تحقیقات جدید چگونگی تغییرات مغز را در طول درمان افسردگی ترسیم می کند

برای اولین بار، محققان نشان داده‌اند که وقتی یک فرد درمان افسردگی موسوم به تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال مکرر (rTMS) را دریافت می‌کند، چه اتفاقی برای مغز می‌افتد. نتایج امروز در مجله منتشر شد مجله آمریکایی روانپزشکی.

rTMS یک درمان افسردگی است که معمولاً زمانی استفاده می شود که سایر رویکردها – مانند داروها – برای بیمار مؤثر نبوده اند. تخمین زده می شود که تقریباً 40 درصد از افراد مبتلا به افسردگی شدید به داروهای ضد افسردگی پاسخ نمی دهند.

در طول جلسه rTMS، دستگاهی حاوی یک سیم پیچ الکترومغناطیسی در مقابل پوست سر بیمار قرار می گیرد. سپس این دستگاه بدون درد یک پالس مغناطیسی ارسال می‌کند که سلول‌های عصبی را در ناحیه‌ای از مغز که در کنترل خلق و خوی درگیر است، تحریک می‌کند – به نام قشر پیش‌پیشانی پشتی جانبی.

اگرچه اثربخشی آن ثابت شده است، اما مکانیسم های نهفته در پس تاثیرگذاری rTMS بر مغز به خوبی شناخته نشده است.

دکتر فیدل ویلا رودریگز، استادیار دپارتمان روانپزشکی UBC می گوید: «زمانی که ما برای اولین بار این تحقیق را شروع کردیم، سوالی که می پرسیدیم بسیار ساده بود: می خواستیم بدانیم وقتی درمان rTMS در حال انجام است چه اتفاقی برای مغز می افتد. و محقق در مرکز سلامت مغز جواد موفقیان (DMCBH).

برای پاسخ به این سوال، دکتر ویلا رودریگز و تیمش یک دور rTMS را در حالی که آنها در داخل یک اسکنر تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) بودند به بیماران تحویل دادند. از آنجایی که MRI می‌تواند فعالیت مغز را اندازه‌گیری کند، محققان توانستند در زمان واقعی ببینند چه تغییراتی در مغز اتفاق می‌افتد.

این تیم دریافتند که با تحریک قشر پیش پیشانی پشتی جانبی، چندین ناحیه دیگر از مغز نیز فعال شدند. این نواحی دیگر در عملکردهای متعددی دخیل هستند – از مدیریت پاسخ های احساسی گرفته تا کنترل حافظه و حرکت.

سپس شرکت‌کنندگان چهار هفته دیگر تحت درمان rTMS قرار گرفتند و تیم بررسی کردند که آیا مناطق فعال شده با بیمارانی که علائم افسردگی کمتری داشتند پس از پایان درمان مرتبط است یا خیر.

دکتر ویلا رودریگز می‌گوید: «ما دریافتیم که مناطقی از مغز که در طول rTMS-fMRI همزمان فعال شده‌اند، به طور قابل‌توجهی با نتایج خوب مرتبط هستند.

دکتر ویلا رودریگز امیدوار است با این نقشه جدید از چگونگی تحریک rTMS نواحی مختلف مغز، از این یافته ها برای تعیین میزان پاسخ بیمار به درمان های rTMS استفاده شود.

او می‌گوید: «با نشان دادن این اصل و شناسایی مناطقی از مغز که توسط rTMS فعال می‌شوند، اکنون می‌توانیم درک کنیم که آیا این الگو می‌تواند به‌عنوان نشانگر زیستی استفاده شود یا خیر».

دکتر ویلا رودریگز اکنون در حال بررسی چگونگی استفاده از rTMS برای درمان طیف وسیعی از اختلالات عصبی روانی است. او از طریق مسابقه تحقیقاتی بیماری آلزایمر مرکز سلامت مغز جواد موفقیان برای بررسی rTMS به عنوان راهی برای تقویت حافظه در بیمارانی که علائم اولیه بیماری آلزایمر را نشان می دهند، بودجه دریافت کرده است. او همچنین از مؤسسه تحقیقات بهداشتی کانادا (CIHR) کمک مالی دریافت کرد تا بررسی کند که آیا الگوهای فعال سازی مغز rTMS را می توان با تغییر در ضربان قلب تشخیص داد.

دکتر Vila-Rodriguez می گوید که این نوعی تحقیق است که امیدوار است پذیرش گسترده تر و دسترسی به درمان های rTMS را در سراسر کشور تشویق کند. با وجود تایید شدن توسط Health Canada 20 سال پیش، rTMS هنوز به طور گسترده در دسترس نیست. در بریتیش کلمبیا، برخی از کلینیک های خصوصی وجود دارد که rTMS را ارائه می دهند، اما تحت پوشش طرح بهداشت استانی قرار نمی گیرد.

این تحقیق یک تلاش مشترک در سراسر مرکز سلامت مغز، از جمله محققان DMCBH، دکتر سوفیا فرانگو، دکتر ربکا تاد، و دکتر ارین مک میلان، و همچنین اعضای مرکز تحقیقات MRI UBC از جمله لورا بارلو بود.