WHO می گوید ما باید با هم برای مبارزه با آبله میمون همکاری کنیم. پزشکان آفریقایی شک دارند

دکتر بوگوما کابیسن تیتانجی به عنوان متخصص بیماری‌های عفونی در آتلانتا، بیشتر سال 2020 را در خط مقدم نبرد کووید-19 در ایالات متحده سپری کرد.

وقتی واکسن در دسامبر همان سال رسید، او احساس آرامش کرد. اما همچنین، ترس.

تیتانجی گفت: «من دیده بودم که کووید می‌تواند با افراد هم سن والدینم چه کند.

من کاملاً ترسیده بودم زیرا از زمانی که به واکسیناسیون دسترسی داشتم تا زمانی که والدینم به واکسیناسیون دسترسی پیدا کردند، هشت ماه گذشته بود.

در کامرون، جایی که تیتانجی اهل آن است، والدین او تا آگوست 2021 اولین واکسن کروناویروس را دریافت نکردند. در آن زمان، بیشتر بزرگسالان کانادایی و آمریکایی به خوبی از دومین واکسن خود گذشته بودند.

او گفت: «این اعصاب خردکن ترین تجربه زندگی در ترس از ابتلای آنها به کووید بود.

علیرغم درخواست سازمان جهانی بهداشت از کشورهای ثروتمند برای توقف انباشت واکسن کووید و اشتراک گذاری آن با کشورهای کم درآمد – به ویژه در آفریقا – کارشناسان بهداشت جهانی موافق هستند که ما شکست خوردیم.

آنها همچنین تعجب نمی کنند، زیرا توزیع ناعادلانه واکسن ها و درمان ها برای دهه ها الگو بوده است.

در 23 جولای، WHO اعلام کرد آبله میمون آ “اورژانس بهداشت عمومی نگرانی بین المللی– و پزشکان می ترسند که همان الگوی تکرار شود زیرا کانادا، ایالات متحده و کشورهای اروپایی برای واکسیناسیون جمعیت های در معرض عجله می کنند.

آنها از واکسنی استفاده می کنند که در اصل برای آبله ساخته شده بود که ریشه کن شده است. در کانادا، آن را Imvamune می‌گویند و سال‌ها پیش مقادیر کمی در صورت بازگشت آبله ذخیره می‌شد. Imvamune همچنین برای واکسیناسیون افراد در برابر آبله میمون تایید شده است.

با این حال آبله میمون به مدت 50 سال در چندین کشور آفریقایی بومی بوده است. تیتانجی گفت که ده‌ها نفر تنها در سال جاری جان خود را از دست داده‌اند، اما هیچ واکسنی به جز مطالعات هدفمندی که شامل کارکنان مراقبت‌های بهداشتی می‌شود، در دسترس نبوده است.

زمانی که او با شیوع آبله میمون در کامرون برخورد کرد، گفت که دسترسی به داروهای ضد ویروسی نیز برای درمان این بیماری وجود ندارد.

“اگر کسی را مبتلا به آبله میمون کنید [in Africa]، مراقبت حمایتی ارائه می دهید. بنابراین، اساساً، شما تشخیص می دهید و به آنها می گویید که ایزوله شوند و، می دانید، برای تب خود پاراستامول مصرف کنند… و استراحت کنند و بهبود یابند.”

اگرچه هر کسی می تواند از طریق تماس نزدیک با فردی که آبله میمون دارد یا با وسایل شخصی مانند ملحفه های تخت آلوده شود، در کشورهای خارج از آفریقا، در حال حاضر بیشترین جمعیت در معرض خطر مردانی هستند که با مردان رابطه جنسی دارند. در آفریقا، از نظر تاریخی عمدتاً از طریق تماس با حیوانات آلوده گسترش یافته است.

عدم توجه به بیماری در آفریقا

تیتانجی گفت، اگر یک بیماری همه گیر، مقیاس کووید، پاسخی عادلانه جهانی را ایجاد نکند، او شک دارد که پاسخ به آبله میمون – نه به ذکر شیوع بیماری های دیگر در آینده – با آفریقا به گونه ای متفاوت رفتار کند.

دکتر گیتینجی گیتاحی، رئیس Amref Health Africa، یک گروه مستقر در تورنتو که برای بهبود دسترسی به مراقبت های بهداشتی در سراسر این قاره کار می کند، گفت: «مسئله این است که یک غفلت عمومی از دقت بهداشتی در آفریقا وجود دارد.

دیدگاه این است که تا زمانی که تهدیدات بهداشتی به جوامع آفریقایی محدود می شود، برای جهان جای نگرانی نیست.»

گیتهی گفت، اما اگر کشورهای ثروتمند بخواهند به اپیدمی‌هایی که شهروندان خود را تحت تأثیر قرار می‌دهند پایان دهند، به نفع آنهاست که اطمینان حاصل کنند که کشورهای کم درآمد و متوسط ​​منابعی برای جلوگیری از گسترش بیماری دارند.

