریودنتال کمک می‌کنند یا خیر. در گروه بیوتکنولوژی و علوم زیستی. به عنوان مثال، سلول های ایمنی مانند نوتروفیل های تجمع یافته در بافت های التهابی می توانند dsRNA را در دهان آزاد کنند. مطالعه اخیر dsRNA را به عنوان یک مظنون در پیشرفت التهاب استخوان در طول بیماری پریودنتال بررسی کرد.

در استخوان‌های سالم، استئوبلاست استرومایی در سطح خارجی استخوان، مواد استخوانی جدیدی را می‌گذارد، در حالی که استئوکلاست از سلول‌های خونساز منشأ می‌گیرد، استخوان قدیمی را برای جذب مواد معدنی تجزیه می‌کند. تعادل بین فعالیت های آنها باعث حفظ توده استخوانی می شود. پروتئینی به نام RANKL در حفظ این تعادل و در نتیجه در چگونگی بازسازی موفقیت آمیز استخوان نقش دارد. PGE شبیه هورمون₂ (پروستاگلاندین E₂) مولکولی که به طور طبیعی توسط استئوبلاست ها تولید می شود، RANKL را در طول التهاب لثه تنظیم می کند. تغییرات در تولید PGE₂و بنابراین RANKL، بر کاهش و افزایش استخوان تأثیر می گذارد.

نویسندگان مطالعه با استفاده از استئوبلاست‌ها و سلول‌های مغز استخوان موش‌ها، به‌علاوه یک مولکول مصنوعی مشابه dsRNA، قرار گرفتن سلول‌ها در معرض dsRNA را آزمایش کردند. آنها مشاهده کردند که dsRNA به وضوح تمایز استئوکلاست های بیشتری را القا می کند، سلول هایی که استخوان را تجزیه می کنند. dsRNA باعث شد استئوبلاست‌ها مقدار بیشتری از PGE شبیه هورمون تولید کنند₂ که به نوبه خود RANKL را افزایش داد و استئوکلاست ها را برای تمایز تحریک کرد. بنابراین، استئوبلاست ها، از طریق برهمکنش با مولکول های dsRNA، سیگنال های سلولی را ارسال کردند که تولید استئوکلاست های فرساینده استخوان را افزایش داد. dsRNA همچنین باعث می شود استئوکلاست های بالغ بیشتر زنده بمانند.

بیشتر، زمانی که لثه ها از بیماری باکتریایی ملتهب می شوند، استئوکلاست هایی که بیشتر زنده می مانند، منجر به جذب بیشتر استخوان می شوند. این مطالعه مکانیسمی را نشان داد که قبلاً ناشناخته بود که توسط آن بیماری لثه باعث تجزیه استخوان ها می شود. Inada می گوید: “این داده ها نشان می دهد که سیگنال دهی TLR3 در استئوبلاست استرومایی PGE را کنترل می کند.₂ تولید و تمایز و بقای بعدی استئوکلاست‌های بالغ را القا می‌کند.” استئوکلاست‌های استرومایی منجر به تحلیل التهابی استخوان‌هایی می‌شوند که دندان‌ها را محکم می‌کنند. دانستن اینکه التهاب منجر به آسیب استخوان در پریودنتیت می‌تواند توسط dsRNA وارد شده از طریق باکتری یا سیستم ایمنی انباشته شده ایجاد شود. سلول ها در بافت ها جهشی به جلو در مبارزه با اثرات بیماری لثه است.

با نگاهی به آینده، محققان در نظر دارند تا چگونگی dsRNA را با ارسال سیگنال به گیرنده‌های سیستم ایمنی روی استئوبلاست‌های استرومایی برای ساخت PGE بیشتر بررسی کنند.₂– به پیشرفت پریودنتیت در طول زمان کمک می کند. درک مکانیسم های زیربنایی، پایه و اساس توسعه جدید داروهایی برای جلوگیری از تحلیل استخوان در اثر بیماری لثه است.

ارائه شده توسط دانشگاه کشاورزی و فناوری توکیو