مطالعه نشان می دهد که مادران کودکان مبتلا به بیماری مزمن به دنبال خدمات بهداشتی بیشتری هستند

محققان دانشگاه آرهوس استنفورد و دانمارک دریافتند که مادران کودکان مبتلا به بیماری مزمن تمایل بیشتری به استفاده بیشتر از خدمات مراقبت های بهداشتی – به ویژه روان درمانی – دارند تا به آنها کمک کند تا با چالش های روزانه مراقبت کنار بیایند.

تأثیر مراقبت از یک کودک بیمار مزمن فراتر از تلاش روزانه مادران است. دکتر کیونگ می کیم، محقق مرکز تحقیقات عالی بالینی استنفورد، می گوید: «ما فقط نوک کوه یخ را می بینیم. او و نیراو شاه، MD، محقق ارشد این مرکز، نویسندگان اصلی این مطالعه بودند که در دسامبر در ماه دسامبر منتشر شد. PLOS ONE.

کیم گفت: «ارزیابی مداوم ما از نتایج شغلی نشان می‌دهد که چالش‌های فیزیکی و روانی طولانی‌مدت مراقبت‌ها بر سلامت مادران مراقب تأثیر می‌گذارد و می‌تواند آنها را مجبور به ترک نیروی کار کند».

آرنولد میلشتاین، مدیر CERC؛ محقق وابسته به CERC، ایال کوهن، MD، از دانشگاه تورنتو. و هنریک تافت سورنسن، مشاور ارشد CERC، MD، Ph.D. از دانشگاه آرهوس دانمارک، نویسندگان ارشد مشترک بودند.

محققان گفتند که امیدوارند درک بهتر چالش‌های پیش روی مادران کودکان مبتلا به بیماری مزمن منجر به مداخلاتی شود که از سلامت جسمی و روانی آنها محافظت کند.

اینها می تواند شامل مرخصی زایمان با حقوق طولانی تر برای حمایت از بهبودی مادران پس از زایمان و مرخصی استحقاقی برای مراقبت از کودک در زمانی که بار مراقبت زیاد است باشد. چنین مداخلاتی می‌تواند به تعداد زیادی از مادران کمک کند، زیرا 2 تا 3 درصد از نوزادانی که هر سال در ایالات متحده متولد می‌شوند دارای ناهنجاری‌های مادرزادی هستند که شامل سندرم داون و نقایص قلبی می‌شود.

داده های دانمارکی

تحقیقاتی که استفاده از خدمات مراقبت های بهداشتی را توسط مادران کودکان مبتلا به بیماری مزمن بررسی می کند، به دلیل کمبود داده های طولی محدود شده است. برای این مطالعه، محققان به دانمارک مراجعه کردند، یکی از معدود کشورهایی که به ثبت ملی تولد و پزشکی خود برای ردیابی استفاده از خدمات مراقبت های بهداشتی در طول چندین دهه متکی است.

از آنجایی که سیستم ملی مراقبت بهداشتی دانمارک خدمات بهداشتی اولیه، تخصصی، بستری و روانی را به طور کامل پوشش می‌دهد، محققان توانستند اثرات بلندمدت بار مراقبین را بدون توجه به اینکه آیا شرکت‌کنندگان به مراقبت دسترسی دارند یا توانایی پرداخت هزینه خدمات را بررسی کنند. عوامل در سیستم مراقبت های بهداشتی ایالات متحده

نمونه شامل 23927 مادر در دانمارک بود که بین سال‌های 1997 تا 2017 نوزادانی با ناهنجاری‌های مادرزادی عمده به دنیا آوردند و یک گروه کنترل از مادران نوزادان سالم. تولدها در دفاتر ثبت احوال پزشکی دانمارک ثبت شده بود.

ناهنجاری های مادرزادی عمده به طور کلی به عنوان ناهنجاری های ساختاری یا عملکردی تعریف می شوند که در بدو تولد وجود دارند و تأثیر چشمگیری بر سلامت و عملکرد دارند.

محققان دریافتند که مادران کودکان مبتلا به بیماری مزمن تا شش سال 39 درصد بیشتر از سایر مادران از خدمات بستری استفاده می کنند و مادران کودکان مبتلا به بیماری مزمن هفت تا 13 سال 14 درصد بیشتر از خدمات بستری استفاده می کنند.

استفاده از مراقبت‌های روانی برای مادران کودکان آسیب‌دیده 7 تا 13 ساله بالاترین میزان را داشت: این مادران 22 درصد بیشتر از مادران کودکان بی‌تأثیر از خدمات بهداشت روانی استفاده می‌کردند و این درصد برای مادران با سطح درآمد پایین‌تر که از روان‌درمانی استفاده می‌کردند حتی بیشتر بود. زمانی که کودک هفت تا 13 ساله بود 59 درصد بیشتر بود.

استفاده بیشتر از خدمات بهداشتی منجر به افزایش قابل توجه هزینه ها می شود: هزینه سرانه مراقبت های بهداشتی در دانمارک 5568 دلار در سال 2019 بود، به این معنی که افزایش 1 درصدی در استفاده از مراقبت های بهداشتی منجر به افزایش 325 میلیون دلاری سالانه برای کشور 5.8 میلیونی می شود. مردم. در مورد ایالات متحده، افزایش مشابه در استفاده از مراقبت های بهداشتی تأثیر بیشتری خواهد داشت، با توجه به اینکه دو برابر بیشتر از دانمارک سرانه برای مراقبت های بهداشتی در ایالات متحده هزینه می شود.

نگاهی به اشتغال

در PLOS ONE این مقاله اولین مطالعه از سه مطالعه محققان این مرکز است که در حال بررسی تأثیر مراقبت بر مادران هستند.

مقاله‌ای که انتظار می‌رود تابستان امسال منتشر شود، تأثیر آن را بر اشتغال مادران بررسی می‌کند – موضوعی آشنا در طول همه‌گیری COVID-19، زیرا بار مراقبت از اعضای خانواده عمدتاً بر دوش زنان افتاده است و بسیاری را مجبور به ترک شغل خود کرده است. مطالعه سوم تأثیر اجتماعی جمعی مادرانی که از کودکان مبتلا به بیماری مزمن مراقبت می کنند را بررسی خواهد کرد.

کیم گفت: «توسعه برنامه‌های مراقبتی برای ارائه حمایت بلندمدت و کاهش بار مالی و زمانی حیاتی است. این امر پیامدهای جدی درازمدت سلامت و نیروی کار خواهد داشت.»