مطالعه نشان می دهد استرس پیری سیستم ایمنی را تسریع می کند

بر اساس یک مطالعه جدید USC، استرس – به شکل رویدادهای آسیب زا، فشار شغلی، عوامل استرس‌زای روزمره و تبعیض – پیری سیستم ایمنی را تسریع می‌کند و به طور بالقوه خطر ابتلا به سرطان، بیماری‌های قلبی عروقی و بیماری‌های ناشی از عفونت‌هایی مانند COVID-19 را افزایش می‌دهد. .

این تحقیق که در 13 ژوئن در مجله منتشر شد مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم (PNAS)، می تواند به توضیح نابرابری ها در سلامت مرتبط با سن، از جمله تلفات نابرابر بیماری همه گیر، و شناسایی نقاط احتمالی برای مداخله کمک کند.

اریک کلوپاک، نویسنده ارشد این مطالعه، محقق فوق دکترا در USC گفت: “با افزایش جمعیت سالمندان جهان، درک نابرابری ها در سلامت مرتبط با سن ضروری است. تغییرات مرتبط با سن در سیستم ایمنی نقش مهمی در کاهش سلامت ایفا می کند.” دانشکده پیری لئونارد دیویس. “این مطالعه به روشن شدن مکانیسم های دخیل در پیری سیستم ایمنی کمک می کند.”

با بالا رفتن سن افراد، سیستم ایمنی بدن به طور طبیعی کاهش چشمگیری را آغاز می کند، وضعیتی به نام ایمونوسنسانس. با بالا رفتن سن، مشخصات ایمنی فرد ضعیف می‌شود و شامل تعداد زیادی گلبول سفید فرسوده در گردش و تعداد کمی گلبول سفید تازه و «ساده‌انگیز» است که آماده مقابله با مهاجمان جدید هستند.

پیری سیستم ایمنی نه تنها با سرطان، بلکه با بیماری های قلبی عروقی، افزایش خطر ابتلا به ذات الریه، کاهش کارایی واکسن ها و پیری سیستم اندام مرتبط است.

اما چه چیزی باعث تفاوت های شدید سلامتی در بزرگسالان همسن می شود؟ محققان USC تصمیم گرفتند ببینند آیا می‌توانند ارتباط بین قرار گرفتن در معرض استرس در طول زندگی را که یکی از عوامل شناخته‌شده در سلامت ضعیف است و کاهش قدرت در سیستم ایمنی کشف کنند.

آنها مجموعه داده‌های عظیمی را از مطالعه بهداشت و بازنشستگی دانشگاه میشیگان، یک مطالعه طولی ملی درباره وضعیت اقتصادی، بهداشتی، تاهل، خانواده و سیستم‌های حمایت عمومی و خصوصی آمریکایی‌های مسن‌تر جویا شدند و به آنها ارجاع دادند.

برای محاسبه قرار گرفتن در معرض اشکال مختلف استرس اجتماعی، محققان پاسخ‌های یک نمونه ملی از 5744 بزرگسال بالای 50 سال را تجزیه و تحلیل کردند. آنها به پرسشنامه‌ای پاسخ دادند که برای ارزیابی تجربیات پاسخ‌دهندگان با استرس اجتماعی، از جمله رویدادهای استرس‌زای زندگی، استرس مزمن، روزمره طراحی شده بود. تبعیض و تبعیض مادام العمر.

سپس نمونه‌های خون شرکت‌کنندگان از طریق فلوسیتومتری، یک تکنیک آزمایشگاهی که سلول‌های خونی را در جریانی باریک از مقابل لیزر می‌شمار و طبقه‌بندی می‌کند، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

همانطور که انتظار می رفت، افرادی که امتیازات استرس بالاتری داشتند، پروفایل های ایمنی قدیمی تری داشتند، با درصد کمتری از مبارزان تازه بیماری و درصد بالاتری از گلبول های سفید فرسوده خون. ارتباط بین رویدادهای استرس‌زای زندگی و سلول‌های T کمتر آماده برای پاسخ، یا ساده‌لوح، حتی پس از کنترل تحصیلات، سیگار کشیدن، الکل، BMI و نژاد یا قومیت همچنان قوی باقی ماند.

کنترل برخی منابع استرس ممکن است غیرممکن باشد، اما محققان می گویند ممکن است راه حلی وجود داشته باشد.

سلول‌های T – یکی از اجزای حیاتی ایمنی – در غده‌ای به نام تیموس بالغ می‌شوند که درست در جلو و بالای قلب قرار دارد. با افزایش سن، بافت تیموس آنها کوچک می شود و با بافت چربی جایگزین می شود و در نتیجه تولید سلول های ایمنی کاهش می یابد. تحقیقات گذشته نشان می دهد که این روند توسط عوامل سبک زندگی مانند رژیم غذایی نامناسب و ورزش کم تسریع می شود که هر دو با استرس اجتماعی مرتبط هستند.

کلوپاک گفت: «در این مطالعه، پس از کنترل آماری رژیم غذایی نامناسب و ورزش کم، ارتباط بین استرس و تسریع پیری ایمنی چندان قوی نبود. این بدان معناست که افرادی که استرس بیشتری را تجربه می‌کنند، عادت‌های غذایی ضعیف‌تری دارند و عادت‌های ورزشی ضعیف‌تری دارند، که تا حدی توضیح می‌دهد که چرا پیری ایمنی تسریع‌شده‌تری دارند.

بهبود رژیم غذایی و رفتارهای ورزشی در افراد مسن ممکن است به جبران پیری ایمنی مرتبط با استرس کمک کند.

علاوه بر این، سیتومگالوویروس (CMV) ممکن است یک هدف برای مداخله باشد. CMV یک ویروس رایج و معمولاً بدون علامت در انسان است و به عنوان اثر قوی در تسریع پیری سیستم ایمنی شناخته شده است. مانند زونا یا تبخال، CMV در بیشتر مواقع غیرفعال است اما می تواند شعله ور شود، به خصوص زمانی که فرد استرس زیادی را تجربه می کند.

در این مطالعه، کنترل آماری برای CMV مثبت نیز ارتباط بین استرس و تسریع پیری ایمنی را کاهش داد. به گفته محققان، بنابراین، واکسیناسیون گسترده CMV می تواند یک مداخله نسبتا ساده و بالقوه قدرتمند باشد که می تواند اثرات پیری ایمنی ناشی از استرس را کاهش دهد.

علاوه بر کلوپاک، نویسندگان دیگر عبارتند از آیلین کریمینز، استاد دانشگاه و کرسی AARP در پیری شناسی در مدرسه لئونارد دیویس USC. و استیو کول و ترزا سیمن از UCLA.