بوپرنورفین منحرف شده ممکن است به آماده سازی افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی برای درمان کمک کند

طبق مطالعه راتگرز، افراد معتاد و وابسته به مواد افیونی که در زمان ورود به مرکز درمانی از بوپرنورفین استفاده می‌کردند که توسط پزشک تجویز نشده بود، احتمال بیشتری دارد که در درمان اختلال مصرف مواد افیونی باقی بمانند.

این مطالعه، منتشر شده در مجله درمان سوء مصرف مواد، نتایج را در میان افرادی که در هنگام ورود به درمان اعتیاد از بوپرنورفین استفاده می کردند، بررسی کرد.

به گفته یکی از نویسندگان، استفان کریستال، مدیر مرکز تحقیقات خدمات بهداشتی در موسسه راتگرز برای سلامت، سیاست مراقبت بهداشتی و تحقیقات پیری و پروفسور برجسته پژوهشی در دانشکده مددکاری اجتماعی راتگرز، بسیاری از افراد مبتلا به اعتیاد برای یافتن افراد در دسترس تلاش می کنند. و درمان مقرون به صرفه

بوپرنورفین در کاهش مصرف مواد افیونی، مصرف بیش از حد و مرگ و میر و همچنین بهبود کیفیت زندگی بسیار موثر است، اما طبق این مطالعه، این دارو کمتر مورد استفاده قرار می گیرد و به یک اندازه در دسترس نیست. در حالی که استفاده از بوپرنورفین که در خیابان و بدون نسخه به دست می‌آید در میان افرادی که سعی در کاهش مصرف مواد افیونی دارند یا در تلاش برای دسترسی به درمان هستند، زیاد است، اطلاعات کمی در مورد تأثیرات استفاده افراد از آن قبل از شروع درمان وجود دارد.

کریستال می‌گوید: «یافته‌ها نشان می‌دهند که مثبت شدن تست بوپرنورفین در شروع درمان ممکن است نشانگر آمادگی بیشتر برای درمان، انگیزه کاهش مصرف مواد افیونی یا پاسخ مثبت به دارو باشد.»

محققان با استفاده از داده‌های سوابق الکترونیکی سلامت از یک برنامه درمانی سراسری مواد افیونی، بیمارانی که به تازگی بستری شده بودند با اختلال مصرف مواد افیونی را مشاهده کردند و نتایج آن‌ها را بر اساس مثبت یا منفی بودن آزمایش بوپرنورفین در هنگام ورود به درمان قبل از اولین نسخه، تجزیه و تحلیل کردند.

محققان دریافتند بیمارانی که از بوپرنورفین برای اختلال مصرف مواد افیونی استفاده می‌کردند، دو برابر بیشتر در معرض مراقبت بودند که نتیجه بسیار مهمی است.

آنها همچنین دریافتند که بیمارانی که قبل از شروع درمان از بوپرنورفین استفاده می‌کردند، میزان مصرف مواد افیونی به‌طور قابل‌توجهی در طول شش ماه اول درمان در مقایسه با افرادی که در شروع درمان از بوپرنورفین استفاده نمی‌کردند، کمتر بود.

آرتور رابین ویلیامز، نویسنده اصلی، استادیار گروه روانپزشکی دانشگاه کلمبیا، گفت: «این تجزیه و تحلیل بر اهمیت اولویت دادن به گسترش دسترسی به بوپرنورفین تأکید می‌کند، که می‌تواند تعامل درمان، حفظ و نتایج بالینی را بهبود بخشد.» سیستم‌های ما مبتنی بر محدود کردن دسترسی و ایجاد موانع هستند.”

به گفته محققان، تحقیقات آینده ممکن است رابطه بین استفاده از بوپرنورفین بدون تجویز و عواملی را که بر موفقیت درمان تأثیر می‌گذارند، بررسی کند و باید تأثیر هر گونه حفظ مراقبت در مقابل زمان بدون مواد افیونی در مراقبت را بررسی کند.