افزایش عمده در مصرف حشیش برای همه نوجوانان گزارش شده است

بر اساس تحقیقات انجام شده در دانشکده بهداشت عمومی میلمن دانشگاه کلمبیا، ویپینگ حشیش به عنوان محبوب ترین روش تحویل حشیش در بین تمام نوجوانان در ایالات متحده، و همچنین دفعات مصرف حشیش در حال افزایش است. این مطالعه نشان داد که فراوانی مصرف حشیش در بین نوجوانان از همه گروه‌های جمعیتی شش بار یا بیشتر در ماه گزارش شده است و سریع‌تر از مصرف گاه به گاه افزایش می‌یابد. کسانی که نیکوتین می‌کشند و نیکوتین می‌کشند، بیش از 40 برابر بیشتر احتمال دارد که حشیش هم بخورند.

تا به حال، روندهای زمانی در استفاده از بخارپز عمدتاً بررسی نشده بود، از جمله روند در دفعات استفاده، نابرابری های در حال ظهور، و استفاده همزمان از سایر مواد، که همگی برای نظارت و تلاش های برنامه ای بهداشت عمومی حیاتی هستند. یافته ها در مجله منتشر شده است اعتیاد.

کاترین کیز گفت: «مصرف شدید و مکرر حشیش در میان نوجوانان آمریکایی در حال افزایش است، و تعداد سیستم‌های ویپ برای محصولات هم برای حشیش و هم نیکوتین در حال افزایش است، بنابراین درک شیوع و الگوهای مصرف مکرر حشیش، اطلاعات مهم بهداشت عمومی برای پیشگیری است.» دکترا، استاد اپیدمیولوژی در مدرسه میلمن کلمبیا. با توجه به نگرانی‌های فزاینده در مورد مصرف حشیش از نظر ایمنی، و احتمال انتقال به اختلال مصرف شاهدانه، به‌ویژه در سطوح مصرف مکرر، این نتایج نشان‌دهنده ضرورت مداخله بهداشت عمومی و افزایش مقررات است.

این یافته‌ها بر اساس نظرسنجی سالانه نماینده مستقر در ایالات متحده، نظارت بر آینده، با جمعیت 51052 نوجوان مدرسه‌ای است. مدارس به صورت تصادفی انتخاب و به مدت دو سال دعوت به شرکت در آن شدند.

مصرف مکرر حشیش در 30 روز گذشته همراه با بخار افزایش یافته است (2.1 درصد به 5.4 درصد)، در حالی که مصرف گاه به گاه با بخارپز از 2017 تا 2019 از 1.2 به 3.5 درصد افزایش یافته است. 4.4 درصد) مصرف حشیش بدون بخار کردن کاهش یافت. گروه‌های خاصی مانند اسپانیایی‌تبار/لاتین یا نوجوانان با وضعیت اقتصادی-اجتماعی پایین‌تر، افزایش قابل توجهی را در مصرف مکرر شاهدانه با ویپینگ تجربه کردند (به عنوان مثال، شیوع در بین نوجوانان اسپانیایی/لاتین در سال 2017: 2.2 درصد، 2019: 6.7 درصد).

به گفته کییز، استفاده از تنباکو و سیگارهای الکترونیکی، و همچنین نوشیدن زیاد الکل، به شدت با مصرف مکرر حشیش – هم با بخار و هم بدون بخار کردن – مرتبط است. شواهد نشان می دهد که بزرگسالان جوانی که از نیکوتین استفاده می کنند، به ویژه از طریق بخارساز، احتمال بیشتری دارد که متعاقباً از شاهدانه ویپ شده استفاده کنند.

در واقع، نوجوانانی که سیگار کشیدن و نیکوتین را در بیش از 10 نوبت مشروبات الکلی مصرف کرده بودند، در مقایسه با عدم مصرف، به ترتیب 42 برابر و 10 برابر بیشتر احتمال داشت که مصرف کانابیس را در 30 روز گذشته گزارش کنند.

کییز می‌گوید: «با توجه به اینکه برای نوجوانان راحت‌تر از سیگار کشیدن حشیش مخفی کردن استعمال حشیش راحت‌تر است، این شیوه استفاده از شاهدانه ممکن است استفاده مکرر را تسهیل کند».

شیوع در بین مقاطع تحصیلی افزایش یافته است، با بیشترین بار در میان سالمندان دبیرستان که شیوع 30 روز گذشته آنها تقریباً از 5 درصد (2017) به 14 درصد (2019) سه برابر شده است. افزایش یک ساله در این درجه از سال 2018 تا 2019 (7.5 درصد به 14 درصد) دومین افزایش یک ساله بزرگ در هر نوع شیوع مصرف مواد است که تاکنون توسط نظارت بر آینده پیگیری شده است.

کییز می‌گوید: «این شیوع مداوم مصرف روزانه حشیش، که در سال 2020 مصرف آن از سال 1981 بیشتر از هر سال دیگری بود، به دلایل متعدد هشداردهنده‌تر است. سطوح شدید مصرف حشیش با پیامدهای نامطلوب شناختی و اجتماعی برای جوانان مرتبط است. همچنین مسیرهای بلندمدت مصرف مواد مخدر که ممکن است پیامدهای نامطلوب سلامتی و دیگر داشته باشد.”

همچنین نگران کننده این است که سطوح بالای تتراهیدروکانابینول (THC) را می توان از طریق دستگاه های ویپینگ تحویل داد، که ممکن است منجر به عواقب خطرناکی برای کاربران جوان با تحمل کمتر شود.

“علاوه بر این، توجه داشته باشید، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد افزایش هایی که در مقایسه با سیگار کشیدن در مصرف سیگار مشاهده می کنیم، در بین نوجوانان سفیدپوست غیر اسپانیایی و دارای وضعیت اجتماعی-اقتصادی بالاتر متمرکز است، که این مورد احتمالاً نشان دهنده قیمت بالاتر دستگاه های بخارپز در مقایسه با سایر دولت ها است. کییز اشاره کرد.

از آنجایی که قانونی‌سازی حشیش در سراسر ایالت‌های ایالات متحده ادامه دارد، و محصولات، سیستم‌های تحویل، قدرت و بازاریابی در یک صنعت انتفاعی افزایش می‌یابد، توجه بیشتر به گرایش‌های جوانان، از جمله سرمایه‌گذاری در پیشگیری و مداخله پایدار و مبتنی بر شواهد، به طور فزاینده‌ای ضروری است.

نوآ کرسکی، هدلی آنکروم، دبورا هاسین، سیلویا مارتینز، مارک اولفسون، و کی‌شوان چن، مدرسه میلمن کلمبیا، نویسندگان همکار هستند. ماگدالنا سردا، دانشکده پزشکی گروسمن دانشگاه نیویورک؛ و ریچارد میچ، دانشگاه میشیگان.