آیا انتاریو می تواند بیماران بیمارستانی را مجبور به ورود به خانه های مراقبت طولانی مدت کند؟ این پیچیده است

مدافعان در حال آماده شدن برای نبردهای قانونی علیه طرح انتاریو برای انتقال بیماران مسن و مبتلا به بیماری مزمن از بیمارستان ها و به خانه های مراقبت طولانی مدت هستند، و وکلا هشدار می دهند که تغییر پیشنهادی نقض حقوق بشر بیماران است.

زیر قانونی که هفته گذشته رونمایی شد، بیماران بیمارستانی که به نظر می رسد دیگر نیازی به مراقبت حاد ندارند، اما همچنان به یک “سطح مراقبت جایگزین” نیاز دارند، می توانند در خانه LTC انتخاب شده بدون نظر آنها پذیرش شوند – به طور بالقوه دور از اعضای خانواده و عزیزانی که نقش مهمی دارند. در مراقبت روزانه آنها

• آیا نگران هستید که ممکن است عزیزتان از بیمارستانی به خانه LTC که او انتخاب نکرده است منتقل شود؟ ما می خواهیم از شما برای یک داستان آینده بشنویم. یک ایمیل به ask@cbc.ca ارسال کنید.

وزیر مراقبت های طولانی مدت پل کالاندرا در ابتدا گفت که هیچ بیمار مجبور نخواهد شد به خانه ای که نمی خواهد در آن زندگی کند برود، اما از آن زمان گفته است که کسانی که از قرار دادن سربازی خودداری می کنند. باید هزینه های بیمارستان را پرداخت کند برای اقامت مداوم آنها

پزشکان، وکلا و مدافعان می گویند طرح دولت بیماران را مجبور به انتخاب غیرممکن می کند: در جایی زندگی کنند که نمی خواهند یا متحمل عواقب آن شوند.

در اینجا نگاهی دقیق تر به آنچه می تواند – و نمی تواند – تحت لایحه 7 دولت انتاریو اتفاق بیفتد، آورده شده است. تخت های بیشتر، قانون مراقبت بهتر.

اگر این قانون تصویب شود، واقعاً چه کاری انجام می دهد؟

هنگامی که یک پزشک معالج معتقد است که یک بیمار دیگر نیازی به مراقبت بیمارستانی ندارد و می‌تواند «سطح مراقبت جایگزین» داشته باشد، می‌تواند از یک هماهنگ‌کننده مراقبت طولانی‌مدت بخواهد تا فرآیند پذیرش در خانه LTC را آغاز کند.

هماهنگ کننده قرار دادن باید “تلاش های معقول” را برای دریافت رضایت از یک بیمار یا تصمیم گیرنده جایگزین او – که ممکن است همسر، فرزند یا مراقب دیگری باشد – انجام دهد:

• تعیین صلاحیت بیمار برای مراقبت طولانی مدت.
• انتخاب خانه LTC
• به اشتراک گذاری اطلاعات پزشکی خصوصی با دارنده مجوز خانه.
• اجازه دادن به دارنده مجوز برای تأیید پذیرش و پذیرش بیمار در هنگام ورود.

این قانون مشخص نمی کند که این “تلاش های معقول” باید شامل چه مواردی باشد، و روشن می کند که این اقدامات می توانند بدون رضایت انجام شوند.

با این حال، برای انتقال فیزیکی بیمار به خانه مراقبت طولانی مدت، رضایت لازم است.

اگر کسی از دادن رضایت امتناع کند چه اتفاقی می افتد؟

اگرچه این قانون می گوید که نمی توان بیمار را بدون رضایت به صورت فیزیکی منتقل کرد، اما با توجه به عواقب احتمالی امتناع، ممکن است احساس کنند که انتخاب کمی دارند.

مدافعان و پزشکان می‌گویند برخی بیمارستان‌ها از قبل سیاست‌هایی دارند که در آن بیمارانی که از رفتن به خانه مراقبت طولانی‌مدت امتناع می‌کنند، در عوض به پناهگاه یا یکی از اعضای خانواده که ممکن است ظرفیت کمی برای مراقبت از آنها داشته باشد، مرخص می‌شوند.

جین میدوس، وکیل و مدافع مرکز حمایت از سالمندان، مشتریانی را دیده است که برای ادامه مراقبت با هزینه‌های بیمارستانی تا 1800 دلار در روز تهدید می‌شوند.

میدوس می‌گوید او معتقد است که طرح دولت سالمندان و سایر افراد آسیب‌پذیر را مجبور می‌کند تا رضایت خود را بدهند. “اگر مردم وارد شوند و شما را با چیزهایی تهدید کنند، مردم می ترسند و حرکت می کنند.”

ترودو لمنز، استاد قانون و سیاست سلامت در دانشگاه تورنتو، می‌گوید که به نظر می‌رسد این قانون حقوق بشر بیماران و همچنین الزامات رضایت آگاهانه را نقض می‌کند که طبق آن رضایت باید داوطلبانه باشد.

او گفت: «حتی اگر دولت وانمود کند که این به مردم حق انتخاب می دهد، واضح است که این یک اجبار ساختاری است.

