برای بسیاری از کارگران رستوران، مزایای سلامتی نادر است. در میان کمبود نیروی کار «وجودی»، این در حال تغییر است

مدی واین، آشپز خطی بیست و چهار ساله، در انواع رستوران های مختلف کار کرده است: فرانسوی، مدیترانه ای، ایتالیایی.

به گفته او، آنچه بیشتر مشترک بود، نداشتن فواید سلامتی بود، که اغلب باعث می‌شد از دندانپزشک چشم پوشی کند و از تجویز نسخه‌ها اجتناب کند.

در یک شغل سخت – واین می‌گوید که در سن 19 سالگی به سندرم تونل کارپ مبتلا شده است – او می‌گوید که منصفانه به نظر نمی‌رسد.

واین می‌گوید: «برای صنعتی که تماماً به مراقبت از افراد دیگر می‌پردازد، منطقی نیست که از کارکنان خود مراقبت نکنید.

کارفرمای فعلی او، DOP – یک رستوران ایتالیایی در محله Beltline در کلگری – از جمله کسانی است که این روند را کاهش می دهد.

در تابستان امسال، مالک آنتونیو میلیارس پس از سه ماه آزمایشی، شروع به ارائه مزایای بهداشتی و دندانی به کارکنان کرد. Migliarese، یک سرور سابق، می گوید که این حرکت تا حدی به این دلیل بود که او احساس می کرد این کار درستی است – و تا حدی راهی برای جذب و حفظ افراد خوب.

Migliarese که صاحب رستوران دیگری به نام Pizza Face است، گفت: “من فکر می کنم کار در مکانی که مراقبت های بهداشتی کافی را دارد بسیار جذاب می کند.”

Migliarese تنها نیست. در میان کمبود بی‌سابقه نیروی کار، تعداد کمی از صاحبان رستوران‌ها در حال گسترش مزایای بهداشتی و دندانی برای کارگران هستند – نشان‌دهنده مدت‌هایی است که کسب‌وکارها برای جذب کارمندان خوب و متقاعد کردن آن‌ها برای حفظ کار می‌کنند.

کمبود کارکنان بر درآمدها تأثیر می گذارد

حتی قبل از همه‌گیری، رستوران‌های کانادا می‌گویند این صنعت حدود 60000 نفر کم داشت. به گفته مارک فون شلویتز، نایب رئیس انجمن در غرب کانادا، این روزها این تعداد به 170000 نزدیک شده است.

در حالی که انجمن میزان مزایای رایج در صنعت را ردیابی نمی کند، فون شلویتز گفت که او به طور حکایتی شنیده است که تعدادی از رستوران ها برای اولین بار آنها را ارائه می دهند.

او گفت که بدون افراد کافی برای کار، بسیاری از رستوران ها هنوز ساعات کاری خود را کاهش می دهند یا روزهای خاصی از هفته را تعطیل کرده اند.

“در عین حال آنها باید آن درآمدها را برای بازپرداخت این بدهی ها ایجاد کنند [they incurred during the pandemic]فون شلویتز، که گفت تعداد زیادی از رستوران‌ها دستمزدها را افزایش می‌دهند تا مردم را به عقب برگردانند، گفت، بنابراین این یک چالش بزرگ برای صنعت است.

همیشه برخی از مالکان بوده اند که مزایا و مزایای دیگر را ارائه می دهند، اما بروس مک آدامز، محقق رستوران، گفت که کمبود نیروی کار فعلی باعث شده است که دستمزد بالاتر، یارانه های آموزشی و به طور فزاینده ای، مزایای بهداشتی و دندانی برای کارکنانی که حقوق دریافت نمی کنند، ارائه دهند. مشاغل در سطح مدیریت

مک آدامز، دانشیار دانشکده مهمان‌نوازی، غذا و مدیریت گردشگری در دانشگاه گوئلف گفت: «در گذشته بسیار غیرمعمول بوده است و اکنون رایج‌تر شده است.

او گفت: «این بحران وجودی که اکنون ناشی از کمبود نیروی کار است، کارفرمایان را مجبور به رقابت بیشتر می‌کند.

اگر کارفرمایان بیشتری این مسیر را طی کنند، مک آدامز پیش بینی می کند که مزایا در صنعت تبدیل به یک هنجار می شود.

“امیدواریم که ما را متمایز کند”

اپراتورهای رستوران که این طرح ها را ارائه می دهند، آن را هم به عنوان یک موضوع اصولی و هم یک تصمیم تجاری توصیف می کنند.

جان مولینوکس، معاون عملیات این شرکت، گفت که در گروه سرگرمی کنکورد کلگری، این روزها جذب و حفظ کارکنان در پی مهاجرت صنعت COVID-19 «سخت‌تر» شده است.

در ماه جولای، این شرکت – که دارای 21 موسسه است – مزایای بهداشتی و دندانپزشکی گسترده ای را برای کارکنانی که بیش از 32 ساعت در هفته کار می کنند، همراه با برنامه کمک به کارمندان و خانواده که مشاوره کوتاه مدت ارائه می دهد، معرفی کرد.

