بهداشت نیوز، ، پزشکان انتظار تالی و گل ندارند، بلکه فقط یک رویکرد انسانی دارند.

دهلی نو: روز ملی پزشک، روزی است که به قدردانی از تلاش پزشکان برای نجات مردم از بیماری ها و کمک به بشر برای داشتن یک زندگی سالم اختصاص دارد. این متخصصان مراقبت های بهداشتی همیشه در خط مقدم درمان بیماران مبتلا به کووید و سایر بیماری های غیرواگیر بوده اند. از همان روزهای اول همه‌گیری، می‌توان باور داشت که HCP کارگران خط مقدم هستند و میزان خشونت فروکش می‌کند.

با این حال، علیرغم اینکه تمام تلاش خود را در خدمت رسانی به بیماران انجام دادند، حملات به متخصصان مراقبت های بهداشتی حتی در طول همه گیری همه گیر منظم بود. داده‌های ائتلاف حفاظت از سلامت در جنگ (SHCC) نشان می‌دهد که تعداد کارکنان مراقبت‌های بهداشتی که در هند مورد حمله قرار گرفته‌اند، از ۴۹ نفر در سال ۲۰۱۷ به ۱۵۵ نفر در سال ۲۰۲۰ افزایش یافته است.

چیزی که درک آن بسیار مهم است این است که وقتی یک حادثه سوء استفاده رخ می دهد، فقط روی یک پزشک یا بیمارستان تأثیر نمی گذارد، بلکه بر کل جامعه پزشکی در نهایت باعث تضعیف رابطه پزشک و بیمار می شود.

دکتر راهول پاندیت، عضو گروه ضربت کووید ایالت ماهاراسترا و مدیر مراقبت های ویژه در بیمارستان فورتیس، در مورد افزایش موارد حمله به پزشکان، گفت: «در هیچ مرکز درمانی جایی برای خشونت، رفتار توهین آمیز یا تجاوز وجود ندارد. چه علیه یک پزشک یا هر متخصص مراقبت های بهداشتی و چه علیه هر یک از اعضای خانواده باشد. همه پزشکان می خواهند یک نتیجه خوب برای یک بیمار داشته باشند.”

دکتر جیدیپ مالهوترا، رئیس کمیته بین المللی زنان و زایمان (FIGO) در زمینه پزشکی باروری، غدد درون ریز و ناباروری، با احساس ناراحتی از افزایش موارد خشونت علیه HCP، آن را یکی از مضرترین ویژگی های سیستم مراقبت های بهداشتی ما می داند که دارای آن خواهد بود. تأثیر منفی طولانی مدت بر کل سیستم مراقبت های بهداشتی.

“هیچ کشوری نمی تواند پیشرفت کند، اگر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی توانمند و پرورش داده نشوند، زیرا این یک حوزه است، که کاملاً سنگین است و دستمزد کمتری می گیرد. HCP ها امروز از همه طرف ضربه می خورند، خواه رزرو، سال های طولانی آموزش، و دستمزد کم باشد. هیچ امکاناتی برای ارائه بهتر خدمات، زمان کار بیش از هر شاخه و عمومی، رسانه ها و سیاست های کلی سلامت علیه ما و حداقل حمایت دولت، پزشکان را به سمت طبابت دفاعی سوق می دهد و مهارت ها و قضاوت آنها را در هر نقطه به چالش می کشد. طبابت نیاز به استقلال دارد و نیاز به بازسازی اعتماد همه به سیستم دارد. این نیاز به اراده سیاسی قوی برای شناسایی و تسهیل کار آنها دارد.”

مطالعات نشان می دهد که تا 75 درصد از پزشکان با نوعی خشونت در محل کار مواجه شده اند. این خشونت می تواند به شکل تهدیدهای تلفنی، ارعاب، آزار کلامی، حمله فیزیکی اما بدون آسیب، حمله فیزیکی باعث جراحت ساده یا شدید، قتل، خرابکاری و آتش زدن باشد.

“موارد خشونت قلب ما را می شکند. ما توقع تالی و گل نداریم، بلکه فقط یک رویکرد انسانی است. بزرگترین بازنده جامعه است. یک اتفاق خشونت، بسیاری از پزشکان خوب را مجبور می کند تا از بیماران جدی که در غیر این صورت می توانستند نجات یابند، اجتناب کنند. دکتر آرون گوپتا، رئیس شورای پزشکی دهلی گفت: ما خواستار اجرای دقیق قوانین علیه خشونتی هستیم که اتفاق نمی افتد.

دکتر آنتونی پیس، مشاور ارشد جراحی سینه انکوپلاستیک، بیمارستان سرطان Cytecare گفت که شنیدن موارد خشونت علیه پزشکان او را غمگین و بی انگیزه می کند. او تاکید کرد: “هیچ پزشکی عمداً به بیمار آسیب نمی رساند. اشتباهات به دلیل عوامل مختلفی مانند کمبود امکانات مناسب در بیمارستان ها و زمانی که HCP ها مجبور به کار اضافه کاری می شوند رخ می دهد. ما نیاز به حمایت و درک زیادی از طرف همه افراد داریم.”

محرک عاطفی ناشی از سوگ یکی از اعضای خانواده، عدم دریافت درمان به موقع، و افزایش هزینه های مراقبت های بهداشتی اغلب منجر به اپیزودهای خشونت علیه HCP می شود.

بیشتر اوقات این حوادث حتی به شکایت یا تحقیقات پلیسی منجر نمی شود. بسیاری از HCPهایی که با حمله مواجه شدند، ترس و عذاب ذهنی طولانی‌مدت را القا می‌کنند که منجر به غیبت می‌شود.

در حالی که پزشکان موافق هستند که ارتباط بهتر یک ضرورت است، با توجه به ماهیت بیش از حد پزشکان و تعداد بیمارانی که مراجعه می کنند، اغلب وقت گذاشتن یکسان به هر بیمار را دشوار می کند.

پزشکان به خدمت به بشریت ادامه می‌دهند، چه در همه‌گیری کووید-19، در تعطیلات عمومی یا روز ملی پزشک. آنچه آنها انتظار دارند این است که با آنها به عنوان انسان با عشق و کرامت رفتار شود. پزشکان برای انجام وظایف خود برای نجات جان باید احساس امنیت کنند و تحت فشار قرار نگیرند. این مسئولیت هر یک است که در حفظ یک رابطه سالم پزشک و بیمار بر اساس اعتماد مشارکت کند.