محققان مسیری را شناسایی می کنند که سنتز لیپیدها را تنظیم می کند و به بقای تومور کمک می کند

تغییرات در فرآیندهای متابولیک مشخصه سرطان است و می تواند منجر به محیطی اسیدی تومور شود. در نتیجه، سلول های سرطانی باید برای زنده ماندن در این محیط نامناسب سازگار شوند. در مطالعه جدیدی که در مجله منتشر شده است گزارش های سلولیمحققان مرکز سرطان موفیت نشان می دهند که سلول های سرطانی در یک محیط اسیدی تحت سنتز و تجمع لیپیدها قرار می گیرند. این تیم مولکول های سیگنال دهنده کلیدی مسئول این تغییرات را شناسایی کردند و کشف کردند که این تغییرات با پیامدهای ضعیف و پیشرفت بیماری در بیماران مبتلا به سرطان پستان مرتبط است.

سلول های سرطانی دستخوش تغییرات متعددی می شوند که بقای سلولی و ادامه رشد را افزایش می دهد. یکی از تغییرات بارز سلول های سرطانی، افزایش تجزیه گلوکز قند است که وقتی با جریان خون ضعیف ترکیب می شود، منجر به ایجاد یک محیط اطراف تومور بسیار اسیدی می شود. برای زنده ماندن در این محیط، سلول‌های سرطانی دستخوش سازگاری‌هایی می‌شوند، مانند فعال شدن فرآیند خود تخریب و بازیافت به نام اتوفاژی و تجمع قطرات چربی چربی. قطرات لیپید نقش مهمی در تنظیم انرژی، متابولیسم و ​​انتقال سیگنال دارند. با این حال، دانشمندان مطمئن نیستند که چگونه قطرات لیپید در سلول های تومور انباشته می شوند یا تاثیر آنها بر بقا و پیشرفت سرطان چیست.

محققان Moffitt یک سری آزمایش های آزمایشگاهی را با خطوط سلولی و مدل های موش انجام دادند تا درک خود را از قطرات چربی در سرطان بهبود بخشند. آنها کشف کردند که رده های سلولی سرطان سینه که در شرایط اسیدی رشد می کنند، قطرات چربی درون سلولی را جمع می کنند که پروتئین بیومارکر قطرات چربی PLIN2 را بیان می کند. زمانی که پروتئینی در غشای سلولی به نام OGR1 وجود محیط اسیدی را حس کرد، قطرات لیپید تشکیل شد. متعاقباً OGR1 انتقال سیگنال پایین‌دستی را از طریق پروتئین‌های فسفولیپاز C و PI3K/AKT فعال کرد، که منجر به تشکیل قطرات چربی از محصولات اسیدهای آمینه شد که دچار تجزیه متابولیکی به اجزای کوچک‌تر شده بودند.

سپس، تیم می خواست اثرات بیولوژیکی قطرات لیپید و OGR1 را بر روی سرطان ارزیابی کند. جالب توجه است که گیرنده حسگر اسید OGR1 در تومورهای سینه به شدت بیان می شود و به شدت با پیشرفت بیماری مرتبط است. آنها نشان دادند که با هدف قرار دادن OGR1، می توانند سطح قطرات چربی را کاهش دهند، پاسخ استرس و رشد سلولی را در شرایط اسیدی مهار کنند و رشد تومور را در موش کاهش دهند. علاوه بر این، محققان دریافتند که بیان بالای بیومارکر قطرات چربی PLIN2 با بقای کوتاه‌تر و پیشرفت بیماری در بیماران مبتلا به سرطان پستان مرتبط است.

این مشاهدات ترکیبی نشان می دهد که تشکیل قطرات چربی با واسطه OGR1 یک عامل مهم در توسعه تومور است و ممکن است یک هدف بالقوه برای داروهای ضد سرطان باشد.

“مطالعات اخیر برنامه‌ریزی مجدد متابولیسم لیپید را به عنوان یکی از نشانه‌های بارز بسیاری از سرطان‌ها ایجاد کرده‌اند که فرصت‌هایی را برای هدف‌گیری درمانی فراهم می‌کند. بسیاری از مهارکننده‌های چربی به عنوان داروهای ضد سرطان در آزمایش‌های بالینی مورد بررسی قرار می‌گیرند. مطالعات ما یک پایه قوی برای تحقیقات آینده ارائه می‌کند که منجر به توصیف دقیق‌تر نقش OGR1 در پاسخ استرس ER، اتوفاژی و لیپوژنز در مدل‌های حیوانی و تومورهای سینه انسان،” اسمیتا پیلای، دکترای ارشد، نویسنده اصلی مطالعه و دانشمند پژوهشی در بخش فیزیولوژی سرطان در موفیت توضیح داد.