باکتری های عامل تیفوئید در 30 سال گذشته به آنتی بیوتیک های ضروری مقاوم تر شده اند و به طور گسترده گسترش یافته اند.

بر اساس مطالعه ای که در مجله منتشر شده است، باکتری های عامل تب حصبه به طور فزاینده ای نسبت به برخی از مهم ترین آنتی بیوتیک ها برای سلامت انسان مقاوم می شوند. میکروب لانست مجله. بزرگترین تجزیه و تحلیل ژنوم سالمونلا انتریکا سرووار تیفی (S. typhi) همچنین نشان می‌دهد که سویه‌های مقاوم – تقریباً همگی از جنوب آسیا منشأ می‌گیرند – از سال 1990 تا کنون نزدیک به 200 بار در کشورهای دیگر گسترش یافته‌اند.

تب حصبه یک نگرانی بهداشت عمومی جهانی است که باعث 11 میلیون عفونت و بیش از 100000 مرگ در سال می شود. در حالی که این بیماری در جنوب آسیا بیشترین شیوع را دارد – که 70٪ بار بیماری های جهانی را تشکیل می دهد – همچنین تأثیرات قابل توجهی در جنوب صحرای آفریقا، آسیای جنوب شرقی و اقیانوسیه دارد که نیاز به واکنش جهانی را برجسته می کند.

آنتی‌بیوتیک‌ها را می‌توان برای درمان موفقیت‌آمیز عفونت‌های تب حصبه استفاده کرد، اما اثربخشی آن‌ها به دلیل ظهور سویه‌های مقاوم استافیلوکوکوس تیفی تهدید می‌شود. تجزیه و تحلیل ظهور و گسترش استافیلوکوکوس تیفی مقاوم تاکنون محدود بوده است و بیشتر مطالعات بر اساس نمونه های کوچک انجام شده است.

نویسندگان مطالعه جدید توالی یابی کل ژنوم را بر روی 3489 ایزوله استافیلوکوکوس تیفی که از نمونه های خون جمع آوری شده بین سال های 2014 تا 2019 از افرادی در بنگلادش، هند، نپال و پاکستان با موارد تایید شده تب حصبه به دست آمده بودند، انجام دادند. مجموعه ای از 4169 نمونه S. typhi جدا شده از بیش از 70 کشور بین سال های 1905 و 2018 نیز توالی یابی شد و در تجزیه و تحلیل گنجانده شد.

ژن‌های ایجادکننده مقاومت در ۷۶۵۸ ژنوم توالی‌یابی شده با استفاده از پایگاه‌های داده ژنتیکی شناسایی شدند. در صورتی که سویه‌ها حاوی ژن‌هایی باشند که به آنتی‌بیوتیک‌های خط مقدم کلاسیک آمپی سیلین، کلرامفنیکل و تری متوپریم/سولفامتوکسازول مقاومت می‌کنند، به‌عنوان مقاوم به چند دارو (MDR) طبقه‌بندی می‌شوند. نویسندگان همچنین وجود ژن‌هایی را که به ماکرولیدها و کینولون‌ها مقاومت می‌کنند، که از مهم‌ترین آنتی‌بیوتیک‌ها برای سلامت انسان هستند، ردیابی کردند.

تجزیه و تحلیل نشان می دهد که سویه های مقاوم S. typhi از سال 1990 حداقل 197 بار بین کشورها پخش شده اند. در حالی که این سویه ها اغلب در جنوب آسیا و از جنوب آسیا تا آسیای جنوب شرقی، شرق و جنوب آفریقا رخ داده اند، در بریتانیا نیز گزارش شده اند. آمریکا و کانادا

از سال 2000، MDR S. typhi به طور پیوسته در بنگلادش و هند کاهش یافته است، و در نپال کم باقی مانده است (کمتر از 5٪ گونه های تیفوئید)، هر چند در پاکستان اندکی افزایش یافته است. با این حال، این ها با سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک های دیگر جایگزین می شوند.

به عنوان مثال، جهش‌های ژنی که به کینولون‌ها مقاومت می‌کنند حداقل 94 بار از سال 1990 به وجود آمده و گسترش یافته‌اند که تقریباً همه آنها (97٪) از جنوب آسیا منشا گرفته‌اند. سویه های مقاوم به کینولون بیش از 85 درصد از استافیلوکوکوس تیفی در بنگلادش را در اوایل دهه 2000 تشکیل می دادند که تا سال 2010 به بیش از 95 درصد در هند، پاکستان و نپال افزایش یافت. حداقل هفت بار در 20 سال گذشته ظهور کرده است. در بنگلادش، سویه‌های حاوی این جهش‌ها در حدود سال 2013 پدیدار شدند و از آن زمان به بعد جمعیت آنها به طور پیوسته افزایش یافته است. این یافته‌ها به شواهد اخیر از افزایش و گسترش سریع سویه‌های S. typhi مقاوم به سفالوسپورین‌های نسل سوم، دسته دیگری از آنتی‌بیوتیک‌ها که برای سلامت انسان بسیار مهم هستند، اضافه می‌کند.

دکتر جیسون اندروز از دانشگاه استنفورد (ایالات متحده) می‌گوید: «سرعت ظهور و گسترش سویه‌های بسیار مقاوم از استافیلوکوکوس تیفی در سال‌های اخیر یک دلیل واقعی برای نگرانی است و نیاز به گسترش فوری اقدامات پیشگیری را برجسته می‌کند. به ویژه در کشورهایی که بیشترین خطر را دارند، در عین حال، این واقعیت که سویه‌های مقاوم در برابر استافیلوکوکوس تیفی بارها در سطح بین‌المللی گسترش یافته‌اند نیز بر نیاز به در نظر گرفتن کنترل تیفوئید و مقاومت آنتی‌بیوتیکی به‌عنوان یک مشکل جهانی و نه محلی تأکید می‌کند. “

نویسندگان برخی محدودیت‌ها را برای مطالعه خود تصدیق می‌کنند. توالی های S. typhi از چندین منطقه، به ویژه بسیاری از کشورهای جنوب صحرای آفریقا و اقیانوسیه، که در آن تیفوس بومی است، کمتر وجود دارد. توالی های بیشتری از این مناطق برای بهبود درک زمان و الگوهای گسترش مورد نیاز است. حتی در کشورهایی که نمونه‌برداری بهتری دارند، اکثر جدایه‌ها از تعداد کمی از سایت‌های نظارتی می‌آیند و ممکن است نماینده توزیع سویه‌های در گردش نباشند. از آنجایی که ژنوم استافیلوکوکوس تیفی تنها کسری از موارد تب حصبه را پوشش می دهد، تخمین جهش های ایجاد کننده مقاومت و گسترش بین المللی احتمالا دست کم گرفته می شود. این دست کم‌گرفتن‌های بالقوه نیاز به گسترش نظارت ژنومی را برای ارائه پنجره جامع‌تری به ظهور، گسترش و گسترش ارگانیسم‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک نشان می‌دهد.