«چسب زیستی» می‌تواند به معنای پایان دادن به بخیه‌های جراحی، منگنه‌ها باشد

تصویر مکانیزم چسبندگی زیر آب از چسب UIHA. (الف) فرآیند چسبندگی درجا UIHA در زیر آب، (B) طرح واکنش شیمیایی در داخل UIHA و در سطح مشترک بین UIHA و بستر، و (C) کاربردهای زیست پزشکی پیشنهادی UIHA. بر خلاف مولکول های کوچک، ژل شدن مایعات ماکرومولکولی وابستگی آشکار به طول زنجیره سیالات سیلیکونی را نشان می دهد. سه نوع سیال سیلیکونی با ویسکوزیته های مختلف (وزن مولکولی)، یعنی سیلیکون 500000cs (سیلیکون 500k)، سیلیکون 10000cs (سیلیکون 10k) و سیلیکون 200cs (سیلیکون 200) انتخاب شدند. سیلیکون 500k دارای وزن مولکولی متوسط ​​260 کیلو دالتون است که بسیار بیشتر از وزن مولکولی درهم تنیدگی بحرانی آن (29 کیلو دالتون؛ M_{ج، سیلیکون}) در حالی که وزن مولکولی سیلیکون 200 و سیلیکون 10k به ترتیب ~9.5 و ~60 کیلو دالتون است. اعتبار: پیشرفت علم (2022). DOI: 10.1126/sciadv.abm9744

کیبرت مکوانینت، متخصص بیومواد غربی – با همکاری مالکوم زینگ از دانشگاه مانیتوبا – اولین مایع آبگریز (متنفر از آب) را تولید کرده است که مایعات بدن اطراف آسیب را جابجا می کند و امکان ژل شدن، مهر و موم شدن و التیام بافت آسیب دیده را تقریباً فوری می دهد. .

Mequanint، یک ماده شیمیایی غربی، گفت: “چسب های بافتی که می توانند در حضور خون، آب و سایر پروتئین ها در بدن عمل کنند، جام مقدس برای بسته شدن فوری زخم و هموستاز هستند، به ویژه زمانی که زمان در عملیات نجات و واکنش های اضطراری حیاتی است.” استاد مهندسی بیوشیمی

چسب زیستی جدید، امروز در گزارش شدپیشرفت علم، قابلیت جایگزینی و ایجاد انقلابی در چسب های بافتی (مانند چسب فیبرین) را دارد که در حال حاضر در تنظیمات بالینی، موقعیت های تریاژ و حوادث تلفات انبوه استفاده می شود.

Mequanint می‌گوید: «چسب فیبرین و موارد مشابه، اغلب نمی‌توانند مایعات را در اطراف آسیب جابجا کنند. این شکست به این معنی است که (چسب های بافت فعلی) هرگز به شدت به زخم نمی چسبند و اغلب در یکی دو ساعت اول جدا می شوند.

شستشو و جدا شدن چسب بافت، مسائل مهمی برای پزشکان است و ممکن است برای بیماران کشنده باشد، به خصوص زمانی که جدایی در اندام های حیاتی مانند ریه ها، کبد و قلب اتفاق می افتد. این اندام‌ها – حتی زمانی که سالم هستند – به دلیل نیازهای فیزیولوژیکی متحمل حرکات مکرر (انقباض و شل شدن) می‌شوند که باعث فشار اضافی روی چسب‌های بافتی می‌شود.

از آنجایی که چسب زیستی جدید یک پیوند قوی با بافت مجاور ایجاد می کند، عملا جدا شدن را از بین می برد. در مطالعات پیش بالینی گسترده، توانست ریه، قلب، شریان سوراخ شده و حتی جمجمه شکسته را مهر و موم کند.

Mequanint می گوید: «این چسب زیستی جدید در سادگی فریبنده خود متحول کننده است. هیچ واکنش بافتی به آن وجود نداشت و بهبود سریع بود.

در دو دهه گذشته، Mequanint تکنیک‌ها و فن‌آوری‌های پیشگام متعددی را در زمینه‌های بیومواد، مهندسی بافت و پزشکی احیاکننده توسعه داده است، با کاربردهای بسیاری که امروزه استانداردهای صنعتی در نظر گرفته می‌شوند.

این کشف جدید ممکن است به معنای پایان دادن به بخیه های جراحی و منگنه های ساخته شده از پلاستیک یا فولاد ضد زنگ باشد. چسب زیستی جدید با استفاده از موادی طراحی شده است که قبلاً توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای سایر کاربردها تأیید شده است، که به طور بالقوه ترجمه بالینی و فرصت های انتقال فناوری را تسریع می کند.

Mequanint گفت: “چسبندگی مواد در زیر آب چالش برانگیز است زیرا آب مرزی نمی تواند جابجا شود تا چسب بتواند با بافت زیرین تماس پیدا کند. بسیاری از چسب های زیستی در واقع به جای جابجایی آب، آب را جذب می کنند.” و این یک مشکل با بسیاری از مواد است.

برای چسب زیستی جدید، ماده اولیه سیلیکون است که آب را از بافت جذب نمی کند، بنابراین می چسبد.

Mequanint گفت: سیلیکون یک چسبندگی قوی ایجاد می کند، بنابراین پس از تعمیر لازم نیست نگران باشید که دوباره باز می شود و مشکلات بیشتری را فراتر از آسیب اولیه ایجاد می کند.