فناوری کمکی: «تغییر دهنده زندگی» برای کسانی که بیشتر نیاز دارند |

به طور مشترک توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) و صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) تولید شده است. گزارش جهانی در مورد فناوری کمکی شواهد جدیدی از نیاز جهانی – و دسترسی به – فناوری را ارائه می دهد که می تواند تفاوت اساسی ایجاد کند.

تدروس آدهانوم گبریسوس، رئیس سازمان جهانی بهداشت گفت: «فناوری کمکی یک تغییر دهنده زندگی است – دری را به روی آموزش برای کودکان دارای معلولیت، اشتغال و تعامل اجتماعی برای بزرگسالانی که دارای معلولیت هستند، و یک زندگی مستقل با عزت برای افراد مسن باز می‌کند.»

ما از همه کشورها می‌خواهیم که دسترسی به فناوری‌های کمکی را تأمین مالی و اولویت‌بندی کنند. رئیس سازمان جهانی بهداشت

نابرابری های بزرگ

اگرچه بیش از 2.5 میلیارد نفر به یک یا چند محصول کمکی برای پشتیبانی از ارتباطات و شناخت نیاز دارند – مانند صندلی چرخدار یا سمعک – یک میلیارد نفر به سادگی به آنها دسترسی ندارند.

این گزارش شکاف گسترده بین کشورهای کم درآمد و با درآمد بالا را برجسته می کند، با تجزیه و تحلیل 35 ایالت نشان می دهد که پذیرش از سه درصد در کشورهای فقیرتر تا 90 درصد در کشورهای ثروتمند متفاوت است.

کاترین راسل، مدیر اجرایی یونیسف گفت: نزدیک به 240 میلیون کودک دارای معلولیت هستند.

او افزود که محروم کردن آنها از حق محصولات مورد نیاز برای رشد نه تنها به تک تک کودکان آسیب می زند، بلکه خانواده ها و جوامع آنها را از هر چیزی که در صورت برآورده شدن نیازهایشان می توانند کمک کنند، محروم می کند.

شناسایی موانع

این گزارش خاطرنشان می کند که مقرون به صرفه بودن مانع اصلی دسترسی است.

حدود دو سوم افرادی که از محصولات کمکی استفاده می‌کنند گزارش داده‌اند که از جیب خود پول پرداخت کرده‌اند در حالی که دیگران مجبور بوده‌اند از نظر مالی به خانواده و دوستان خود متکی باشند.

در همین حال، پیری جمعیت و افزایش موارد بیماری‌های غیرواگیر به این معنی است که تعداد افراد نیازمند به فناوری کمکی احتمالاً تا سال 2050 به 3.5 میلیارد نفر خواهد رسید.

یک نظرسنجی از 70 کشور نشان داد که شکاف های زیادی در فناوری کمکی در خدمات و سطوح آموزش نیروی کار، به ویژه در زمینه شناخت، ارتباطات و مراقبت از خود وجود دارد.

سایر موانع کلیدی که در بررسی‌های قبلی WHO آشکار شد شامل قیمت‌های غیرقابل دسترس، فقدان آگاهی و خدمات، کیفیت نامناسب محصول و چالش‌های زنجیره تامین و تدارکات بود.

دستاوردهای چندگانه

محصولات کمکی به طور کلی وسیله ای برای مشارکت در زندگی در شرایط برابر با دیگران در نظر گرفته می شوند.

بدون آنها، مردم در خطر انزوا، فقر و گرسنگی هستند. از طرد شدن رنج می برند و بیشتر به حمایت خانواده، جامعه و دولت وابسته هستند.

و کاربران تنها کسانی نیستند که از مزایای استفاده می کنند: خانواده ها و جوامع نیز سود می برند.

تدروس گفت: «ممانعت از دسترسی مردم به این ابزارهای تغییر دهنده زندگی نه تنها نقض حقوق بشر است، بلکه از نظر اقتصادی نیز کوته بینانه است.

امکان دسترسی بیشتر به محصولات کمکی با تضمین کیفیت، ایمن و مقرون به صرفه، هزینه‌های بهداشتی و رفاهی، مانند پذیرش مکرر بیمارستان یا مزایای دولتی را کاهش می‌دهد و نیروی کار مولدتر را ارتقا می‌دهد و به طور غیرمستقیم رشد اقتصادی را تحریک می‌کند.

تربیت فرزندان

در این گزارش آمده است که دسترسی به فناوری کمکی برای کودکان دارای معلولیت اغلب اولین گام برای توسعه، دسترسی به آموزش، مشارکت در ورزش و زندگی مدنی و آمادگی برای اشتغال مانند همسالانشان است.

با این حال، همانطور که آنها رشد می کنند، با چالش های اضافی مانند تنظیمات مکرر یا نیاز به جایگزینی کمک های فنی مواجه می شوند.

رئیس یونیسف هشدار داد: «بدون دسترسی به فناوری کمکی، کودکان دارای معلولیت همچنان آموزش خود را از دست خواهند داد، همچنان در معرض خطر بیشتر کار کودکان قرار دارند و همچنان در معرض انگ و تبعیض قرار می‌گیرند که اعتماد و رفاه آنها را تضعیف می‌کند». .

بهبود دسترسی

گزارش جهانی مجموعه‌ای از توصیه‌ها را برای گسترش دسترسی و دسترسی، افزایش آگاهی و اجرای سیاست‌های شمول برای بهبود زندگی میلیون‌ها نفر ارائه می‌کند.

این به طور خاص از بهبود دسترسی در سیستم های آموزش، بهداشت و مراقبت های اجتماعی حمایت می کند. اطمینان از در دسترس بودن، اثربخشی و مقرون به صرفه بودن محصولات کمکی؛ گسترش، تنوع و بهبود ظرفیت نیروی کار؛ و سرمایه گذاری در تحقیق، نوآوری و یک اکوسیستم توانمند.

این خلاصه همچنین بر نیاز به افزایش آگاهی عمومی و مبارزه با انگ تاکید می کند. توسعه و سرمایه گذاری در محیط های توانمند و سیاست های مبتنی بر شواهد و گنجاندن این فناوری حیاتی در پاسخ های بشردوستانه.

این مقام ارشد سازمان جهانی بهداشت تاکید کرد: ما از همه کشورها می‌خواهیم که دسترسی به فناوری‌های کمکی را تأمین مالی و اولویت‌بندی کنند و به همه این فرصت را بدهند تا از پتانسیل خود استفاده کنند.