تاد دونوهو در راهروهای یک فروشگاه مواد غذایی وینیپگ قدم میزند، با نگرانی برچسبهای قیمت را بررسی میکند و به صورت ذهنی ریاضی انجام میدهد تا مطمئن شود صورتحساب هفتگیاش بیش از ۴ دلار در روز غذا نیست.
وکلای جامعه از کمک های اشتغال و درآمد معلولان دریافت می کند. او بیماری جدی کرون دارد و با نان، شام کرافت و سر کاهو زندگی میکند، اگرچه میداند که رژیم غذایی بهتر به او کمک میکند علائمش را بهتر مدیریت کند.
همانطور که او به راهروی گوشت نزدیک می شود، می گوید: “راستش بگویم، همه اینها خارج از محدوده قیمت من است. خیلی گران است. اگر چند دلار اضافی داشته باشم، ممکن است یک بسته بولونیا بخرم.”
Donohue و بیش از 25000 منیتوبان دیگر شروع به افزایش 25 دلاری چک کمک های ماهانه معلولیت خود کرده اند. برای Donohue، این بدان معناست که درآمد ماهانه او از 1095 دلار به 1120 دلار در ماه رسیده است.
او می گوید که این افزایش ناچیز است، زیرا با هزینه های بالای زندگی و درآمد پایین او، 25 دلار زیاد طولانی نخواهد شد.
وی در سخنانی برای افرادی که در معرض معلولیت هستند، گفت: «در حال حاضر ما بسیار زیر خط فقر هستیم، حتی خط فقر را هم نمی بینیم.
“شما باید انتخاب کنید و انتخاب کنید: قبض بپردازید یا غذا بخرید، اجاره سقف بالای سر خود را بپردازید یا هزینه برق را پرداخت کنید یا غذا بخرید. همه هر ماه این انتخاب ها را انجام می دهند زیرا زنده ماندن بسیار دشوار است.”
این افزایش کمکها پس از آن اتفاق میافتد که استان در ماه اوت یک بسته 87 میلیون دلاری برای خانواده را اعلام کرد. طبق آخرین گزارش خانواده های منیتوبا، حدود 8 میلیون دلار از آن به افرادی تعلق می گیرد که کمک های اشتغال و درآمد یا EIA دریافت می کنند که از این تعداد 38619 نفر است.
مشتریان کمکی عمومی EIA بدون فرزندان وابسته، 50 دلار اضافی برای هر بزرگسال در هر ماه دریافت خواهند کرد. کسانی که از کمک های معلولیت استفاده می کنند، هر ماه 25 دلار به ازای هر خانواده دریافت خواهند کرد.
طبق گزارش Make Poverty History Manitoba، قبل از این دست انداز، نرخ ناتوانی در 10 سال گذشته افزایش نیافته است.
دزیره مکآیور، سخنگوی ائتلاف، میگوید مردم از داشتن چند دلار اضافی در جیب خود خرسندند، اما قبول دارند که برای همگام شدن با قیمتهای بالاتر برای همه چیز کافی نیست.
با توجه به اینکه قیمت مواد غذایی بالا رفته است، بنزین افزایش یافته است، همه چیز در حال افزایش است و فقط یک چیز اضافی وجود دارد. [$25] برای افرادی که آسیب پذیرترین هستند، سیلی به صورت است.”
ناتوانی باعث افزایش “مشت روده” می شود
اشلی پریس پس از تشخیص سندرم خستگی مزمن، یک بیماری عصبی-ایمنی، به مدت هفت سال تحت بررسی EIA ناتوانی بوده است.
پریس که از ویلچر استفاده میکند، وعدههای غذایی روی چرخ را با تخفیف دریافت میکند، اما هنوز هم فقط چهار روز هفته میتواند آنها را بپردازد.
در طول همهگیری، خدمات تحویل مواد غذایی که او برای وعدههای غذایی اضافی به آن متکی بود گرانتر شد، بنابراین مجبور شد غذا را کاهش دهد.
او میگوید: «من با کالاهای کنسرو شده یا چیزهای آسان مانند غلات باقی ماندهام.
در ماه اوت، زمانی که استان افزایش کمکها را اعلام کرد، پریس تصور کرد که افراد دارای معلولیت 50 دلار به اضافه 25 دلار اضافی دریافت خواهند کرد.
“وقتی متوجه شدم که ما کمتر از EIA اولیه دریافت می کنیم، مانند ضربه ای به روده بود. احساس کردم افراد دارای معلولیت فقط نادیده گرفته می شوند.”
راشل اسکوایرز وزیر خانواده می گوید که استان در تلاش است تا به نیازهای اولیه کسانی که با کمک زندگی می کنند، رسیدگی کند. روز دوشنبه، او یک اقدام اضافی برای کمک به افرادی که کمک دریافت میکنند را برای جبران اجاره بها اعلام کرد.
کمک اجاره، که به عنوان بخشی از مزایای منظم ماهانه به مشتریان EIA اجارهای در بازار خصوصی ارائه میشود، در حال حاضر بر اساس 75 درصد از اجاره متوسط بازار است.
این نرخ در ژانویه به 77 درصد خواهد رسید، که به گفته استان، حداکثر مزایای ماهانه بسته به اندازه خانوار بین 34 تا 70 دلار افزایش خواهد یافت.
این علاوه بر افزایش 50 دلاری ارائه شده است [to general assistance EIA clients] او گفت که این بزرگترین افزایش EIA در بیش از چهار دهه است.
با این حال، دونوهو می گوید که مشکلات سلامتی او گاهی اوقات به دلیل ناتوانی او در تهیه غذای مغذی بدتر می شود.
او میگوید: «معمولاً فقط به دلیل تشدید بیماری کرون در بیمارستان بستری میشوم، زیرا چیزی خوردم که قرار نبود بخورم، اما چیزی بود که میتوانستم از پس آن بربیایم.»
دونوهو نگران است که اگر قیمت مواد غذایی بسیار بیشتر شود، او نمی تواند آنچه را که اکنون می تواند بپردازد.
پس از یک سال، چه کسی میداند که قیمتهای غذا چقدر خواهد بود و این باعث میشود که من از خرید غذاهای سالمتر محروم شوم.