مطالعه نشان می دهد که ذرات سمی استنشاقی مسیر مستقیم از ریه ها به مغز را طی می کنند

یک مطالعه جدید نشان می دهد که تنفس در هوای آلوده می تواند منجر به انتقال ذرات سمی از ریه ها به مغز از طریق جریان خون شود که به طور بالقوه به اختلالات مغزی و آسیب های عصبی کمک می کند.

دانشمندان یک مسیر مستقیم احتمالی را کشف کرده‌اند که توسط ذرات ریز استنشاقی مختلف از طریق گردش خون استفاده می‌شود، با نشانه‌هایی که نشان می‌دهد، پس از رسیدن به آن، ذرات طولانی‌تر از سایر اندام‌های اصلی متابولیک در مغز باقی می‌مانند.

یک تیم بین المللی از کارشناسان دانشگاه بیرمنگام و موسسات تحقیقاتی در چین امروز یافته های خود را در این کشور منتشر کردند PNAS.

دانشمندان فاش کردند که ذرات ریز مختلفی را در مایعات مغزی نخاعی انسان پیدا کرده‌اند که از بیمارانی که اختلالات مغزی را تجربه کرده‌اند گرفته شده‌اند و فرآیندی را کشف کرده‌اند که ممکن است منجر به پایان یافتن ذرات سمی در مغز شود.

پروفسور ایزولت لینچ، یکی از نویسندگان این مقاله، از دانشگاه بیرمنگام، اظهار داشت که “در دانش ما در مورد اثرات مضر ذرات ریز معلق در هوا بر سیستم عصبی مرکزی شکاف هایی وجود دارد. این کار نور جدیدی را بر ارتباط بین استنشاق ذرات و نحوه آنها می اندازد. متعاقباً در اطراف بدن حرکت کنید.”

«داده‌ها نشان می‌دهند که تا هشت برابر تعداد ذرات ریز ممکن است با حرکت از طریق جریان خون از ریه‌ها به مغز برسد تا اینکه مستقیماً از بینی عبور کنند. روی مغز.”

آلودگی هوا ترکیبی از بسیاری از اجزای سمی است، اما ذرات معلق (PM، به ویژه ذرات ریز محیط مانند PM_2.5 و PM_0.1) از نظر ایجاد اثرات مضر برای سلامتی نگران کننده ترین هستند. ذرات بسیار ریز، به ویژه، قادر به فرار از سیستم های محافظتی بدن، از جمله سلول های ایمنی نگهبان و موانع بیولوژیکی هستند.

شواهد اخیر ارتباط قوی بین سطوح بالای آلودگی هوا و التهاب عصبی مشخص، تغییرات مشابه آلزایمر و مشکلات شناختی را در افراد مسن و حتی در کودکان نشان داده است.

تیم دانشمندان کشف کردند که ذرات استنشاق شده می توانند پس از عبور از سد خونی هوا وارد جریان خون شوند – در نهایت به مغز می رسند و در حین انجام این کار منجر به آسیب به سد خونی مغزی و بافت های اطراف می شوند. زمانی که ذرات وارد مغز می شدند، به سختی پاک می شدند و برای مدت طولانی تری نسبت به سایر اندام ها باقی می ماندند.

یافته های آنها شواهد جدیدی را در اثبات خطرات ناشی از آلودگی ذرات معلق به سیستم عصبی مرکزی ارائه می دهد، اما محققان توصیه می کنند که تحقیقات بیشتری در مورد مکانیک چگونگی رسیدن ذرات ریز استنشاقی محیط به مغز مورد نیاز است.