پروتئین ایمنی ممکن است باعث عود اعتیاد به الکل شود

بر اساس مطالعه جدید دانشمندان در Scripps Research، اضطرابی که در طول ترک مصرف زیاد الکل ایجاد می‌شود و به عود بیماری کمک می‌کند، ممکن است تا حدودی ناشی از آزادسازی یک پروتئین ایمنی در مغز باشد.

این کشف به صورت آنلاین در 6 ژوئن 2022 گزارش شد روانپزشکی مولکولی، جزئیات مولکولی پاسخ مغز به ترک الکل را روشن می کند و نشان می دهد که پروتئین ایمنی، فاکتور 1 محرک کلنی (CSF1)، می تواند هدف درمان های آینده اختلال مصرف الکل (AUD) باشد.

ماریسا روبرتو، نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: «ترک الکل سیستم استرس را در مغز فعال می‌کند، که به عود بیماری کمک می‌کند، و در این مطالعه، ما این پاسخ استرس را با CSF1، یک واسطه عصبی عصبی، که فرصت‌های جدیدی را برای مداخلات درمانی باز می‌کند، مرتبط کردیم.» .D.، استاد و رئیس خانواده شیمل در گروه پزشکی مولکولی در تحقیقات اسکریپس.

اولین نویسنده این مطالعه که بسیاری از آزمایش ها را انجام داد، دکتر ریشا آر. پاتل، محقق سابق فوق دکترا در آزمایشگاه روبرتو است.

الکل به مراتب بیشترین استفاده و سوء استفاده از مواد مخدر تفریحی است. طبق بررسی ملی 2019 در مورد مصرف مواد مخدر و سلامت، نه میلیون مرد و بیش از پنج میلیون زن در ایالات متحده دارای اختلال مصرف الکل (AUD) هستند که به عنوان ناتوانی در کنترل مصرف الکل علیرغم تأثیر منفی آن بر سلامت، زندگی اجتماعی و/یا شغل کاربر. درمان‌های دارویی، گفت‌وگودرمانی و درمان‌های مبتنی بر گروه پشتیبانی در دسترس هستند، اما عود بیماری شایع است، عمدتاً به دلیل درک محدود اختلالات مدار مغز که زمینه‌ساز AUD است.

دانشمندان می‌دانند که علائم ترک الکل که باعث عود می‌شود شامل افزایش احساس اضطراب است که حداقل تا حدی به دلیل آزاد شدن مولکول‌های استرس مانند فاکتور آزادکننده کورتیکوتروپین (CRF) در مغز ایجاد می‌شود. CRF گیرنده‌های روی نورون‌ها را در قشر جلوی مغز و در سیستم لیمبیک، مجموعه‌ای از ساختارهای اولیه مغز که احساسات را پردازش می‌کنند، تحریک می‌کند. اگر دانشمندان بتوانند این جمعیت‌های عصبی حساس به CRF را به طور کامل شناسایی و مشخص کنند، می‌توانند بهتر بفهمند که اضطراب در طول ترک چگونه رخ می‌دهد و به طور بالقوه درمان‌های مؤثری برای جلوگیری از آن ابداع کنند.

برای رسیدن به این هدف، روبرتو و تیمش در مطالعه جدید، جمعیتی از نورون‌ها را در قشر پیش پیشانی میانی موش‌ها شناسایی کردند که به CRF حساس هستند زیرا گیرنده CRF به نام CRF1 را بیان می‌کنند. دانشمندان نشان دادند که این نورون ها در تغییر خلق و خو و رفتار در هنگام قرار گرفتن در معرض الکل و کناره گیری نقش دارند.

آزمایش‌های اولیه تیم نشان داد که حذف این نورون‌های حساس به CRF باعث می‌شود موش‌ها کمتر مضطرب شوند و این نشان می‌دهد که نورون‌ها معمولاً رفتارهای اضطراب‌مانند را واسطه می‌کنند.

محققان متعاقباً دریافتند که این نورون‌های mPFC حساس به CRF در موش‌های وابسته به الکل که ترک الکل را تجربه می‌کنند، کمتر تحریک‌پذیر می‌شوند – احتمال کمتری دارد که سیگنال‌هایی را به نورون‌های دیگر ارسال کنند. در مقابل، نورون‌های mPFC مجاور فاقد گیرنده‌های CRF تحریک‌پذیرتر می‌شوند.

پاوراوی گاندی، یکی از نویسندگان این مطالعه، Ph.D.، یکی از همکاران تحقیقاتی پسا دکتری در آزمایشگاه روبرتو، می گوید: «به نظر می رسد این نورون های mPFC حساس به CRF یک جمعیت عصبی منحصر به فرد را تشکیل می دهند که با قرار گرفتن در معرض مزمن الکل تحت تطابق عصبی عمیقی قرار می گیرد.

به طور جالبی، محققان دریافتند که ترک الکل، حتی زمانی که تحریک پذیری نورون های حساس به CRF را کاهش می دهد، باعث افزایش زیادی در بیان ژن CSF1 در این نورون ها می شود. CSF1 یک پروتئین ایمنی است که بیشتر به دلیل نقشش در تحریک سلول های بنیادی برای بلوغ به گلبول های سفید بزرگ به نام ماکروفاژها شناخته شده است. تصور می شود در مغز، CSF1 نقش مشابهی در حفظ سلول های ایمنی ساکن مغز به نام میکروگلیا دارد. علاوه بر این، تحقیقات قبلی روی موش‌ها نشان داده است که در شرایط استرس مزمن، تولید CSF1 در mPFC افزایش می‌یابد و میکروگلیا را به هرس کردن اتصالات بین نورون‌ها هدایت می‌کند که به نوبه خود باعث علائم اضطراب و افسردگی می‌شود.

با نگاه دقیق‌تر به نقش CSF1 در ترک الکل، روبرتو و همکارانش به طور مصنوعی تولید CSF1 را در نورون‌های mPFC حساس به CRF در موش افزایش دادند و مشاهده کردند که حیوانات بسیاری از تغییرات عصبی و رفتاری مشابهی را که در ترک الکل مشاهده می‌شود، نشان دادند که نشان می‌دهد سطح CSF1 افزایش می‌یابد. در mPFC ممکن است محرک اصلی علائم و نشانه های ترک الکل باشد.

پاتل می‌گوید: «بنابراین هدف قرار دادن CSF1 ممکن است یک استراتژی خوب برای درمان AUD باشد، و ما اکنون مشتاقیم آن را در مدل‌های بالینی خود آزمایش کنیم.

“سازگاری های ناشی از ترک اتانول در نورون های بیان کننده گیرنده فاکتور 1 آزاد کننده کورتیکوتروپین جلوی فرونتال، اضطراب و اثرات پاداش مشروط اتانول را تنظیم می کند” توسط ریشا پاتل، سارا ولف، ویتوریا بورگونتی، پاوروی گاندری، آنجلیون اسون، لری گاندی، انجلیان اسون نوشته شده است. آمبروسیو، مایکل باجو، آلن دومیسی، استیون هد، کندیس کانتت، آر. داین میفیلد، آماندا رابرتز و ماریسا روبرتو.