دبیرکل سازمان ملل متحد در واکنش به آخرین یافته های هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوایی (IPCC)، تاکید کرد که اگر دولت ها در همه جا سیاست های انرژی خود را مورد ارزیابی مجدد قرار ندهند، جهان غیرقابل سکونت خواهد بود.
اظهارات وی منعکس کننده اصرار IPCC است که همه کشورها باید مصرف سوخت های فسیلی خود را به میزان قابل توجهی کاهش دهند، دسترسی به برق را گسترش دهند، کارایی انرژی را بهبود بخشند و استفاده از سوخت های جایگزین مانند هیدروژن را افزایش دهند.
آقای گوترش در پیامی ویدیویی گفت، در صورتی که به زودی اقدامی صورت نگیرد، برخی از شهرهای بزرگ زیر آب خواهند بود، که همچنین “موج گرمای بی سابقه، طوفان های وحشتناک، کمبود گسترده آب و انقراض یک میلیون گونه گیاهی و جانوری” را پیش بینی کرد.
داستان ترسناک
دبیرکل سازمان ملل افزود: «این افسانه یا اغراق نیست. این چیزی است که علم به ما می گوید از سیاست های انرژی فعلی ما نتیجه خواهد گرفت. ما هستیم در مسیر گرمایش جهانی بیش از دو برابر حد مجاز 1.5 درجه (سانتیگراد یا 2.7 درجه فارنهایت)” که در سال 2015 در پاریس توافق شد.
گزارش IPCC که توسط صدها دانشمند برجسته نوشته شده و مورد موافقت 195 کشور قرار گرفته است، با ارائه شواهد علمی برای تأیید این ارزیابی نفرین‌آور، اشاره می‌کند که انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از فعالیت‌های انسانی، از سال 2010 «در تمام بخش‌های اصلی در سطح جهان» افزایش یافته است.
در مقاله ای که برای واشنگتن پست نوشته شده، آقای گوترش آخرین گزارش IPCC را اینگونه توصیف کرد: انبوهی از وعده های آب و هوایی شکسته“، که “شکاف خمیازه ای بین تعهدات آب و هوایی و واقعیت” را آشکار کرد.
او نوشت که دولت‌ها و شرکت‌های با انتشار بالا فقط چشم خود را نمی‌بندند، “آنها با ادامه سرمایه‌گذاری در صنایع خفه‌کننده آب و هوا، سوخت به آتش می‌افزایند. دانشمندان هشدار می‌دهند که ما در حال حاضر به طور خطرناکی به نقاط اوج نزدیک شده‌ایم که می‌تواند منجر شود. به اثرات آبشاری و برگشت ناپذیر آب و هوایی.”
مسئله شهری
یک سهم فزاینده ای از انتشار را می توان به شهرها و شهرها نسبت دادنویسندگان گزارش ادامه دادند و افزودند که به همان اندازه نگران‌کننده بود که کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در حدود یک دهه گذشته «کمتر از افزایش انتشارات ناشی از افزایش سطح فعالیت جهانی در صنعت، تامین انرژی، حمل‌ونقل، کشاورزی و ساختمان‌ها بوده است».
IPCC با توجه به نکته مثبت تر – و اصرار بر اینکه هنوز امکان کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تا سال 2030 وجود دارد – از دولت ها خواست تا اقدامات خود را برای محدود کردن انتشار گازهای گلخانه ای افزایش دهند.
این نهاد سازمان ملل همچنین از کاهش قابل توجه هزینه منابع انرژی تجدیدپذیر از سال 2010 تا 85 درصد برای انرژی خورشیدی و بادی و باتری ها استقبال کرد.
IPCC
انتشار خالص انسانی جهانی در تمام گروه های اصلی گازهای گلخانه ای به افزایش خود ادامه داده است.
تشویق اقدامات اقلیمی
“ما در یک دوراهی هستیم. تصمیماتی که ما اکنون می گیریم می تواند آینده ای قابل زندگی را تضمین کند. “من از اقدامات اقلیمی که در بسیاری از کشورها انجام می شود تشویق می شوم. سیاست ها، مقررات و ابزارهای بازار وجود دارد که کارآمدی خود را نشان می دهند. اگر این موارد بزرگ‌تر شوند و به‌طور گسترده‌تر و عادلانه‌تر اعمال شوند، می‌توانند از کاهش عمیق انتشار گازهای گلخانه‌ای حمایت کنند و نوآوری را تحریک کنند.»
