آلرژی غذایی با خطر کمتر عفونت SARS-CoV-2 مرتبط است

یک مطالعه با بودجه موسسه ملی سلامت نشان داده است که احتمال ابتلای افراد مبتلا به آلرژی غذایی به SARS-CoV-2، ویروسی که باعث COVID-19 می شود، کمتر از افراد بدون آن است. علاوه بر این، در حالی که تحقیقات قبلی چاقی را به عنوان یک عامل خطر برای COVID-19 شدید شناسایی کرده بود، مطالعه جدید چاقی و شاخص توده بدنی بالا (BMI) را با افزایش خطر ابتلا به عفونت SARS-CoV-2 شناسایی کرده است. در مقابل، این مطالعه نشان داد که آسم خطر ابتلا به عفونت SARS-CoV-2 را افزایش نمی دهد.

مطالعه اپیدمیولوژی انسانی و پاسخ به SARS-CoV-2 (HEROS) همچنین نشان داد که احتمال ابتلای کودکان 12 ساله یا کمتر به این ویروس به اندازه نوجوانان و بزرگسالان است، اما 75 درصد از عفونت ها در کودکان بدون علامت هستند. علاوه بر این، این مطالعه تأیید کرد که انتقال SARS-CoV-2 در خانواده‌های دارای کودک زیاد است. این یافته ها امروز در مجله منتشر شد مجله آلرژی و ایمونولوژی بالینی.

آنتونی اس. فائوچی گفت: «یافته‌های مطالعه HEROS بر اهمیت واکسیناسیون کودکان و اجرای سایر اقدامات بهداشت عمومی برای جلوگیری از آلوده شدن آنها به SARS-CoV-2 تأکید می‌کند، بنابراین هم از کودکان و هم اعضای آسیب‌پذیر خانواده‌شان در برابر ویروس محافظت می‌شود.» ، MD، مدیر موسسه ملی آلرژی و بیماری های عفونی (NIAID)، بخشی از NIH. علاوه بر این، ارتباط مشاهده شده بین آلرژی غذایی و خطر عفونت با SARS-CoV-2، و همچنین بین شاخص توده بدن و این خطر، مستلزم بررسی بیشتر است.

تینا وی. هارترت، MD، MPH، این تحقیق را با Max A. Seibold، Ph.D. دکتر هارترت مدیر مرکز تحقیقات آسم و علوم محیطی، معاون علوم ترجمه، کرسی پزشکی لولو اچ اوون، و استاد پزشکی و اطفال در دانشکده پزشکی دانشگاه وندربیلت در نشویل است. دکتر سیبولد مدیر زیست شناسی محاسباتی، کرسی وقفی فارماکوژنومیک وولبرگ و لامبرت و استاد اطفال در مرکز ژن ها، محیط زیست و سلامت در بهداشت ملی یهودیان در دنور است.

تیم مطالعه HEROS عفونت SARS-CoV-2 را در بیش از 4000 نفر در تقریباً 1400 خانوار که حداقل یک فرد 21 ساله یا کمتر را شامل می‌شدند، بررسی کردند. این نظارت در 12 شهر ایالات متحده بین ماه مه 2020 تا فوریه 2021، قبل از انتشار گسترده واکسن‌های کووید-19 در بین کارکنان غیر بهداشتی در ایالات متحده و قبل از ظهور گسترده انواع نگران‌کننده انجام شد. شرکت کنندگان از مطالعات موجود، با بودجه NIH که بر بیماری های آلرژیک متمرکز شده بودند، انتخاب شدند. تقریباً نیمی از کودکان، نوجوانان و بزرگسالان شرکت‌کننده دارای حساسیت غذایی، آسم، اگزما یا رینیت آلرژیک بودند.

یک مراقب در هر خانواده هر دو هفته یک بار سواب بینی از شرکت کنندگان را برای آزمایش SARS-CoV-2 می گرفت و نظرسنجی های هفتگی را پر می کرد. اگر یکی از اعضای خانواده علائم منطبق با COVID-19 را نشان داد، سواب بینی اضافی گرفته می شد. نمونه های خون نیز به صورت دوره ای و پس از اولین بیماری گزارش شده در خانواده، در صورت وجود، جمع آوری شد.

