چگونه طناب نخاعی ما “آرام کننده” می تواند اسپاسم عضلانی را تسکین دهد

خواب ناکافی، مشکل در حرکت و صدمات ناشی از برخورد تصادفی با چیزی تنها برخی از چالش‌هایی است که افراد مبتلا به اسپاسم عضلانی اغلب دردناک غیرارادی با آن مواجه هستند.

با این حال، یک مطالعه دانشگاه Edith Cowan (ECU) در مورد بررسی نورون‌های حرکتی در ستون فقرات نشان داد که دو روش می‌تواند طناب‌های نخاعی ما را کمتر «تحریک‌پذیر» کند و به طور بالقوه می‌تواند برای درمان اسپاسم عضلانی استفاده شود.

برای حرکت دادن بدن ما، مغز از طریق این نورون‌های حرکتی در ستون فقرات، پیام‌هایی را به ماهیچه‌ها می‌فرستد که به لطف «جریان‌های درونی مداوم» می‌توانند سیگنال‌های عصبی را تقویت کنند تا مغز برای انقباض ماهیچه‌های ما به سختی کار کند.

Ph.D. ریکاردو مسکیتا، کاندید و محقق اصلی، گفت که این تقویت بسیار مهم است اما می تواند مشکل ساز نیز باشد. به عنوان مثال، به دنبال آسیب نخاعی.

او گفت: «این قدرت‌های تقویتی عالی هستند، اما گاهی اوقات می‌توانند خیلی خوب باشند.

وقتی می‌خواهید برای اتوبوس سریع بدوید، این تقویت را می‌خواهید؛ مطالعات نشان می‌دهد که بدون آن ما نمی‌توانیم بیش از ۴۰ درصد از حداکثر نیروی معمول خود را تولید کنیم.

“اما در عین حال، ما می دانیم که برخی از شرایط بالینی با نورون های حرکتی نخاعی بیش از حد تحریک پذیر مشخص می شوند، با این تقویت بدون هیچ گونه مهاری برای متوقف کردن آن ادامه می یابد.

این می‌تواند منجر به اسپاسم غیرارادی عضلانی شود که می‌تواند دردناک باشد، هنگامی که افراد به طور تصادفی به چیزی برخورد می‌کنند، صدماتی ایجاد می‌کند، حرکت را محدود می‌کند و افراد را در شب بیدار می‌کند.

دنبال تسکین

آقای مسکویتا یک جفت روش به ظاهر متضاد را شناسایی کرده است که می‌تواند این تقویت عصبی را کاهش دهد، که می‌تواند برای آسان‌تر کردن زندگی افرادی که از اسپاسم عضلانی غیرارادی رنج می‌برند، بیشتر مورد تحقیق قرار گیرد.

اولین مورد شامل تحریک الکتریکی روی اعصاب خاص است که تحقیقات نشان می‌دهد می‌تواند تقویت را در نخاع کاهش دهد.

او گفت: «اگر این روش از نظر بالینی مؤثر باشد، می‌توانیم به طور استراتژیک یک پد قرار دهیم و تحریک الکتریکی را در جایی که برای مهار اسپاسم عضله لازم است ارسال کنیم.»

این محرک‌ها می‌توانند خودکار باشند، ناشی از فعالیت الکتریکی عضله یا نیروی خود اسپاسم هستند، یا می‌توانند دستی باشند که در آن افراد در هنگام اسپاسم دکمه‌ای را فشار می‌دهند.»

سعی کنید آرامش داشته باشید

آقای مسکیتا روش دیگری را نیز شناسایی کرد که تقویت عصبی را کاهش می‌دهد: آرامش.

او گفت: “تقویت توسط مواد شیمیایی خاصی مانند سروتونین و نورآدرنالین که هنگام حرکت آزاد می کنیم، افزایش می یابد.”

این مواد شیمیایی باید زمانی که آرامش بیشتری داریم نسبت به زمانی که ماهیچه‌ها را منقبض می‌کنیم یا استرس داریم کاهش یابد.

بنابراین، در برخی شرایط مانند آسیب مغزی یا مولتیپل اسکلروزیس، درمان‌های آرام‌سازی ممکن است پتانسیل کاهش این تقویت و شدت اسپاسم را داشته باشند.

آقای مسکیتا گفت که گزینه های درمانی فعلی مانند داروها و جراحی ها گران، تهاجمی و اغلب دارای عوارض جانبی هستند.

او گفت: «تکنیک‌های تحریک الکتریکی و آرام‌سازی می‌توانند جایگزین‌های غیردارویی باشند یا در ترکیب با سایر روش‌های درمانی استفاده شوند».

اکنون که نشان داده‌ایم چگونه می‌توانیم این تقویت عصبی را در افراد بدون اختلالات عصبی کاهش دهیم، گام بعدی توسعه پروتکل‌های درمانی است تا ببینیم آیا آنها در افرادی که از این علائم رنج می‌برند موثر هستند یا خیر.

اگر چنین باشد، آزمایش‌های بالینی می‌توانند برای بررسی اثربخشی بالینی بلندمدت شروع شوند.»

“اثرات بازداری متقابل و آرامش کل بدن بر جریان های مداوم به سمت داخل تخمین زده شده با دو روش مختلف” در مجله فیزیولوژی.