او گفت: «همه‌گیری و تهدیدات بیماری در یک جامعه شروع می‌شود. “اگر یک جامعه دارید که ایمن نیست، کل جهان در ارتباط فعلی ما امن نیست.”

رئیس سازمان جهانی بهداشت گفت: “این نه فقط برای آبله میمون، بلکه برای سایر بیماری های نادیده گرفته شده در کشورهای کم درآمد باید تغییر کند، زیرا بار دیگر به جهان یادآوری می شود که سلامت یک پیشنهاد به هم پیوسته است.”

راه حل چیست؟

پزشکان آفریقایی و کارشناسان بهداشت جهانی گفتند یکی از چیزهایی که باید تغییر کند، انحصاری است که کشورهای ثروتمند بر واکسن ها و داروها، از جمله داروهای ضد ویروسی دارند.

گیتاحی گفت: در طول کووید-19، کمک های مالی از طریق برنامه اشتراک واکسن COVAX کمک کرد، اما آنها خیلی دیر به کشورهای آفریقایی رسیدند. مردم در حالی که منتظر واکسن بودند مردند.»

در بسیاری از موارد، واکسن‌ها غیرقابل استفاده بودند، زیرا با ماندگاری بسیار کمی فرود آمدند.

گیتهی افزود: علاوه بر این، در زمان ورود، افرادی که قبلاً برای واکسینه شدن صف می‌کشیدند، احساس فوریت و اعتماد خود را به سیستم مراقبت‌های بهداشتی از دست داده بودند، با این تصور که واکسن‌های رد شده توسط کشورهای ثروتمند دریافت می‌کنند. .

به گفته برخی کارشناسان، مسیر حتی برای کشورهای با درآمد کم و متوسط، حذف حمایت‌های مالکیت معنوی در مورد واکسن‌ها و درمان‌های ضروری است.

تیتانجی گفت که کشورهای ثروتمند در مواقع اضطراری مبالغ هنگفتی را در شرکت های تولید کننده واکسن سرمایه گذاری می کنند. او گفت که این به آنها اهرمی می دهد تا بودجه را مشروط به دادن فرصت برابر به کشورهای با درآمد پایین و متوسط ​​برای خرید آنها با قیمت منصفانه کنند.

اما به گفته کارشناسان، راه حل حتی بهتر این است که اطمینان حاصل شود که آفریقا می‌تواند واکنش‌های اضطراری خود را به همه‌گیری‌ها نشان دهد، نه اینکه مجبور شود منتظر اقدامات خیریه و کشورهای ثروتمند باشد.

دکتر مری استفن، مسئول فنی برنامه فوریت‌های بهداشتی در دفتر منطقه‌ای WHO در برازاویل، می‌گوید: «اگر می‌خواهیم یک سیستم انعطاف‌پذیر بسازیم، کارهای زیادی، بسیار، کارهای زیادی فراتر از اهدای واکسن وجود دارد. کنگو

“فقط تصور کنید اگر … کشورهای این قاره قادر به تولید PPE خود باشند، قادر به تولید معرف های آزمایشگاهی و کیت های آزمایش خود باشند. [If] آنها توانستند واکسن‌ها، داروها را تولید کنند.

یک گام مهم در ایجاد این خوداتکایی، افتتاح «مرکز واکسن mRNA برای آفریقا» در کیپ تاون، آفریقای جنوبی، با حمایت WHO بوده است. دانشمندان آنجا اولین دسته از واکسن mRNA COVID-19 خود را تولید کردند.

تیتانجی گفت، از آنجایی که آفریقا در جهت خودکفایی مراقبت های بهداشتی کار می کند، برای جهان مهم است که به یاد داشته باشد که این قاره قبلاً سهم قابل توجهی در سلامت جهانی داشته است.

به عنوان مثال، او گفت که شرکت کنندگان آفریقایی در بسیاری از آزمایشات بالینی، توسعه درمان های HIV/AIDS را که توسط بیماران در کشورهای ثروتمند دریافت می شود، امکان پذیر کرده اند.

تیتانجی گفت: اکنون که جهان با آبله میمون مواجه است، آفریقا چندین دهه در مورد ویروسی که کشورهای ثروتمند به آن تکیه می کنند، اطلاعات دارد.

او درباره مطالعات مربوط به آبله میمون‌ها، از جمله مطالعه روی کارکنان مراقبت‌های بهداشتی در کنگو که اثربخشی واکسن Imvamune را آزمایش کرد، گفت: «پنجاه سال تحقیق دانشمندان آفریقایی است که گاهی اوقات با چالش‌های باورنکردنی برای انتشار این داده‌ها همراه است».

در همین حال، ما بر اساس آن هستیم تا بتوانیم به شیوع بیماری در کشورهای غیر بومی رسیدگی کنیم، در عین حال، افرادی را که در این مجموعه دانش مشارکت داشتند، پشت سر بگذاریم.