پیچیدگی های گسترده ژنوم بازدارنده سرطان باز شده است

بر اساس یک مطالعه Northwestern Medicine که در نشریه Northwestern Medicine منتشر شده است، یک مهارکننده جدید کشف‌شده یک پروتئین رایج سرطان‌زا به‌طور انتخابی عمل می‌کند، و بیان ژن‌هایی را کاهش می‌دهد که تکثیر بی‌رویه سلول‌ها را تقویت می‌کنند و اپی ژنوم را تغییر می‌دهند. پیشرفت علم.

به گفته دبابراتا چاکراوارتی، دکتر آنا لافام، پروفسور زنان و زایمان، این پروتئین که MYC نامیده می‌شود، قبلاً «غیرقابل درمان» در نظر گرفته می‌شد، اما این یافته‌های جدید نشان می‌دهد که مهارکننده‌های خاصی ممکن است به طور انتخابی بر فرآیندهای پیش‌سرطان تأثیر بگذارند. برای تحقیقات ترجمه ای در گروه زنان و زایمان و نویسنده ارشد این مطالعه.

چاکراورتی که همچنین استاد فارماکولوژی و دستیار مدیر منابع مشترک در مرکز جامع سرطان رابرت اچ لوری دانشگاه نورث وسترن است، گفت: «این یافته‌ها پایه‌ای را برای ساخت و آزمایش تمام خطوط جدید ترکیبات برای مهار MYC ایجاد می‌کند.

MYC یک پروتئین فاکتور رونویسی است که به طور کلی ژن های دخیل در تکثیر سلولی را تنظیم می کند. فاکتور رونویسی به طور مداوم در بسیاری از سرطان ها بیش از حد بیان می شود، اما طراحی مهارکننده ها به دلیل ساختار غیرمعمول پروتئین و تأثیر قابل توجه آن فراتر از تکثیر سلولی پیچیده است، به این معنی که مهارکننده های قبلی دارای عوارض جانبی سمی جدی بودند.

در مطالعه حاضر، محققان یک مهارکننده مولکولی کوچک به نام MYCi975 را برای سلول‌های سرطانی پروستات تجویز کردند و اثرات آن را بر بیان ژن در سراسر ژنوم انسان بررسی کردند. به جای کاهش گسترده همه اهداف MYC، به طور غیرمنتظره، مهارکننده MYCi اثرات متغیری داشت – تنظیم مثبت برخی از ژن‌ها، پایین‌آوردن برخی از ژن‌ها و کاهش کلی برخی از آنها.

آستین هولمز، فارغ‌التحصیل اخیر از برنامه تحصیلات تکمیلی Driskill در علوم زیستی (DGP) و نویسنده اصلی این مطالعه، می‌گوید: «از این طریق می‌توانیم اطلاعاتی در مورد گزینش‌پذیری دارو به دست آوریم.

به گفته سرکی عبدالقادر، دکترای دکتر، دکتر جان تی. گریهک، پروفسور اورولوژی، مهمتر از همه، برخی از ژن هایی که برای عملکرد سلولی ضروری هستند – و ممکن است مسئول سمیت در مهارکننده های قبلی MYC بوده باشند – دست نخورده بودند. پژوهش، معاون پژوهشی در بخش اورولوژی و نویسنده ارشد این مطالعه.

عبدالقادر که همچنین استاد پاتولوژی و محقق اصلی برنامه تخصصی تعالی تحقیقاتی (SPORE) در سرطان پروستات در مرکز سرطان لوری است، گفت: «همه عملکردهای MYC لغو نشدند. این به ما مقداری گزینش می دهد که قبلاً نشان داده نشده بود.»

از سوی دیگر، چندین هدف مرتبط با سرطان MYC کاهش یافت و اثرات ضد سرطانی این مهارکننده حفظ شد. به گفته چاکراورتی، درک اینکه مهارکننده‌های MYC می‌توانند تأثیر متغیری بر اهداف ژنی پایین‌دست MYC داشته باشند، مسیر جدیدی را برای توسعه دارو فراهم می‌کند.

“به طرز هیجان انگیزی، در مدل های حیوانی، MYCi975 اثربخشی درمان ضد هورمونی انزالوتامید را افزایش می دهد. امید ما این است که از این پلت فرم برای تجزیه و تحلیل نسل دوم یا سوم ترکیبات استفاده کنیم و بررسی کنیم که چگونه این داروها ممکن است با درمان های ضد سرطان شناخته شده تداخل داشته باشند.” چاکروارتی گفت. این مطالعه همچنین یک نمونه اولیه از این است که چگونه تحقیقات مشترک می تواند به اکتشافات قابل توجهی در تحقیقات زیست پزشکی منجر شود.