دهلی نو: طبق گزارش جدیدی که توسط موسسه تحقیقاتی Health Effects (HEI) مستقر در ایالات متحده منتشر شده است، بزرگترین شهرها و مناطق شهری جهان با برخی از بدترین کیفیت هوا در این سیاره روبرو هستند.
گزارش کیفیت هوا و سلامت در شهرها که توسط HEI’s State of Global Air Initiative منتشر شده است، تجزیه و تحلیل جامع و مفصلی از آلودگی هوا و اثرات بهداشتی جهانی برای بیش از 7000 شهر در سراسر جهان با تمرکز بر دو مورد از مضرترین آلاینده ها ارائه می دهد. ذرات ریز (PM2.5) و دی اکسید نیتروژن (NO2).
در سال 2019، 1.7 میلیون مرگ مرتبط با قرار گرفتن در معرض PM2.5 در 7239 شهر مورد بررسی رخ داد که شهرهای آسیا، آفریقا و اروپای شرقی و مرکزی بیشترین تأثیر را بر سلامتی داشتند.
انتظار می رود تا سال 2050 حدود 68 درصد از جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی کنند. این شهرنشینی سریع، شهرهای برتر جهان را در خط مقدم مبارزه برای کاهش اثرات بهداشتی آلودگی هوا، به ویژه در کشورهای با درآمد کم و متوسط قرار می دهد.
این گزارش با استفاده از داده‌های سال‌های 2010 تا 2019 نشان داد که الگوهای جهانی برای قرار گرفتن در معرض آلاینده‌های دو کلیدی هوا به‌طور قابل توجهی متفاوت است. در حالی که قرار گرفتن در معرض ذرات ریز یا آلودگی PM2.5 در شهرهایی که در کشورهای با درآمد کم و متوسط قرار دارند بیشتر است، قرار گرفتن در معرض دی اکسید نیتروژن یا NO2 در شهرهای پردرآمد و همچنین کم و متوسط زیاد است. -کشورهای درآمدی
NO2 عمدتاً از سوزاندن سوخت اغلب در وسایل نقلیه قدیمی، نیروگاه‌ها، تأسیسات صنعتی و پخت و پز و گرمایش منازل منشا می‌گیرد.
از آنجایی که ساکنان شهر تمایل دارند نزدیک تر به جاده های شلوغ با ترافیک متراکم زندگی کنند، آنها اغلب در معرض آلودگی بیشتر NO2 نسبت به ساکنان مناطق روستایی هستند.
در سال 2019، 86 درصد از بیش از 7000 شهر موجود در این گزارش از دستورالعمل 10 Ig/m3 سازمان جهانی بهداشت برای NO2 فراتر رفتند و حدود 2.6 میلیارد نفر را تحت تأثیر قرار دادند. در حالی که آلودگی PM2.5 تمایل بیشتری به نقاط داغ شناخته شده در سراسر جهان دارد، داده های کمتری برای NO2 در این مقیاس جهانی در دسترس است.
سوزان آننبرگ از دانشگاه جورج واشنگتن، یکی از همکاران این پروژه، گفت: «از آنجایی که اکثر شهرهای جهان هیچ نظارت بر کیفیت هوای زمینی ندارند، می توان از تخمین میزان آلودگی ذرات و گاز برای برنامه ریزی رویکردهای مدیریت کیفیت هوا استفاده کرد. اطمینان حاصل کنید که هوا تمیز و ایمن برای تنفس است.”
این گزارش همچنین بر شکاف داده‌ها در کشورهای با درآمد کم و متوسط تأکید می‌کند که یک جنبه کلیدی برای درک و پرداختن به اثرات آلودگی هوا بر سلامتی است.
بر اساس پایگاه داده کیفیت هوا سازمان جهانی بهداشت، در حال حاضر تنها 117 کشور دارای سیستم های پایش سطح زمین برای ردیابی PM2.5 هستند و تنها 74 کشور سطح NO2 را زیر نظر دارند.
سرمایه‌گذاری استراتژیک در سیستم‌های پایش کیفیت هوا در سطح زمین و استفاده گسترده از ماهواره‌ها و سایر فناوری‌های نوظهور در مناطق هدف می‌تواند اولین گام‌های حیاتی به سمت هوای پاک‌تر باشد.
این گزارش داده‌های کیفیت هوای زمینی را با ماهواره‌ها و مدل‌ها ترکیب کرد تا تخمین‌هایی از کیفیت هوا برای شهرهای سراسر جهان ارائه کند.