هنگامی که مطالعه HEROS شروع شد، شواهد اولیه از تحقیقات دیگر نشان داد که داشتن یک بیماری آلرژیک ممکن است استعداد فرد را به عفونت SARS-CoV-2 کاهش دهد. محققان HEROS دریافتند که داشتن آلرژی غذایی که توسط پزشک تشخیص داده شده بود، خطر عفونت را به نصف کاهش داد، اما آسم و سایر شرایط آلرژیک تحت نظارت – اگزما و رینیت آلرژیک – با کاهش خطر عفونت مرتبط نبودند. با این حال، شرکت‌کنندگانی که گزارش دادند آلرژی غذایی داشتند، سه برابر بیشتر از شرکت‌کنندگانی که آلرژی غذایی نداشتند، به آلرژن‌ها حساسیت داشتند.

از آنجایی که همه این شرایط خود گزارش شده بودند، تیم مطالعه HEROS سطوح آنتی بادی‌های اختصاصی ایمونوگلوبولین E (IgE) را که نقش کلیدی در بیماری آلرژیک دارند، در خون جمع‌آوری‌شده از زیرمجموعه‌ای از شرکت‌کنندگان تجزیه و تحلیل کردند. به گفته محققین، مطابقت بین آلرژی غذایی گزارش شده توسط خود و اندازه‌گیری‌های IgE مخصوص آلرژن غذایی، از دقت آلرژی غذایی گزارش‌شده خود در میان شرکت‌کنندگان HEROS پشتیبانی می‌کند.

دکتر هارترت و همکارانش حدس می زنند که التهاب نوع 2، مشخصه شرایط آلرژیک، ممکن است سطح پروتئینی به نام گیرنده ACE2 را در سطح سلول های راه هوایی کاهش دهد. SARS-CoV-2 از این گیرنده برای ورود به سلول ها استفاده می کند، بنابراین کمبود آن می تواند توانایی ویروس را برای آلوده کردن آنها محدود کند. تفاوت در رفتارهای پرخطر در میان افراد مبتلا به آلرژی غذایی، مانند غذا خوردن کمتر در رستوران‌ها، می‌تواند خطر کمتر عفونت را برای این گروه توضیح دهد. با این حال، از طریق ارزیابی‌های دو هفته‌ای، تیم مطالعه متوجه شد که خانواده‌هایی که شرکت‌کنندگان به مواد غذایی آلرژی دارند، نسبت به سایر خانواده‌ها تنها اندکی کمتر از سایر خانواده‌ها در معرض خطر قرار می‌گیرند.

مطالعات قبلی نشان داده اند که چاقی یک عامل خطر برای COVID-19 شدید است. در مطالعه HEROS، محققان یک رابطه خطی و قوی بین BMI – اندازه گیری چربی بدن بر اساس قد و وزن – و خطر عفونت SARS-CoV-2 پیدا کردند. هر 10 درصد افزایش در صدک BMI خطر ابتلا به عفونت را 9 درصد افزایش می دهد. شرکت‌کنندگانی که اضافه وزن یا چاق داشتند، 41 درصد بیشتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به عفونت بودند. برای توضیح این یافته ها به تحقیقات بیشتری نیاز است. به گفته محققان، در این رابطه، تجزیه و تحلیل برنامه ریزی شده بیان ژن در سلول های جمع آوری شده از سواب بینی شرکت کنندگان قبل و بعد از عفونت SARS-CoV-2 ممکن است سرنخ هایی در مورد محیط التهابی مرتبط با عفونت ارائه دهد، که ممکن است با افزایش BMI تغییر کند.

محققان HEROS دریافتند که کودکان، نوجوانان و بزرگسالان در این مطالعه تقریباً 14 درصد احتمال ابتلا به عفونت SARS-CoV-2 در طول دوره نظارت شش ماهه داشتند. عفونت در 75 درصد از کودکان، 59 درصد از نوجوانان و 38 درصد از بزرگسالان بدون علامت بود. در 58 درصد از خانواده‌های شرکت‌کننده که در آن یک نفر آلوده شد، SARS-CoV-2 به چندین عضو خانواده منتقل شد.

میزان SARS-CoV-2 یافت شده در سواب بینی، یعنی بار ویروسی، در بین شرکت کنندگان در مطالعه در تمام گروه های سنی بسیار متفاوت است. محدوده بار ویروسی در بین کودکان آلوده با نوجوانان و بزرگسالان قابل مقایسه بود. با توجه به میزان عفونت بدون علامت در کودکان، نسبت بیشتری از کودکان آلوده با بار ویروسی بالا در مقایسه با بزرگسالان آلوده با بار ویروسی بالا ممکن است بدون علامت باشند.

محققان HEROS به این نتیجه رسیدند که کودکان خردسال ممکن است به دلیل نرخ بالای عفونت بدون علامت، بارهای ویروسی بالقوه بالا و تعاملات فیزیکی نزدیک با اعضای خانواده، انتقال دهندگان SARS-CoV-2 در خانواده بسیار کارآمد باشند.