بریج درمانی ممکن است برای برخی از کودکان مبتلا به نوروبلاستومای پرخطر مفید باشد

تقریباً نیمی از کودکان مبتلا به نوروبلاستوما – سرطان دوران کودکی که از سلول‌های عصبی نابالغ ایجاد می‌شود – دارای شکلی هستند که نشان‌دهنده احتمال بالای عود است. یافته های جدید منتشر شده توسط Wiley آنلاین در سرطان نشان می دهد که یک “پل درمانی” بین درمان های القایی و تثبیت ممکن است برای بیماران مبتلا به این نوروبلاستومای پرخطر مفید باشد.

نوروبلاستوما اغلب با برداشتن جراحی تومورها و سپس شیمی درمانی قابل درمان است. این بیماران اغلب درمان القایی متشکل از داروهای شیمی درمانی و جراحی مختلف را دریافت می کنند و به دنبال آن درمان تثبیت کننده (که برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده در بدن انجام می شود) شامل شیمی درمانی با دوز بالا به همراه پیوند سلول های بنیادی است.

متأسفانه، این درمان های استاندارد در بسیاری از کودکان ناموفق است. در این موارد، درمان پل، که ممکن است شامل داروهای ایمونوتراپی باشد که فعالیت ضد نوروبلاستوما همراه با شیمی درمانی را نشان داده اند، MIBG نشاندار شده با رادیواکتیو (درمانی که پرتوهای هدفمند را به نوروبلاستوما می رساند)، یا ترکیبی از عوامل شیمی درمانی، می تواند فوایدی را ارائه دهد.

برای بررسی مزایای استراتژی پل درمانی برای بیماران مبتلا به نوروبلاستوما پرخطر که سرطان آنها هنوز پس از درمان القایی مشهود بود، آمی وی. دسای، MD، MSCE، از دانشگاه شیکاگو و همکارانش داده‌های 201 بیمار را که در موارد مختلف تشخیص داده شده بودند، بررسی کردند. بیمارستان‌های 2008-2018 مبتلا به نوروبلاستوما که پس از تکمیل درمان القایی بیماری باقی‌مانده داشتند. بیماران در سه گروه با رویکردهای مختلف بر اساس ترجیحات پزشک، نهاد یا خانواده تحت درمان قرار گرفتند:

1. هیچ پل درمانی قبل از درمان تحکیم وجود ندارد.
2. پل درمانی قبل از درمان تحکیم.
3. درمان اضافی پس از القاء بدون درمان تحکیم.

محققین به ویژه علاقه مند به ارزیابی این بودند که آیا افزودن درمان پل قبل از تثبیت با پیوند سلول های بنیادی بقای بدون رویداد را بهبود می بخشد یا زمان پس از درمان که سرطان در بیماران مبتلا به نوروبلاستوما باقیمانده در پایان دوره عود نمی کند یا بدتر می شود. درمان القایی

بیمارانی که مستقیماً تحت تثبیت قرار گرفتند (گروه 1) نسبت به بیمارانی که قبل از تثبیت درمانی بریج دریافت کردند (گروه 2) پاسخ بهتری به درمان القایی داشتند. بقای بدون رویداد در این دو گروه مشابه بود، با این حال، نشان می‌دهد که افزودن پل درمانی قبل از درمان تحکیم ممکن است برای بیمارانی که پاسخ ضعیفی به درمان القایی دارند مفید باشد.

در میان بیماران مبتلا به سرطان پایدار در محل‌های متاستاتیک پس از درمان القایی، بیمارانی که درمان پل را دریافت کردند (گروه 2) بقای بدون رویداد را در مقایسه با افرادی که مستقیماً تحت درمان تثبیت قرار می‌گرفتند (گروه 1) به طور قابل‌توجهی بهبود یافتند.

بیماران تحت درمان با درمان پس از القایی که درمان تحکیمی دریافت نکردند (گروه 3) بقای بدون رویداد پایین‌تری را نسبت به بیماران گروه 1 یا 2 تجربه کردند. با این حال، آنهایی که در گروه 3 بدون هیچ نشانه ای از سرطان متاستاتیک به دنبال درمان پس از القاء بودند، بقای 3 ساله بدون رویداد به طور قابل توجهی نسبت به افراد مبتلا به بیماری متاستاتیک باقیمانده داشتند. مطالعات آینده‌نگر برای تایید این یافته‌ها و کمک به شناسایی بیمارانی که ممکن است بدون تثبیت با پیوند سلول‌های بنیادی اتولوگ بقای طولانی‌مدت داشته باشند، مورد نیاز است.

دکتر دسای گفت: “پاسخ به درمان القایی به عنوان پیش آگهی بقا شناخته شده است، و مطالعه ما نشان می دهد که درمان پل قبل از درمان تحکیم، برای بیماران مبتلا به نوروبلاستوما پرخطر با پاسخ ضعیف به القاء مفید است.” همچنین، پاسخ به درمان پل قبل از درمان تحکیم با نتیجه همراه است و بیماران با پاسخ کمتر از نسبی ممکن است از رویکردهای درمانی جایگزین بهره مند شوند.

یک سرمقاله ضمیمه یافته‌ها را مورد بحث قرار می‌دهد و موافقت می‌کند که مطالعات آینده بریج‌تراپی برای بیمارانی که پس از درمان القایی استاندارد، پاسخ مطلوبی را تجربه نمی‌کنند، مورد نیاز است.