بدرفتاری با پزشکان به عنوان بحرانی ظاهر می شود که می تواند در مراقبت های بهداشتی ایالات متحده موج بزند

در یک نظرسنجی اخیر از بیش از 6500 پزشک از سراسر ایالات متحده که طیف وسیعی از تنوع نژادی و قومیتی را نشان می‌دهند، تقریباً 30 درصد از پاسخ‌دهندگان گزارش کردند که با تبعیض و بدرفتاری از جانب بیماران یا اعضای خانواده بیماران یا بازدیدکنندگان مواجه شده‌اند.

علاوه بر این، نزدیک به 20 درصد از پزشکان پاسخ‌دهنده تجربیاتی داشتند که در آن بیماران یا اعضای خانواده یا بازدیدکنندگان از اجازه دادن به پزشک برای مراقبت از آنها به دلیل ویژگی‌های نژادی یا قومیتی یا جنسیت پزشک خودداری کردند.

Lotte Dyrbye، MD، دانشیار ارشد دانشکده و مدیر ارشد رفاه در دانشکده پزشکی دانشگاه کلرادو می‌گوید: «این یک عدد خیره‌کننده است. صرفاً گفتن بیماران یا اعضای خانواده، “نه، شما نمی توانید به دلیل ظاهر خود مراقبت کنید” – نه به دلیل شایستگی – واقعاً دلخراش است.

در تحقیقی که امروز منتشر شد، Dyrbye و همکارانش از بیش از 6500 پزشک در سراسر کشور در مورد تجربیات آنها در مورد بدرفتاری و تبعیض در طول انجام کارشان نظرسنجی کردند. این تحقیق با همکاری انجمن پزشکی آمریکا (AMA) انجام شد.

Dyrbye توضیح می‌دهد: «ما می‌خواستیم بفهمیم که این چند وقت یک‌بار اتفاق می‌افتد، برای چه کسی اتفاق می‌افتد، و برخی از تلاقی‌های بین نژاد، قومیت، جنسیت و بدرفتاری پزشک چیست. ما علاقه مند به بررسی رابطه بین داشتن تعاملات منفی با بیماران، بازدیدکنندگان و اعضای خانواده و احتمال سوختگی پزشکان بودیم.”

پزشکان اغلب تبعیض را تجربه می کنند

Dyrbye که این ماه در نقش جدید خود به CU پیوست، در طول دوران حرفه‌ای خود، تحقیقات گسترده‌ای در مورد فرسودگی شغلی پزشکان انجام داده است. او یکی از نویسندگان “اقدام علیه فرسودگی شغلی پزشک: رویکرد سیستمی به رفاه حرفه ای”، یک مطالعه اجماع برای آکادمی ملی پزشکی، و توسعه شاخص رفاه، یک ابزار خودارزیابی آنلاین معتبر برای پزشکان است. .

تحقیقات او عوامل استرس زا مرتبط با کار در مراقبت های بهداشتی را در نظر گرفته است، از جمله جنبه هایی از محیط کار که می تواند منجر به فرسودگی شغلی پزشک شود. از جمله این عوامل استرس زا، اظهارات توهین آمیز نژادی یا قومیتی، پیشرفت های جنسی ناخواسته، و تبعیض جنسیتی است که می تواند عامل مهمی در فرسودگی شغلی پزشک باشد.

Dyrbye و همکارانش برای بیش از یک دهه با AMA در بررسی‌های ملی بزرگی که روند فرسودگی شغلی پزشکان را ردیابی می‌کنند، همکاری کرده‌اند. اولین نظرسنجی در سال 2011 و پس از آن در سال های 2014، 2017 و 2020 انجام شد.

پس از ایجاد یک نظرسنجی که می‌توانست به صورت آنلاین یا روی کاغذ تکمیل شود، Dyrbye و همکارانش این مطالعه را بیش از شش ماه پس از همه‌گیری کووید-19 آغاز کردند، زمانی که پزشکان نه تنها با فشار شدید در محل کار، بلکه احساسات عمومی دست به گریبان بودند. که می تواند بین احترام به آنها به عنوان قهرمان تا آزار و اذیت علمی در نوسان باشد.

Dyrbye می‌گوید: بیش از 6500 پزشک این نظرسنجی را تکمیل کردند، “و اولین چیزی که واقعاً ما را تحت تأثیر قرار داد این بود که این تجارب بدرفتاری و تبعیض چقدر اتفاق می‌افتد.” “این برای زنان شایع تر است، و برای پزشکان نژادی و قومیتی نسبت به پزشکان سفیدپوست رایج تر است، اما فراوانی این تجربیات چیزی است که واقعا برجسته است.”

به عنوان مثال، 40 درصد از پزشکان مرد سیاه پوست و 40 درصد از پزشکان زن بومی چنین تجربیاتی را گزارش کردند. و تقریباً 25٪ از پاسخ دهندگان گزارش کردند که پیشرفت های جنسی ناخواسته را از جانب بیماران یا اعضای خانواده یا بازدیدکنندگان بیمار تجربه کرده اند.

