آنزیم های مرتبط با فعالیت سلول های ایمنی می توانند کلید درک بهتر التهاب باشند

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که گروهی از آنزیم‌ها ممکن است نقش مهمی در روند چگونگی فعال شدن سلول‌های ایمنی و سپس مهاجرت به مکان‌های خاصی در بدن داشته باشند، یافته‌هایی که می‌توانند درک ما از التهاب را بهبود بخشند و به طور بالقوه منجر به درمان‌های جدید شوند.

در مطالعه اخیر منتشر شده در مجله FASEBمحققان خانواده خاصی از آنزیم ها به نام نورآمینیدازها را بررسی کردند. کریس کایرو می‌گوید: «ما می‌خواستیم بدانیم که آیا این آنزیم‌ها در التهاب نقش دارند یا خیر، آیا کار مهمی در سیستم ایمنی انجام می‌دهند یا خیر.

کایرو و تیمش دریافتند که آنزیم های نورآمینیداز خاصی به عنوان پیش التهاب یا ضد التهاب عمل می کنند. آنها به تنظیم نحوه حرکت و تعامل سلول های ایمنی در بدن کمک می کنند.

کایرو، استاد دپارتمان شیمی، توضیح می‌دهد که یافته‌ها نویدبخش توسعه درمان‌های التهابی بالقوه است و می‌تواند در درمان بیماری‌ها مفید باشد. به عنوان مثال، در یک اختلال خود ایمنی که در آن سلول‌های ایمنی بیش از حد در یک منطقه خاص به کار گرفته می‌شوند، آنزیمی با اثر ضدالتهابی ظریف ممکن است به کاهش شدت آن پاسخ ایمنی کمک کند در حالی که سیستم ایمنی فرد را به طور کامل از بین نمی‌برد.

نورآمینیدازها باقی مانده کربوهیدرات خاصی را از پروتئین ها و لیپیدهای سلولی جدا می کنند. بسیاری از مولکول های پروتئینی مهم در سیستم ایمنی گلیکوزیله شده اند – به این معنی که کربوهیدراتی به آنها متصل است – و این آنزیم ها می توانند بر فعل و انفعالات خاصی تأثیر بگذارند.

هنگامی که سلول های ایمنی در بدن حرکت می کنند، به دنبال چیزی می گردند که به شکل گیرنده ها یا کربوهیدرات ها در قسمت بیرونی سلول ها تشخیص داده می شوند. اگر این گیرنده ها یا کربوهیدرات روی آنها به هر طریقی اصلاح شود، توانایی سلول ایمنی برای یافتن و اتصال به آن مکان ها به خطر می افتد. وقتی این آنزیم‌ها نورآمینیک اسید را روی سلول‌های ایمنی جدا می‌کنند، سلول‌های ایمنی به روشی متفاوت فعال می‌شوند، اگرچه محققان هنوز در تلاش هستند تا درک خود از این فرآیند را اصلاح کنند.

قاهره می گوید: “زیست شناسی کارها را بی دلیل انجام نمی دهد. شما یک خانواده کامل از آنزیم ها ندارید که به طور تصادفی در آنجا وجود داشته باشند – آنها نقشی را ایفا می کنند.”

در این مطالعه، محققان مدل‌های حیوانی را که آنزیم‌های نورآمینیداز خاصی را از دست داده بودند، بررسی کردند. آنها دریافتند که این خانواده از آنزیم ها منحصر به فرد هستند زیرا برخی به روشی ضد التهابی عمل می کنند، در حالی که برخی دیگر به روشی پیش التهابی عمل می کنند.

قاهره می گوید: “به عنوان یک خانواده آنزیمی، آنها هم تنظیم کننده های مثبت و هم منفی هستند، که من فکر می کنم اصلاً انتظار نمی رفت.”

قاهره و تیمش رویکرد گسترده تری داشتند و به جای بررسی یک سوال خاص یا یک موضوع خاص مرتبط با بیماری، به آنزیم به معنای کلی تری نگاه کردند.

او می‌گوید: «ما تصور بهتری از این داریم که این دستگاه چه بلایی سر کل سیستم ایمنی می‌آورد، نه اینکه فقط با یک نوع سلول یا یک پروتئین چه می‌کند.

قاهره توضیح می‌دهد که این آنزیم‌های نورآمینیداز به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته‌اند، زیرا کار با آن‌ها چالش برانگیز است، اما آنها بسیار نویدبخش هستند.

“ما احتمالاً با یک سیستم آنزیمی کامل روبرو هستیم که می تواند در آینده بسیار ارزشمند باشد. اما باید مکانیسم ها را خیلی بهتر درک کنیم.”