تحقیقات جدید نشان می دهد که استفاده از داروهایی مانند ایبوپروفن و استروئیدها برای تسکین مشکلات کوتاه مدت سلامتی می تواند شانس ابتلا به درد مزمن را افزایش دهد.
یافته‌های این مطالعه کوچک نشان می‌دهد که زمان آن رسیده است که در نحوه درمان درد تجدید نظر کنیم. بهبود طبیعی یک آسیب دردناک شامل التهاب – واکنش طبیعی بدن به آسیب و عفونت – است و تحقیقات جدید نشان می‌دهد که مسدود کردن التهاب با داروها می‌تواند منجر به مشکلاتی شود که درمان آن سخت‌تر است.
ممکن است التهاب یک اثر محافظتی داشته باشد، مانند جلوگیری از مزمن شدن درد حاد، و کاهش بیش از حد آن ممکن است مضر باشد.
جفری موگیل، پروفسور مطالعات درد در دانشگاه مک گیل در کانادا، گفت: «در حالی که ایبوپروفن به طور صریح در داده‌های انسان و موش (در موشی که ما از دیکلوفناک استفاده کردیم) مورد مطالعه قرار نگرفت، زیرا ایبوپروفن در بریتانیا بسیار رایج است. به احتمال زیاد درصد زیادی از کسانی که در Biobank انگلستان مصرف «NSAIDs» (داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی) را گزارش کرده‌اند، در واقع ایبوپروفن مصرف می‌کنند.
محققان می گویند کمردرد شایع ترین شکل گزارش شده از درد مزمن است -دردی که برای مدت طولانی تر از حد انتظار بعد از آسیب باقی می ماند و هر ساله هزینه های اقتصادی و پزشکی زیادی را به دنبال دارد.
اکثر بیماران درمان های استاندارد مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی از جمله ایبوپروفن و کورتیکواستروئیدها را دریافت می کنند. اما این داروها فقط تا حدودی موثر هستند و در مورد اینکه چرا درد حاد که به طور ناگهانی در پاسخ به چیزی خاص شروع می شود، در برخی بیماران برطرف می شود اما در برخی دیگر به صورت درد مزمن باقی می ماند، اطلاعات کمی وجود دارد.
برای درک انتقال از کمردرد حاد به مزمن، محققان 98 بیمار مبتلا به کمردرد حاد را به مدت سه ماه تحت نظر گرفتند.
آنها همچنین مکانیسم‌های درد را در انسان و موش بررسی کردند و دریافتند که نوتروفیل‌ها – نوعی گلبول سفید که به بدن در مبارزه با عفونت کمک می‌کند – نقش کلیدی در رفع درد دارند.
مسدود کردن این سلول‌ها در موش‌ها درد را تا 10 برابر مدت طبیعی طولانی‌تر کرد.
درمان با داروهای ضدالتهابی و استروئیدها مانند دگزامتازون و دیکلوفناک نیز همین نتیجه را به همراه داشت، اگرچه آنها در اوایل در برابر درد مؤثر بودند.
محققان گفتند که این یافته ها با تجزیه و تحلیل جداگانه 500000 نفر در مطالعه Biobank بریتانیا تایید شد، که نشان داد کسانی که داروهای ضد التهابی مصرف می کنند احتمال بیشتری دارد که دو تا 10 سال بعد درد داشته باشند. این اثر در افرادی که پاراستامول یا داروهای ضد افسردگی مصرف می کردند مشاهده نشد.
دکتر فرانزیسکا دنک، مدرس ارشد در کینگز کالج لندن، می‌گوید: «تا زمانی که نتایج یک کارآزمایی بالینی طراحی‌شده آینده‌نگر را به دست نیاوریم، قطعاً زودهنگام است که در مورد داروهای مردم توصیه‌ای انجام دهیم.»
پروفسور بلر اسمیت، از دانشگاه داندی، گفت: «تئوری این است که التهاب ممکن است در درازمدت اثر محافظتی داشته باشد و کاهش بیش از حد التهاب ممکن است مضر باشد.
با این حال، توجه به این نکته مهم است که این تنها یک مطالعه است و تحقیقات بیشتری برای تایید و بررسی بیشتر این موضوع مورد نیاز است.
این یافته ها در Science Translational Medicine منتشر شده است.