مطالعه جدید نشان می دهد که ژن ها می توانند پاسخ به درمان آرتریت را پیش بینی کنند و راه را برای توسعه دارو در آینده هموار کنند

تحقیقات جدید از دانشگاه کوئین مری لندن، منتشر شده در طب طبیعت، نشان داده است که پروفایل مولکولی بافت مفصلی بیمار می تواند به طور قابل توجهی بر اینکه آیا درمان های دارویی خاص برای درمان بیماران آرتریت روماتوئید (RA) مؤثر است یا خیر، تأثیر بگذارد. محققان همچنین ژن‌های خاص مرتبط با مقاومت در برابر اکثر درمان‌های دارویی موجود را شناسایی کردند که معمولاً به عنوان بیماری مقاوم به درمان شناخته می‌شود، که می‌تواند کلید توسعه داروهای جدید و موفق برای کمک به این افراد باشد.

در حالی که در دهه‌های گذشته پیشرفت‌های زیادی در درمان آرتریت حاصل شده است، تعداد قابل توجهی از بیماران (تقریباً 40٪) به درمان‌های دارویی خاص پاسخ نمی‌دهند و 5 تا 20٪ از افراد مبتلا به این بیماری به همه اشکال فعلی مقاوم هستند. دارو.

محققان یک کارآزمایی بالینی مبتنی بر بیوپسی را شامل 164 بیمار مبتلا به آرتریت انجام دادند که در آن پاسخ آنها به rituximab یا tocilizumab – دو دارویی که معمولاً برای درمان RA استفاده می شود – مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج آزمایش اصلی منتشر شده در لانست در سال 2021 نشان داد که در آن دسته از بیماران با امضای مولکولی سلول B سینوویال کم، تنها 12٪ به دارویی که سلول های B را هدف قرار می دهد (rituximab) پاسخ دادند، در حالی که 50٪ به یک داروی جایگزین (tocilizumab) پاسخ دادند. هنگامی که بیماران سطوح بالایی از این امضای ژنتیکی داشتند، این دو دارو به طور یکسان مؤثر بودند.

به عنوان بخشی از اولین مطالعه در نوع خود، که توسط برنامه ارزیابی اثربخشی و مکانیسم (EME)، یک مشارکت MRC و NIHR تامین شد، تیم ملکه مری همچنین مواردی را که بیماران از طریق هیچ یک به درمان پاسخ ندادند، بررسی کردند. داروها و دریافتند که 1277 ژن وجود دارد که به طور خاص منحصر به آنها است.

با تکیه بر این، محققان یک تکنیک تجزیه و تحلیل داده‌ها به نام مدل‌های یادگیری ماشین را برای توسعه الگوریتم‌های رایانه‌ای که می‌تواند پاسخ دارویی را در بیماران فردی پیش‌بینی کند، به کار گرفتند. الگوریتم‌های یادگیری ماشین، که شامل پروفایل‌سازی ژن از بیوپسی‌ها می‌شد، در پیش‌بینی اینکه کدام درمان بهتر عمل می‌کند در مقایسه با مدلی که فقط از آسیب‌شناسی بافتی یا عوامل بالینی استفاده می‌کرد، به‌طور قابل‌توجهی بهتر عمل کرد.

این مطالعه به شدت از مورد انجام پروفایل ژنی بیوپسی از مفاصل آرتروز قبل از تجویز درمان‌های گران قیمت به اصطلاح هدفمند بیولوژیکی پشتیبانی می‌کند. این امر می تواند در زمان و هزینه قابل توجهی NHS و جامعه صرفه جویی کند و به جلوگیری از عوارض جانبی ناخواسته بالقوه، آسیب مفاصل و پیامدهای بدتر که در بین بیماران رایج است کمک کند. این آزمایش‌ها علاوه بر تأثیر بر تجویز درمان، می‌تواند روشن کند که افراد ممکن است به هیچ یک از داروهای فعلی موجود در بازار پاسخ ندهند و بر نیاز به توسعه داروهای جایگزین تأکید شود.

پروفسور کوستانتینو پیتزالیس، پروفسور روماتولوژی در مقابل آرتریت در دانشگاه کوئین مری لندن، گفت: “تلفیقی از اطلاعات مولکولی قبل از تجویز درمان‌های آرتریت برای بیماران می‌تواند برای همیشه روش درمان این بیماری را تغییر دهد. بیماران از یک رویکرد شخصی‌سازی شده سود می‌برند. شانس موفقیت بیشتر، به جای نسخه آزمایشی و خطای دارو که در حال حاضر معمول است.

“این نتایج در نشان دادن پتانسیل در نوک انگشتان ما فوق العاده هیجان انگیز است، با این حال، این زمینه هنوز در مراحل ابتدایی خود است و مطالعات تاییدی بیشتری برای تحقق کامل وعده پزشکی دقیق در RA مورد نیاز است.

نتایج همچنین در یافتن راه‌حل‌هایی برای افرادی که متأسفانه در حال حاضر درمانی به آنها کمک نمی‌کند، مهم است. دانستن اینکه کدام پروفایل‌های مولکولی خاص بر این امر تأثیر می‌گذارد، و کدام مسیرها به فعالیت بیماری در این بیماران ادامه می‌دهند، می‌تواند به توسعه موارد جدید کمک کند. داروها برای به ارمغان آوردن نتایج بهتر و تسکین بسیار مورد نیاز از درد و رنج.”

گنجاندن این امضاها در آزمایش‌های تشخیصی آینده، گامی ضروری برای تبدیل این یافته‌ها به مراقبت‌های بالینی معمول خواهد بود.