چگونه دانشگاه ساسکس در حمایت از دانشجویان پیشتاز شد | نامه ها


قلب من برای والدین ناتاشا آبراهارت است که یک فرزند عزیز و با استعداد را از دست داد (دانشگاه بریستول به دلیل ناکامی در مرگ دانش آموز، 20 مه مقصر شناخته شد). مدل خدمات بهداشتی دانشجویی که توسط مرحوم دکتر آنتونی رایل در دانشگاه ساسکس، جایی که من در اوایل دهه 1970 در آنجا کار می کردم، ایجاد شد، ممکن است ارزش بازنگری در تلاش برای مقابله با چالش های برجسته شده توسط ریچارد آدامز را داشته باشد (دانشگاه های بریتانیا برای تقویت سلامت روان تاکید کردند. حمایت پس از مرگ دانشجو، 20 اردیبهشت).

رایل چشم‌انداز ایجاد واحدی را داشت که در آن همه پزشکان در کار روان‌درمانی، توسعه و آموزش حمایت می‌شدند، و مهم‌تر از همه، سیستم‌هایی وجود داشت که از ارتباط با هیئت علمی اطمینان حاصل می‌کردند. هر یک از پزشکان مستقیماً با رؤسای شبانی مدارس تحصیلی که به عنوان روسای فرعی شناخته می‌شوند، در ارتباط بود.

هدف این بود که نگرانی‌های مربوط به دانش‌آموزان را که در صورت لزوم از طریق کمیته مرکزی پیشرفت دانش‌آموزان، با نمایندگی از خدمات بهداشتی دانش‌آموزی که مراقبت‌های پزشکی عمومی و حمایت روان‌شناختی را از طریق جراحی‌های روزانه و ارزیابی‌های روان‌درمانی ارائه می‌کرد، مورد توجه قرار گیرد، نیازها و پیشرفت‌های آنها مطرح شود.

هیچ لیست انتظاری برای صحبت وجود نداشت. دانشگاه سرمایه گذاری روی این منبع استاندارد پلاتین را انتخاب کرده بود. بسیاری از اعضای تیم بعداً به حرفه بهداشت روانی ادامه دادند که برای من روانپزشکی کودک بود.
پاتریشیا راشبروک
مشاور روانپزشک کودک و نوجوان

درباره هر چیزی که امروز در گاردین خوانده اید نظری دارید؟ لطفا پست الکترونیک نامه شما برای ما و برای انتشار در نظر گرفته خواهد شد.