Molyneux که رستوران‌های گروهش شامل مدل Milk، Major Tom و Double Zero هستند، گفت: “امیدواریم که ما را از سایر شرکت‌ها متمایز کند.” “مهمتر از آن [it’s] اطمینان حاصل کنیم که کارمندان فعلی و آینده ما بسیار خوب حمایت می شوند.”

گروه کنکورد حدود 1200 کارمند دارد. او گفت که تقریباً 400 نفر آستانه مزایا را برآورده می کنند و همه کارگران می توانند از برنامه کمک به کارمندان استفاده کنند.

در Buon Giorno، یکی دیگر از رستوران های کلگری که بیش از 30 سال از عمرش می گذرد، صاحب رستوران، دیوید هریسون، مزایای سلامتی، دندانی و بینایی را برای کارکنانی که بیش از 20 ساعت در هفته کار می کنند، ارائه می دهد که به گفته او حداقل مورد نیاز شرکت های حمل و نقل است. هریسون، که حدود سه سال پیش این رستوران را خریداری کرد، امیدوار است که این حرکت به پاداش و حفظ کارکنان فعلی کمک کند و با شروع بازنشستگی، افراد جدید را جذب کند.

هریسون گفت: “شما باید تمام تلاش خود را بکنید تا مطمئن شوید که بهترین افراد و افرادی را دارید که خوشحال خواهند شد و خدمات خوب و تجربه خوبی را هر روز برای مهمانان ما ارائه می دهند.”

به گفته دیوید شوارتز، مالک مشترک و سرآشپز اجرایی گروه، در تورنتو، Big Hug Hospitality، که Mimi China و Sunnys Chinese را اداره می کند، همچنین مزایای بهداشتی و دندانی را برای کارکنانی که بیش از 35 ساعت در هفته کار می کنند، ارائه می دهد.

شوارتز که رستوران هایش به ترتیب یک سال و دو ماه و نیم باز هستند، گفت: «این به این معنی است که مردم خوشحال هستند.

من فکر می‌کنم هزینه‌های مرتبط با آن نسبت به آنچه که ما از آن به دست می‌آوریم بسیار ارزشمند است.»

هزینه منعکس شده در قیمت منو

البته، ارائه مزایا یا مشوق‌های دیگر هزینه‌هایی دارد، به ویژه در زمانی که رستوران‌ها در حال حاضر با افزایش قیمت بسیاری از مواد اولیه مانند روغن سبزیجات و گوشت

این می تواند به معنای مقدار مشخصی شوک استیکر در منو باشد، اگرچه صاحبان می گویند که مشتریان حاضر بوده اند در صورت پایان دادن به یک وعده غذایی خوب و یک تجربه خوب هزینه را بپردازند.

Migliarese گفت: “ما خجالت نمی کشیم که قیمت های خود را افزایش دهیم، اما نکته این است که ما باید از قیمت خود حمایت کنیم.”

کوری مینتز، نویسنده کتاب 2021 شام بعدی: پایان رستوران‌هایی که آنها را می‌شناختیم و آنچه بعد از آن می‌آید، گفت: این نشان می دهد که این ایده قدیمی در صنعت – اینکه رستوران ها نمی توانند بدون از دست دادن مشتری قیمت ها را افزایش دهند – همیشه درست نیست.

مینتز، نویسنده مواد غذایی مستقر در وینیپگ و آشپز سابق، گفت: «واقعیت در حال حاضر این است که همه در یک قایق هستند، همه قیمت‌هایشان به طور کلی در حال افزایش است و آنها باید به نوبه خود قیمت منوی خود را افزایش دهند.

آنها در می یابند که مشتریانشان حداقل در حال حاضر تا زمانی که وارد رکود دیگری شویم، می توانند آن را تحمل کنند.

“بیایید مانند حرفه آنها رفتار کنیم”

به گفته مک آدامز، کسب مزایا و تغییرات دیگر برای کسب‌وکارهای بزرگ‌تر از کسب‌وکارهای مستقل، عموماً آسان‌تر است، البته فقط به این دلیل که زمان و منابع بیشتری دارند و در میزهای انتظار گیر نمی‌کنند و خودشان پشت پیشخوان کار نمی‌کنند.

“این یک نوع واقعی از Catch-22 است زیرا [small restaurants] مک‌آدامز می‌گوید که می‌خواهند مردم را بهبود بخشند و جذب کنند، اما لاستیک‌هایشان در گل گیر کرده است.

در حالی که Migliarese گفت که می‌داند این سیاست‌ها ممکن است برای برخی از صاحبان رستوران‌ها مقرون‌به‌صرفه باشد، او به کسانی که می‌توانند آن‌ها را ارائه دهند توصیه می‌کند.

او گفت که تا حدی این امر به تضاد با کلیشه ای که مدت ها پیش وجود داشت کمک می کند که سرو و آشپزی مشاغل درجه دومی هستند که مردم در کنار مشاغل “واقعی” خود انجام می دهند.

Migliarese گفت: “این منصفانه نیست.” من احساس می‌کنم اگر مردم این را حرفه خود می‌کنند، پس بیایید طوری با آن رفتار کنیم که این شغل آنهاست، بیایید آنچه را که کسب‌وکارها ارائه می‌دهند به آنها ارائه دهیم.»