بزرگترین برنامه پیوند جزایر جهان 20 سال تغییر زندگی افراد مبتلا به دیابت را جشن می گیرد

پس از 20 سال تکمیل تکنیک خود، تیم بزرگ‌ترین برنامه پیوند سلول‌های جزیره‌ای در جهان گزارش داد که این روش درمانی ایمن، قابل اعتماد و تغییر دهنده زندگی برای افراد مبتلا به دیابت است که به سختی قابل کنترل است.

در نتایج منتشر شده در این هفته در لانست دیابت و غدد درون ریزمحققان در مورد بقای بیمار، بقای پیوند، استقلال انسولین و محافظت در برابر قند خون پایین تهدید کننده زندگی برای 255 بیمار که در مجموع بیش از 700 تزریق جزایر در بیمارستان دانشگاه آلبرتا در دو دهه گذشته دریافت کرده اند، گزارش می دهند.

جیمز شاپیرو، استاد جراحی در دانشگاه آلبرتا، کرسی تحقیقاتی در پزشکی بازساختی و جراحی پیوند، می‌گوید: «ما به وضوح نشان داده‌ایم که پیوند جزایر یک درمان مؤثر برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 است که به سختی قابل کنترل است». و رهبری تیمی که پروتکل ادمونتون را توسعه داد. این داده های ایمنی بلندمدت به ما اطمینان می دهد که کار درست را انجام می دهیم.»

پیتر سنیور، رئیس چارلز ای. آلارد، رئیس پژوهشگاه دیابت و مدیر موسسه دیابت آلبرتا در U of A، می‌گوید: «این داده‌ها شواهد واقعاً قوی‌ای را نشان می‌دهد که درمان‌های مبتنی بر سلول می‌توانند تأثیر معنی‌دار و دگرگون‌کننده‌ای برای افراد مبتلا به دیابت داشته باشند. ما در حال ارائه چیزی هستیم که سایر درمان‌های دیابت انجام نمی‌دهند – یک آرامش، یک قابل پیش‌بینی، یک ثبات در سطح قند خون وجود دارد که با هیچ چیز دیگری وجود ندارد.»

جزایر مجموعه‌ای از سلول‌ها هستند که انسولین تولید می‌کنند، هورمونی که به بدن اجازه می‌دهد تا جریان انرژی غذا را کنترل کند، مازاد آن را بعد از غذا ذخیره کرده و آزاد می‌کند تا به بدن اجازه دهد بین وعده‌های غذایی کار کند. در دیابت نوع 1، سیستم ایمنی به اشتباه سلول های درون جزایر را از بین می برد، بنابراین بیماران مجبور به تزریق انسولین می شوند. بیمارانی که به سختی قابل کنترل هستند یا دیابت «شکننده» دارند، با قند خون پایین یا بالا و عوارض طولانی مدت تهدید کننده زندگی مواجه هستند.

بین مارس 1999 و اکتبر 2019، 255 بیمار پیوند جزایر را از طریق تزریق به کبد دریافت کردند. هفتاد درصد از پیوندها برای مدت زمان متوسط ​​نزدیک به شش سال زنده ماندند. محققان گزارش دادند که ترکیبی از دو داروی ضدالتهابی که در دو هفته اول پس از پیوند داده شد، عملکرد طولانی مدت جزایر را به طور قابل توجهی افزایش داد.

گیرندگان پیوند مجبورند داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مادام العمر را مصرف کنند که در برخی موارد منجر به سرطان پوست یا عفونت می شود، اما اکثر چنین عوارضی در طول دوره مطالعه کشنده نبودند.

هفتاد و نه درصد از گیرندگان پیوند توانستند پس از دو یا چند انفوزیون جزایر و یک زمان متوسط ​​95 روز پس از اولین پیوند، مصرف انسولین را متوقف کنند. محققان گزارش دادند که 61 درصد یک سال بعد، 32 درصد در پنج سال و هشت درصد پس از 20 سال هنوز مستقل از انسولین بودند. در حالی که اکثر بیماران مجبور بودند تزریق انسولین را از سر بگیرند، دوزها معمولاً بسیار کمتر از نیاز اولیه آنها بود و کنترل دیابت آنها بهتر بود.

شاپیرو می‌گوید: «آزادی کامل از انسولین هدف اصلی نیست. “بدیهی است که این یک امتیاز بزرگ است، اما بزرگترین هدف برای بیماران – زمانی که زندگی آنها به دلیل کنترل وحشیانه و ناکافی قند خون و افت و خیزهای خطرناک خطرناک ناتوان شده است – قادر به تثبیت شدن است. این یک تحول است.”

ادمونتون بزرگترین برنامه پیوند جزایر در جهان است، اما اکنون چنین پیوندهایی در سایر شهرهای کانادا، سوئیس، فرانسه، استرالیا و بریتانیا نیز انجام می شود. شاپیرو امیدوار است که نتایج به این روش در مکان‌هایی که فقط به صورت آزمایشی در دسترس است، مانند ایالات متحده، اعتماد ایجاد کند.

شاپیرو به تمرکز خود بر یافتن منبع فراوان تری از سلول های جزایر برای جایگزینی اتکای فعلی به اهداکنندگان فوت شده ادامه خواهد داد. آزمایشات انسانی قبلاً با استفاده از سلول های بنیادی برنامه ریزی شده برای تولید انسولین موفقیت آمیز بوده است. کارآزمایی‌ها برای پیوند سلول‌هایی که برای سیستم ایمنی نامرئی شده‌اند، اصلاح شده‌اند.

“پیوند جزیره ای که امروزه وجود دارد برای همه مناسب نیست، اما اثبات بسیار واضحی از این مفهوم را نشان می دهد که اگر بتوانیم مشکل تامین را برطرف کنیم و داروهای ضد رد را به حداقل برسانیم یا حذف کنیم، می توانیم این درمان را به جلو ببریم و شاپیرو می‌گوید، آن را برای کودکان و بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 در آینده بسیار بیشتر در دسترس قرار دهید.