فرآیند LTC به طور معمول چگونه کار می کند؟

به طور معمول، زمانی که یک بیمار یا مراقب او در حال بررسی است درخواست برای LTC، آنها می توانند حداکثر پنج خانه را برای قرار گرفتن در لیست انتظار انتخاب کنند.

عوامل کلیدی در آن تصمیم گیری می تواند شامل نزدیکی به خانواده و همچنین پیوندهای فرهنگی یا اجتماعی باشد.

دکتر آمیت آریا، پزشک مراقبت های تسکینی و استادیار بالینی در دانشگاه مک مستر همیلتون، گفت: “من اغلب از افرادی مراقبت می کنم که نژادپرستانه هستند، افرادی که احتمالاً انگلیسی را به عنوان زبان اول صحبت نمی کنند.”

“اگر وارد مکانی شوید که مردم در حال سرو غذای مورد نظر شما هستند، کارکنان به زبانی که شما می‌فهمید صحبت می‌کنند، تعطیلات مذهبی و فرهنگی را که برای شما مهم هستند جشن می‌گیرند، مطمئناً در این مدت بسیار بهتر خواهید بود. و من شدیداً احساس می کنم که ارزش صبر کردن را دارد.”

دیگران در نظر خواهند گرفت که صاحب خانه LTC چه کسی است، از جمله اینکه آیا این خانه دولتی، غیرانتفاعی یا خصوصی است، سطح مراقبتی که ارائه می دهد و سایر امکانات ارائه شده.

بیماران به کدام خانه ها اعزام می شوند؟

دولت می گوید که “راهنماهای اجباری را ایجاد خواهد کرد تا اطمینان حاصل شود که بیماران همچنان با شریک زندگی، همسر، عزیزان یا دوستان خود نزدیک می مانند.” اما هنوز جزئیاتی را منتشر نکرده است.

آریا تکرار کرد که مهم است که بیماران در نزدیکی اعضای خانواده خود باقی بمانند، افرادی که اغلب وظایف روزانه را در LTC انجام می دهند، مانند تغذیه، حمام کردن و تجویز دارو.

او گفت: “نداشتن شبکه پشتیبانی شما در نزدیکی می تواند نتایج سلامتی شما را بدتر کند و حتی به خودی خود منجر به مرگ زودرس شود.”

با توجه به زمان انتظار طولانی برای بسیاری از LTCها، مدافعان می ترسند که بیماران در نهایت به خانه هایی که فقط تخت در دسترس دارند مرخص شوند زیرا شرایط زندگی آنها کمتر از حد مطلوب است.

«آنچه مردم برای رفتن به آن فریاد نمی‌زنند، عمدتاً خانه‌های مسن‌تر و انتفاعی است؛ بسیاری از آنها که بدترین شهرت را در طول همه‌گیری ما داشتند… چگونه کسی را مجبور می‌کنید به این تختی که نمی‌خواهد برود؟ این قانون را ایجاد کنید.

کالاندرا گفته است که بیماران به طور موقت منتقل می شوند، “در حالی که منتظر یک تخت در خانه مورد نظر خود هستند”، اگرچه هیچ تضمینی برای آن نوشته شده در قانون وجود ندارد. و کارشناسان می گویند که با خطرات دیگری همراه است.

تامارا دالی، مدیر مرکز تحقیقات و آموزش سالمندی دانشگاه یورک، گفت: “موقتی، در این مرحله از زندگی، در واقع خطرناک می شود. زیرا آنچه اتفاق می افتد، به ویژه با زوال شناختی، این است که هر حرکتی با افزایش خطر مرگ همراه است.”

آیا این باعث بدتر شدن بحران LTC می شود؟

دولت به سؤالات درباره اینکه چه بودجه اضافی یا منابع دیگری با طرحش همراه خواهد بود، پاسخ نداد.

انجمن مراقبت طولانی مدت انتاریو (OLTCA)، که نماینده اکثر خانه های LTC استان است، در بیانیه ای گفت که خانه های LTC نیاز فوری به کارکنان بیشتری دارند، به ویژه پرستاران ثبت نام شده و کارکنان پشتیبانی شخصی.

مدافعان می خواهند ببینند که دولت دسترسی و منابع را برای مراقبت های خانگی و خدمات مبتنی بر جامعه گسترش می دهد، که بیماران بیشتری را قادر می سازد در خانه خود یا در کنار عزیزان خود بمانند و در عین حال فشار بر این بخش را نیز کاهش دهد.

چه زمانی اجرایی می شود؟

تاریخ دقیق مشخص نیست، اما دولت – که اکثریت را در اختیار دارد – در حال حاضر با عجله این لایحه را از طریق مجلس قانونگذاری انتاریو ارائه می کند.

وزارت بهداشت و مراقبت های طولانی مدت به CBC تورنتو تأیید کرد که 200 نفر که به مدت شش ماه در بیمارستان بستری بوده و منتظر تخت های LTC هستند، ظرف سه ماه آینده جابه جا خواهند شد که در مجموع 1300 نفر تا مارس 2023 جابجا شده اند.