ما باید از پزشکان حمایت کنیم

شیوع تکان دهنده بدرفتاری و تبعیض علیه پزشکان توسط بیماران و اعضای خانواده یا بازدیدکنندگان آنها یک نگرانی جدی برای سیستم مراقبت های بهداشتی ایالات متحده است. این مطالعه نشان داد که پزشکانی که بدرفتاری و تبعیض را تجربه می‌کنند، بیشتر در معرض فرسودگی شغلی هستند، و تحقیقات قبلی نشان داده است که فرسودگی شغلی پزشک عاملی در جابجایی پزشک و نتایج ضعیف بیمار است.

Dyrbye توضیح می دهد: “این یک اثر موج دار است.” فرسودگی شغلی می‌تواند منجر به کاهش زمان بالینی توسط پزشکان شود، که هزینه‌های زیادی برای مراقبت‌های بهداشتی ایالات متحده دارد و کمبود نیروی کار را بزرگ‌تر می‌کند و دسترسی به مراقبت‌ها را کاهش می‌دهد. همچنین، اگر پزشکان دچار فرسودگی شوند، احتمال بیشتری دارد که مشکلات مصرف مواد داشته باشند. احتمال دارد افکار خودکشی داشته باشد. این اتفاق نه تنها به خودی خود وحشتناک است، بلکه وحشتناک است زیرا فرسودگی شغلی عواقب نامطلوبی برای بیماران و جامعه دارد.”

داده‌های تحقیق به شواهد موجود می‌افزایند مبنی بر اینکه نیاز به رویکردی چند جانبه برای بهبود بحران فرسودگی شغلی پزشکان وجود دارد. Dyrbye می گوید که بخشی از پاسخ باید در محیط کار اتفاق بیفتد.

او می‌گوید: «برخی از سازمان‌ها در حال اجرای سیاست‌ها و رویه‌هایی برای بیمارانی هستند که مکرراً علیه پزشکان و سایر اعضای تیم مراقبت‌های بهداشتی تبعیض می‌کنند. همچنین فرصت‌هایی برای افسران ارشد سلامتی وجود دارد تا با افسران ارشد تنوع برای ترویج فرهنگ تنوع، برابری و تعلق در سازمان همکاری کنند.»

او می‌گوید اقداماتی وجود دارد که یک پزشک می‌تواند در لحظه با بیمار یا اعضای خانواده یا بازدیدکننده‌ای که نظر نامناسبی ارائه می‌کند، انجام دهد. اینها شامل وارد شدن و گفتن چیزی در زمانی که رفتاری با ارزش های سازمانی همسو نیست، پرداختن به رفتار با بیمار یا خانواده یا بازدیدکننده او، تعیین انتظارات و حد و مرزها، و در صورت نیاز، گزارش رفتار به رهبران است تا بتوان گام هایی را برداشت. روابط مراقبت های بهداشتی با بیماران را قطع کنید.

Dyrbye می‌گوید: «مطمئناً نمی‌توانید بیماران را رها کنید و رفتار بیمارانی را که هذیان‌خواه، زوال عقل یا بی‌صلاحیت هستند، بیشتر تحمل خواهید کرد. اما برای بقیه جهان، ما می توانیم انتظارات بالاتری داشته باشیم.»

مسئولیت ایجاد محیطی که هر پرسنل مراقبت های بهداشتی بتواند در آن پیشرفت کند، در هر سطحی از سازمان اعمال می شود، از سیاست ها و روش ها برای کاهش آزار و اذیت و سوگیری از جانب بیماران، خانواده ها و بازدیدکنندگان، تا اطمینان از اینکه همه پزشکان احساس حمایت می کنند. همچنین مستلزم ارائه آموزش در مورد سوگیری ناخودآگاه و تهدید کلیشه ای، و حمایت از پزشکان در انجام مراقبت از خود و ایجاد مشاغلی است که به آنها معنا و هدف می دهد.

Dyrbye می گوید: «همچنین برای عموم مردم مهم است که بفهمند فرسودگی شغلی چگونه می تواند بر آنها تأثیر بگذارد. “چرا باید به سوختگی پزشکان اهمیت بدهند؟ آنها باید مراقب باشند زیرا جابجایی پزشکان و کاهش ساعات کاری که مستقیماً به فرسودگی شغلی مربوط می شود، سالانه 4.8 میلیارد دلار برای سیستم مراقبت بهداشتی ایالات متحده هزینه دارد. پزشکان فرسوده زمان بالینی را کاهش می دهند، احتمال دو برابر بیشتر است. برای ترک عمل، پس باید یک پزشک جدید پیدا کنید. پزشکان سوخته نیز ممکن است مراقبت های گران تر و با کیفیت پایین تری ارائه دهند. اگر ما مراقبت های بهداشتی با کیفیت بالا و مقرون به صرفه می خواهیم، ​​باید از پزشکان حمایت کنیم.”

این تحقیق در منتشر شد شبکه JAMA باز است.