برنامه تحلیل گفتار بدتر شدن نارسایی قلبی را قبل از شروع علائم پیش بینی می کند

تجزیه و تحلیل گفتار در نارسایی قلبی یک سیستم جدید مبتنی بر پردازش گفتار در این مطالعه بیمار نارسایی قلبی نشان داده شده است. این توانایی در شناسایی تغییرات صدا که منعکس کننده تغییرات در وضعیت بالینی نارسایی قلبی حاد جبران شده بود، نشان داد که تغییرات زیادی در معیارهای گفتاری (SMs) بین حالت‌های تراکم (پذیرش) و رفع احتقان (ترخیص) نشان می‌دهد. اعتبار: JACC: نارسایی قلبی (2021). DOI: 10.1016/j.jchf.2021.08.008

یک برنامه تجزیه و تحلیل صدا که توسط بیماران نارسایی قلبی در خانه استفاده می شود، سه هفته قبل از بستری شدن ناخواسته در بیمارستان یا تشدید درمان دارویی سرپایی، مایع را در ریه ها تشخیص می دهد. تحقیقات دیرهنگام در 21 می در نارسایی قلبی 2022، کنگره علمی انجمن قلب و عروق اروپا (ESC) ارائه شد.

پروفسور ویلیام آبراهام، نویسنده این مطالعه، از دانشگاه ایالتی اوهایو، کلمبوس، ایالات متحده، گفت: «استاندارد مراقبت فعلی به اندازه کافی برای خوب نگه داشتن بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و خارج از بیمارستان خوب نیست.» سیستم آزمایش شده در این مطالعه توانست برای پیش‌بینی 80% بدتر شدن نارسایی قلبی از قبل، در مقایسه با میزان موفقیت 10 تا 20% برای پایش وزن روزانه نشان داده شده در مطالعات قبلی. در آینده، تجزیه و تحلیل گفتار، همراه با سایر اطلاعات بالینی، می‌تواند برای اصلاح درمان‌ها قبل از وضعیت بیمار بدتر می شود و در نتیجه از بستری شدن در بیمارستان جلوگیری می کند.”

در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، قلب آنطور که باید خون را به اطراف بدن پمپاژ نمی کند. مایعات به درستی توسط کلیه ها دفع نمی شود و این مایع اضافی در ریه ها یا پاها جمع می شود. احتقان ریه یکی از علل شایع بستری شدن در بیمارستان است و می تواند زندگی را تهدید کند. در حال حاضر، احتقان ریه با درخواست از بیماران که هر روز خود را وزن کرده و هرگونه افزایش قابل توجهی را گزارش کنند، کنترل می شود. همچنین از بیماران درخواست می شود علائم بدتر مانند تنگی نفس، نیاز به بالا بردن سر در شب برای تنفس راحت و خواب، و تورم در پاها یا مچ پا را گزارش کنند.

اپلیکیشن تجزیه و تحلیل گفتار مورد استفاده در مطالعه حاضر قبلا نشان داده شده بود که مایع را در ریه های بیماران بستری شده در بیمارستان با نارسایی حاد قلبی تشخیص می دهد. این مطالعه توانایی آن را برای پیش‌بینی بدتر شدن نارسایی قلبی در بیماران ساکن در خانه بررسی کرد.

این مطالعه شامل 180 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی بود که از داروهای توصیه شده راهنمایی استفاده می کردند. در ابتدای مطالعه، به عنوان یک اندازه گیری پایه، شرکت کنندگان با استفاده از برنامه تجزیه و تحلیل صدا، پنج جمله را روی یک تلفن هوشمند استاندارد ضبط کردند. در طول دوره مطالعه، بیماران هر روز صبح قبل از صبحانه همان پنج جمله را با استفاده از برنامه ضبط می کردند. این اپلیکیشن ضبط‌های هر روز را با نسخه‌های پایه مقایسه می‌کند و هنگامی که احتقان ریه را تشخیص می‌دهد به کارکنان تحقیقاتی هشدار می‌دهد. پروفسور آبراهام توضیح داد: “این سیستم یک خط پایه برای هر بیمار جداگانه در طول دوره ای از ثبات تعیین می کند. سپس تغییراتی را در گفتار در طول زمان تشخیص می دهد که نشان دهنده وجود مایع در ریه ها است.”

محققان بررسی کردند که آیا هشدارهای احتقان ریه رویدادهای نارسایی قلبی را پیش‌بینی می‌کنند، که حداقل به عنوان یک علامت بدتر تعریف می‌شود که منجر به بستری شدن در بیمارستان یا تشدید درمان دارویی سرپایی می‌شود. آنها این کار را با مقایسه تاریخ هشدار با تاریخ رویدادهای بعدی نارسایی قلبی انجام دادند. “هشدارهای واقعی” آنهایی بودند که در یک بازه زمانی 31 روزه قبل از رویداد نارسایی قلبی صادر می شدند. “هشدارهای نادرست” مواردی بودند که خارج از پنجره 31 روزه قبل از یک رویداد صادر شده بودند.

پروفسور آبراهام خاطرنشان کرد که تا زمانی که حادثه نارسایی قلبی رخ ندهد، “هشدار واقعی” هر روز صادر می شود. وی گفت: در این مطالعه هشدارها توسط پزشکان انجام نشد زیرا هدف تعیین کارایی تشخیصی ابزار بود و در زندگی واقعی تا زمانی که به پزشک بیمار پاسخ داده نمی شد اعلانات ارسال می شد و در اینجا پیگیری کردیم. بیماران به صورت طولی برای بدتر شدن رویدادهای نارسایی قلبی و سپس بررسی کردند که آیا قبل از آن رویداد هشداری وجود داشته است یا خیر – یعنی یک “هشدار واقعی”. اگر هیچ هشداری وجود نداشت، سیستم در پیش‌بینی رویداد شکست می‌خورد. هشدارهایی که پس از تشدید رویداد نارسایی قلبی دنبال نمی‌شد، «هشدارهای نادرست» بودند.”

در طول این مطالعه، بیماران به طور متوسط ​​512 روز ضبط کردند. در مجموع 49 رویداد نارسایی قلبی در 37 بیمار رخ داده است که 39 مورد (80٪) توسط برنامه به درستی پیش بینی شده و 10 مورد (20٪) از دست رفته است. هشدارهای واقعی به طور متوسط ​​21 روز قبل از بدتر شدن علائم صادر شد. هر بیمار به طور متوسط ​​هر 4.8 ماه یک هشدار اشتباه دریافت می کرد که در نتیجه هر سال به طور متوسط ​​2.5 هشدار اشتباه دریافت می شد.

پروفسور آبراهام گفت: “در این مطالعه مبتنی بر جامعه، یک برنامه تجزیه و تحلیل صدا قادر بود اکثر موارد بدتر شدن نارسایی قلبی را از قبل با هشدارهای نادرست بسیار کمی پیش بینی کند. افزایش وزن و علائم خیلی دیر رخ می دهد تا امکان مداخلات پزشکی را فراهم کند که بیماران را حفظ کند. در خارج از بیمارستان مطالعات آینده بررسی خواهند کرد که آیا تغییر مدیریت بیمار به دنبال هشدار، به عنوان مثال با افزایش دوز دیورتیک برای خلاص شدن از شر مایعات اضافی، می تواند از بستری شدن در بیمارستان جلوگیری کند یا خیر.