واکسیناسیون پس از عفونت SARS-CoV-2 با کاهش علائم طولانی مدت COVID مرتبط است

مطالعه بزرگی که بر روی بزرگسالان بریتانیا منتشر شده نشان می دهد واکسیناسیون پس از عفونت با SARS-CoV-2، ویروس مسئول COVID-19، با کاهش احتمال علائم طولانی مدت کووید مرتبط است. BMJ امروز.

آنها تاکید می کنند که نمی توان از این شواهد مشاهداتی علیت را استنباط کرد، اما می گویند که واکسیناسیون “ممکن است به کاهش بار سلامت جمعیت ناشی از کووید طولانی، حداقل در چند ماه اول پس از واکسیناسیون کمک کند.”

واکسن‌های ضد کووید-۱۹ در کاهش میزان عفونت کرونا، انتقال، بستری شدن در بیمارستان و مرگ و میر مؤثر هستند. شواهد همچنین نشان می‌دهد که کووید طولانی مدت در افرادی که پس از واکسیناسیون آلوده شده‌اند کاهش می‌یابد، اما اثربخشی واکسیناسیون بر کووید طولانی از قبل وجود ندارد.

آخرین نظرسنجی دفتر آمار ملی بریتانیا (ONS) نشان می‌دهد که 44 درصد از افرادی که طولانی مدت کووید را گزارش می‌کنند حداقل به مدت یک سال علائم داشته‌اند، که دو سوم آن‌ها علائم را به‌قدری شدید گزارش می‌کنند که فعالیت‌های روزانه‌شان را محدود می‌کند.

بنابراین تیمی از محققان شروع به تخمین ارتباط بین واکسیناسیون COVID-19 و علائم طولانی مدت COVID در بزرگسالان مبتلا به عفونت SARS-CoV-2 قبل از واکسیناسیون کردند.

آنها از داده‌های ONS برای 28356 بزرگسال 18 تا 69 ساله (میانگین سنی 46 سال؛ 56 درصد زن؛ 89 درصد سفیدپوست) استفاده کردند که حداقل یک دوز واکسن کووید-19 را پس از مثبت شدن آزمایش عفونت SARS-CoV-2 دریافت کردند.

آنها سپس وجود علائم طولانی کووید را در یک دوره پیگیری هفت ماهه (فوریه تا سپتامبر 2021) پیگیری کردند.

علائم طولانی کووید با هر شدتی توسط 6729 شرکت‌کننده (24%) حداقل یک بار در طول پیگیری گزارش شده است.

قبل از واکسیناسیون، شانس تجربه طولانی مدت کووید در طول زمان کمی تغییر کرد.

اولین دوز واکسن با کاهش 13 درصدی اولیه در احتمال ابتلا به کووید طولانی همراه بود، اما از داده‌ها مشخص نیست که آیا این بهبود در طول 12 هفته بعد تا زمان تزریق دوز دوم واکسن ادامه داشت یا خیر.

دریافت دوز دوم واکسن با کاهش 9 درصدی بیشتر در احتمال ابتلای طولانی مدت کووید همراه بود و این بهبود حداقل طی یک پیگیری متوسط ​​9 هفته ای ادامه داشت.

نتایج مشابهی نیز زمانی یافت شد که تمرکز بر کووید طولانی مدت آنقدر شدید بود که منجر به محدودیت فعالیت‌های روزانه شود.

با توجه به طرح مشاهده‌ای این مطالعه، نمی‌توان علیت را استنباط کرد، همچنین محققان نمی‌توانند این احتمال را رد کنند که سایر عوامل اندازه‌گیری نشده، مانند عوامل مربوط به مصرف دوز دوم واکسن، بر نتایج آنها تأثیر گذاشته باشد.

با این حال، نتایج پس از در نظر گرفتن ویژگی‌های جمعیت‌شناختی اجتماعی، عوامل مرتبط با سلامت، نوع واکسن، یا مدت زمان عفونت تا واکسیناسیون ثابت بود، و نشان می‌دهد که آن‌ها در برابر بررسی دقیق مقاومت می‌کنند.

به این ترتیب، محققان می‌گویند: «نتایج ما نشان می‌دهد که واکسیناسیون افرادی که قبلاً آلوده شده‌اند ممکن است با کاهش بار طولانی مدت کووید بر سلامت جمعیت، حداقل در چند ماه اول پس از واکسیناسیون مرتبط باشد».

آنها خواستار تحقیقات بیشتر در مورد رابطه بلندمدت بین واکسیناسیون و کووید طولانی مدت و مطالعات “برای درک مکانیسم های بیولوژیکی زیربنای هرگونه بهبود علائم پس از واکسیناسیون هستند، که ممکن است به توسعه درمان های طولانی مدت کووید کمک کند.”

محققان در یک سرمقاله مرتبط می پرسند آیا واکسن ها یک درمان بالقوه برای کووید طولانی مدت هستند؟

آنها اذعان می‌کنند که مزایای آن در برخی افراد ممکن است و نه همه آنها، و می‌گویند مکانیسم‌های ایجاد تغییرات در علائم طولانی مدت کووید پس از واکسیناسیون هنوز به طور کامل شناخته نشده است.

تا زمانی که توضیح روشنی پیدا نشود، آنها می گویند واکسیناسیون برای کاهش خطر عفونت مجدد برای افراد مبتلا به کووید طولانی مدت مهم است و شواهد تاکنون نشان می دهد که احتمالاً فواید آن بیشتر از مضرات آن است.

آنها می نویسند: «متاسفانه، ناشناخته های زیادی در مورد پیش آگهی طولانی مدت کووید، از جمله تأثیر واکسن های تقویت کننده یا کووید-19 مکرر باقی مانده است. ”