برای محدود کردن گرمایش زمین به حدود 1.5 درجه سانتیگراد (2.7 درجه فارنهایت)، گزارش IPCC اصرار داشت که انتشار گازهای گلخانه ای جهانی باید “حداکثر تا قبل از سال 2025” به اوج خود برسد و تا سال 2030 تا 43 درصد کاهش یابد.
نویسندگان گزارش ادامه دادند که متان نیز باید حدود یک سوم کاهش یابد و افزودند که حتی اگر این امر محقق شود، «تقریباً اجتناب‌ناپذیر است که به طور موقت از این آستانه دما تجاوز کنیم»، اگرچه جهان «می‌تواند تا زمانی که به زیر آن بازگردد. پایان قرن».
حالا یا هرگز
“اگر بخواهیم گرمایش زمین را به 1.5 درجه سانتیگراد (2.7 درجه فارنهایت) محدود کنیم، اکنون یا هرگز نیست. بدون کاهش فوری و عمیق انتشار گازهای گلخانه ای در تمام بخش ها، غیرممکن خواهد بودجیم اسکی، رئیس مشترک گروه کاری IPCC III که آخرین گزارش را منتشر کرد، گفت.
زمانی که انتشار دی اکسید کربن به صفر خالص برسد دمای جهانی تثبیت خواهد شد. برای 1.5C (2.7F)، این به معنای دستیابی به انتشار خالص صفر دی اکسید کربن در سطح جهان در اوایل دهه 2050 است. گزارش IPCC بیان می کند که برای 2C (3.6 درجه فارنهایت)، در اوایل دهه 2070 است.
این ارزیابی نشان می دهد که محدود کردن گرمایش به حدود 2 درجه سانتیگراد (3.6 فارنهایت) همچنان مستلزم آن است که انتشار گازهای گلخانه ای جهانی حداکثر تا قبل از سال 2025 به اوج خود برسد و تا سال 2030 یک چهارم کاهش یابد.
© یونیسف/سباستین ریچ
خانواده ها مجبور به جابجایی تمام وسایل خود از جمله دام ها در سودان جنوبی شدند.
پایه سیاست
اهمیت زیادی به ارزیابی‌های IPCC داده می‌شود، زیرا این ارزیابی‌ها اطلاعات علمی را در اختیار دولت‌ها قرار می‌دهند که می‌توانند از آن برای توسعه سیاست‌های اقلیمی استفاده کنند.
آنها همچنین نقش کلیدی در مذاکرات بین المللی برای مقابله با تغییرات آب و هوا دارند.
در میان راه‌حل‌های پایدار و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای که در دسترس دولت‌ها قرار دارد، گزارش IPCC تأکید کرد که بازاندیشی در نحوه عملکرد شهرها و سایر مناطق شهری در آینده می‌تواند به کاهش بدترین اثرات تغییرات آب و هوایی کمک قابل توجهی کند.
این گزارش پیشنهاد می‌کند: «این (کاهش‌ها) را می‌توان از طریق مصرف انرژی کمتر (مانند ایجاد شهرهای فشرده و قابل پیاده‌روی)، برق‌رسانی حمل‌ونقل در ترکیب با منابع انرژی کم انتشار، و افزایش جذب و ذخیره‌سازی کربن با استفاده از طبیعت به دست آورد. در این بیانیه آمده است: «گزینه هایی برای شهرهای مستقر، با رشد سریع و جدید وجود دارد.
پریادارشی شوکلا، رئیس گروه کاری سوم IPCC، با تکرار این پیام، اصرار داشت که «سیاست‌ها، زیرساخت‌ها و فناوری صحیح… تغییر در سبک زندگی و رفتار ما می تواند منجر به کاهش 40 تا 70 درصدی شود در مورد انتشار گازهای گلخانه ای تا سال 2050. شواهد همچنین نشان می دهد که این تغییرات سبک زندگی می تواند سلامت و رفاه ما را بهبود بخشد.
© یونیسف/سباستین ریچ
گاوی که در حال تلاش برای ترک منطقه تحت تاثیر سیل شدید، سودان جنوبی است.