دانشمندان نشان می دهند که فراموشی روند یادگیری را معکوس نمی کند

فراموشی می تواند یک نعمت و یک نفرین باشد. به نظر می رسد برخی که یک رویداد آسیب زا را تجربه کرده اند نمی توانند فراموش کنند، در حالی که برخی دیگر به نظر می رسد که فقط و خیلی سریع فراموش می کنند.

معضلاتی از این دست دانشمندان علوم اعصاب را به این سوال واداشته است که فراموشی در مغز چگونه کار می کند و آیا می توان سرعت آن را کاهش داد یا کاهش داد. آنها هنوز راهی برای درک فرآیند به اندازه کافی برای ارائه پاسخ هستند. اما گروهی از محققان دانشگاه هاروارد در حال نزدیک‌تر شدن هستند.

در یک مطالعه جدید، دانشمندان با استفاده از کرم‌های سی.الگانس، ارگانیسم مدلی برای تحقیقات مغز، دریافتند که فراموشی تغییرات مغز ناشی از یادگیری را معکوس نمی‌کند یا آن‌ها را پاک نمی‌کند، همانطور که برخی نظریه‌ها نشان می‌دهند.

در عوض، فراموشی حالت مغزی جدیدی ایجاد می کند که با حالت قبل از یادگیری یا حالتی که وجود دارد در حالی که رفتار آموخته شده هنوز به خاطر می ماند متفاوت است. به عبارت دیگر، آنچه فراموش می شود به طور کامل از بین نمی رود و می تواند با نوعی پرش دوباره فعال شود.

یون ژانگ، استاد زیست شناسی ارگانیسمی و تکاملی و عضو مرکز علوم مغز هاروارد، می گوید: «پس از فراموش کردن، اغلب می توان چیزهایی را که قبلاً یاد گرفتیم به یاد آورد و مغز ما دیگر در حالت ساده لوحانه نیست. “اگر ما یک مهمانی داشتیم و سپس چندین ماه بعد، در واقع فراموش می کردیم: “اوه، کی آن مهمانی را داشتم؟ چه کسی به مهمانی رفت؟” و سپس دوست شما ممکن است بگوید، “اوه، این و آن را به خاطر بسپار. به یاد داشته باشید، ما در واقع یک آهنگ برای شما خواندیم.” یکدفعه یادت میاد، درسته؟”

این تحقیق، منتشر شده در پیشرفت علم، روشن می کند که چگونه فراموشی در سطح سیستمی در مغز رخ می دهد و روی مولکول هایی که محققان دریافتند که به نظر می رسد قادر به سرعت بخشیدن یا کاهش آن هستند.

اساس کار می تواند روزی برای درک مسائل مربوط به سلامت روان مورد استفاده قرار گیرد، جایی که فراموشی اشتباه می شود، یا خیلی آهسته اتفاق می افتد یا زمانی که خیلی سریع اتفاق می افتد. برای مثال، می‌تواند کلیدهایی را برای رسیدگی به اختلالاتی مانند استرس پس از سانحه، که در آن خاطرات ناخوشایند به شدت تداوم می‌یابد، نگه دارد.

ژانگ گفت: «مکانیسم‌هایی که این مطالعه ارائه می‌کند به ما نقطه ورود می‌دهد تا درباره مشکلاتی که ممکن است در آن بیماری‌های عصبی رخ داده است فکر کنیم. “این به ما کمک می کند تا فرضیه هایی را در مورد مولکول های درگیر و فرآیندهای درگیر و همچنین فعالیت نورون هایی که برای فراموشی مهم هستند ایجاد کنیم و راه هایی را برای درک آسیب شناسی بیماری های عصبی مرتبط پیشنهاد کنیم.”

فراموشی بخشی از عملکرد طبیعی مغز به دلیل ظرفیت محدود مغز است. تحقیقات زیادی در مورد چگونگی شکل گیری خاطرات انجام شده است، اما کمتر به ماهیت فراموشی یا چگونگی وقوع آن در مغز پرداخته شده است. برخی از مطالعات نشان می دهد که وقتی یک خاطره فراموش می شود، به سادگی پاک می شود و یادگیری از بین می رود. احتمال دیگر این است که دسترسی به حافظه و یادگیری در طول فرآیند فراموشی سخت تر می شود اما به شکلی باقی می مانند.

کار اعضای آزمایشگاه ژانگ – که توسط دانشمندان فوق دکتری، He Liu و Taihong Wu هدایت می‌شوند – و همکارانش به سمت نظریه دوم متمایل است.

محققان به کرم‌ها یاد دادند که با بو شناسایی کنند و از باکتری‌های عفونی که آنها را بیمار می‌کند اجتناب کنند. اما یک ساعت بعد کرم ها فراموش کردند. محققان سپس فعالیت مغزی این کرم ها و ژن های بیان شده در سیستم عصبی آنها را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.

محققان با مقایسه آن‌ها با کرم‌هایی که هرگز این رفتار را یاد نگرفته‌اند یا به‌تازگی آموزش را به پایان رسانده‌اند، مشاهده کردند که فعالیت عصبی و بیان ژن کرم‌هایی که این رفتار را فراموش کرده‌اند، نه به حالت ساده‌لوح قبلی برگشته و نه با فعالیت عصبی کرم‌ها مطابقت دارد. که تازه آموزش دیده بود آنها متفاوت بودند.

دانشمندان همچنین بررسی کردند که آیا کرم هایی که آموزش را فراموش کرده بودند می توان آن را یادآوری کرد یا خیر، و پاسخ این بود که به نظر می رسد می توانند. معمولاً برای آموزش کرم ها حدود سه تا چهار ساعت طول می کشد، اما آنهایی که در حال آموزش مجدد بودند این فرآیند را در حدود سه دقیقه تکمیل کردند.

ژانگ می‌گوید: «هنوز آثار حافظه‌ای در مغز آن‌ها وجود دارد که می‌توان آنها را بیدار کرد و دوباره فعال کرد.»

ژانگ و همکارانش قصد دارند از این مطالعه به عنوان نقطه شروعی برای ادامه بررسی مکانیسم‌های فراموشی و اینکه چگونه می‌توان آن را در نهایت برای مسائل سلامت روان به کار برد، استفاده کنند.

ژانگ گفت: «این تازه شروعی است برای درک فراموشی، یک فرآیند مغزی ضروری برای فعالیت‌های روزانه».

این داستان توسط روزنامه هاروارد، روزنامه رسمی دانشگاه هاروارد منتشر شده است. برای اخبار بیشتر دانشگاه، به Harvard.edu مراجعه کنید.