چگونه خواب به پردازش احساسات کمک می کند

محققان دپارتمان نورولوژی دانشگاه برن و بیمارستان دانشگاه برن شناسایی کردند که چگونه مغز احساسات را در طول خواب رویایی تریاژ می کند تا ذخیره احساسات مثبت را تثبیت کند و در عین حال تثبیت احساسات منفی را کاهش دهد. این کار اهمیت خواب را در سلامت روان گسترش می دهد و راه را برای استراتژی های درمانی جدید ارائه می دهد.

خواب حرکت سریع چشم (REM یا متناقض) یک حالت خواب منحصر به فرد و مرموز است که در طی آن اکثر رویاها همراه با محتوای احساسی شدید رخ می دهند. اینکه چگونه و چرا این احساسات دوباره فعال می شوند مشخص نیست. قشر جلوی مغز بسیاری از این احساسات را در هنگام بیداری ادغام می کند، اما به طور متناقضی در طول خواب REM ساکن به نظر می رسد. پروفسور آنتوان آدامانتیدیس از دپارتمان تحقیقات بیومدیکال (DBMR) در دانشگاه برن و دپارتمان نورولوژی در اینسلسپیتال، بیمارستان دانشگاهی می گوید: «هدف ما درک مکانیسم اساسی و عملکرد چنین پدیده شگفت انگیزی بود. برن

پردازش احساسات، به ویژه تمایز بین خطر و ایمنی، برای بقای حیوانات حیاتی است. در انسان، احساسات بیش از حد منفی، مانند واکنش های ترس و حالت های اضطراب، منجر به حالت های پاتولوژیک مانند اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) می شود. در اروپا، تقریباً 15 درصد از جمعیت تحت تأثیر اضطراب مداوم و بیماری روانی شدید قرار دارند. گروه تحقیقاتی به سرپرستی آنتوان آدامانتیدیس اکنون در حال ارائه بینش هایی در مورد چگونگی کمک مغز به تقویت احساسات مثبت و تضعیف احساسات شدید منفی یا آسیب زا در طول خواب REM هستند. این مطالعه در مجله منتشر شد علوم پایه.

مکانیزم دوگانه

محققان ابتدا موش ها را شرطی کردند تا محرک های شنیداری مرتبط با ایمنی و سایر محرک های مرتبط با خطر (محرک های بد) را تشخیص دهند. سپس فعالیت نورون ها در مغز موش ها در طول چرخه خواب و بیداری ثبت شد. به این ترتیب، محققان توانستند مناطق مختلف یک سلول را نقشه برداری کنند و چگونگی تغییر خاطرات عاطفی در طول خواب REM را تعیین کنند.

نورون‌ها از یک جسم سلولی (سوما) تشکیل شده‌اند که اطلاعاتی را که از دندریت‌ها (ورودی‌ها) می‌آید یکپارچه می‌کند و سیگنال‌ها را از طریق آکسون‌ها (خروجی‌ها) به نورون‌های دیگر می‌فرستد. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که سومای سلولی در حالی که دندریت‌های آنها فعال می‌شوند، خاموش می‌مانند. آدامانتیدیس توضیح می دهد: “این به معنای جدا شدن دو بخش سلولی است، به عبارت دیگر سوما در حالت خواب گسترده و دندریت ها کاملا بیدار.” این جداسازی مهم است زیرا فعالیت قوی دندریت ها امکان رمزگذاری هم خطر و هم احساسات ایمنی را فراهم می کند، در حالی که مهار سوما به طور کامل خروجی مدار را در طول خواب REM مسدود می کند. به عبارت دیگر، مغز از تمایز ایمنی در مقابل خطر در دندریت ها حمایت می کند، اما واکنش بیش از حد به احساسات، به ویژه خطر را مسدود می کند.

یک مزیت بقا

به گفته محققان، همزیستی هر دو مکانیسم برای پایداری و بقای ارگانیسم‌ها مفید است: ماتیا ایمی از DBMR، اولین نویسنده کتاب، می‌گوید: «این مکانیسم دو جهته برای بهینه‌سازی تمایز بین سیگنال‌های خطرناک و ایمن ضروری است. مطالعه. اگر این تبعیض در انسان وجود نداشته باشد و واکنش های ترس بیش از حد ایجاد شود، می تواند منجر به اختلالات اضطرابی شود. این یافته ها به ویژه به شرایط پاتولوژیک مانند اختلالات استرس پس از سانحه، که در آن تروما در قشر جلوی مغز بیش از حد تثبیت می شود، روز به روز در طول خواب مرتبط است.

دستاوردی برای داروی خواب

این یافته‌ها راه را برای درک بهتر پردازش احساسات در طول خواب در انسان‌ها هموار می‌کند و دیدگاه‌های جدیدی را برای اهداف درمانی برای درمان پردازش ناسازگار خاطرات آسیب‌زا، مانند اختلالات استرس پس از سانحه (PTSD) و تثبیت اولیه وابسته به خواب آن‌ها باز می‌کند. مسائل دیگر حاد یا مزمن سلامت روانی که ممکن است این جداسازی سوماتودندریتیک را در طول خواب دخیل کنند عبارتند از استرس حاد و مزمن، اضطراب، افسردگی، هراس یا حتی بی لذتی، ناتوانی در احساس لذت. تحقیقات خواب و پزشکی خواب از دیرباز مورد توجه تحقیقات دانشگاه برن و بیمارستان دانشگاه برن اینسلسپیتال بوده است. آدامانتیدیس می گوید: “ما امیدواریم که یافته های ما نه تنها مورد توجه بیماران، بلکه برای عموم مردم نیز باشد.”