اثرات استرس بر “شبکه سه گانه” مغز نوجوانان

استرس و تروما در دوران نوجوانی می تواند منجر به پیامدهای درازمدت سلامتی مانند اختلالات روانپزشکی شود که ممکن است از اثرات رشد عصبی بر مدارهای مغز ناشی شود. یک مطالعه جدید در روانپزشکی زیستی: علوم اعصاب شناختی و تصویربرداری عصبیکه توسط Elsevier منتشر شده است، از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) برای بررسی اثرات استرس حاد و “چند قربانی شدن” یا ترومای مکرر در سه شبکه مغزی در نوجوانان استفاده کرده است.

دکتر Rachel Corr توضیح داد: «در حالی که پیامدهای منفی سلامت به طور جداگانه با قرار گرفتن در معرض قربانی شدن در اوایل زندگی، اختلال در رشد عصبی نوجوانان، و پاسخ ناهنجار شبکه عصبی به استرس حاد مرتبط است، هیچ تحقیق قبلی چگونگی ارتباط این عوامل با یکدیگر را بررسی نکرده بود.» .، دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل، NC، ایالات متحده و نویسنده اصلی این مطالعه. این مطالعه با هدف کنار هم قرار دادن این قطعات از پازل انجام شد.

دکتر کور و همکارانش به طور خاص می‌خواستند «چگونه استرس حاد بر اتصال عملکردی «شبکه‌های سه‌گانه» مغز تأثیر می‌گذارد، با اشاره به شبکه حالت پیش‌فرض، شبکه برجسته و شبکه اجرایی مرکزی، بررسی کنند. این سه شبکه با هم برای کنترل شناخت، احساسات، ادراک و تعامل اجتماعی حیاتی هستند. فعالیت ناهنجار در داخل و بین شبکه های سه گانه مدت هاست با علائم روانپزشکی همراه بوده است.

محققان داده‌های اتصال عملکردی (FC) را که قبلاً از 79 کودک 9 تا 16 ساله جمع‌آوری شده بود، تجزیه و تحلیل کردند که بسیاری از آنها دچار چند قربانی شدن بودند. برای اندازه گیری اثرات استرس حاد بر اتصال مغز، شرکت کنندگان یک کار را در حین انجام اسکن fMRI انجام دادند. در شرایط کنترل، آزمودنی‌ها مسائل ریاضی را با سرعت خودشان تکمیل کردند و به آنها گفته شد که پاسخ‌هایشان ثبت نشده است. در شرایط استرس، شرکت کنندگان مجبور بودند مسائل ریاضی را به سرعت در مدت زمان تعیین شده انجام دهند و بازخورد منفی در مورد عملکرد خود در طول آزمون داده شد.

در طول شرایط استرس حاد، شرکت کنندگان ارتباط عملکردی تغییر یافته بین سه شبکه مغزی را نشان دادند. به طور خاص، محققان شاهد افزایش FC بین حالت پیش‌فرض و شبکه‌های اجرایی مرکزی و کاهش FC بین شبکه برجسته و دو شبکه دیگر بودند. نویسندگان فرض می‌کنند که اینسولا، ناحیه‌ای از مغز که با توجه معطوف به درون مرتبط است، می‌تواند واسطه تغییراتی باشد که در FC دیده‌اند.

این تیم همچنین می خواست بررسی کند که چگونه پاسخ استرس شبکه عصبی تحت تأثیر چند قربانی شدن قرار می گیرد، که در آن نوجوانان ممکن است انواع مختلفی از قربانی شدن را تجربه کنند، از جمله توسط والدین، همسالان، یا سایر بزرگسالان. با مطالعه چند قربانی، آنها می توانند اثرات تجمعی بالقوه قرار گرفتن در معرض مکرر بر مغز را مطالعه کنند. آزمودنی‌هایی که چند قربانی شدن را تجربه کردند، به احتمال زیاد کاهش بیشتری در FC بین شبکه‌های حالت برجسته و پیش‌فرض و به ویژه اینسولا نشان دادند. این یافته‌ها با هم نشان می‌دهند که مغز ممکن است با آسیب‌های مکرر سازگار شده باشد تا کمتر بتواند به تجربیات استرس‌زا واکنش نشان دهد. درک بهتر اثرات رشد عصبی تروما بر مغز به محققان کمک می کند تا نتایج روانپزشکی حاصل را بهتر بررسی کنند.

کامرون کارتر، MD، سردبیر روانپزشکی زیستی: علوم اعصاب شناختی و تصویربرداری عصبیدر مورد این کار گفت: “این مطالعه نشان می دهد که چگونه ترومای مکرر ممکن است منجر به یک پاسخ ناسازگار به استرس حاد در شبکه های مهم عملکردی مغز شود و مکانیسم بالقوه ای را نشان می دهد که توسط آن چندین استرس اولیه زندگی ممکن است منجر به افزایش آسیب پذیری عصبی در برابر استرس و مسئولیت مرتبط با آن شود. به مشکلات سلامت روان در آینده.”