قانون اتحادیه اروپا علیه جنگل‌زدایی تأثیر نامطلوبی بر منطقه خواهد داشت

عواقب احتمالی قانونی مبنی بر عاری کردن واردات از اتحادیه اروپا (EU) بدون جنگل زدایی، نگرانی هایی را در میان تولیدکنندگان کوچک و مردم بومی آمریکای لاتین ایجاد می کند.

این هنجار که در ماه دسامبر توسط بلوک قاره ای تصویب شد، به دنبال جلوگیری از تجاری سازی محصولات اساسی کشاورزی (گوشت، کاکائو، قهوه، روغن نخل، سویا، چوب) و مشتقات آنها (مانند چرم، شکلات و مبلمان) مرتبط با زمین هایی است که پس از سال 2020 جنگل زدایی شده اند.

سازمان ملل تخمین می‌زند که بین سال‌های 1990 تا آن سال، جنگل‌زدایی منجر به از بین رفتن 420 میلیون هکتار از جنگل‌ها در سراسر جهان شد، مساحتی بزرگ‌تر از خود اتحادیه اروپا و کشاورزی به عنوان مقصر اصلی.

او از طریق ایمیل به توضیح می دهد: “هدف این قانون کمک به کاهش جنگل زدایی جهانی است.” SciDev.Net آلن کارسنتی، دانشمند ارشد مرکز تحقیقات کشاورزی فرانسه برای توسعه بین المللی. اما با توجه به وزن محدود (بین 5 تا 10 درصد) مصرف اتحادیه اروپا در جنگل زدایی جهانی، نمی توان انتظار داشت که آن را در آمریکای لاتین متوقف کند.

محصولات این منطقه تقریباً نیمی از جنگل زدایی تجسم یافته (که با تولید کالا مرتبط است) اتحادیه اروپا، دومین شریک تجاری بزرگ برزیل و مکزیک، و سوم از آرژانتین، کلمبیا و پرو را تشکیل می دهند.

برای اطمینان از اینکه واردات آنها عاری از اقدامات مضر است، اروپا از آنها می خواهد که یک سیستم ردیابی با مکان یابی بسته هایی که مبدا آنهاست وارد کنند. بر اساس آمار جنگل زدایی و سیاست های مبارزه با آن، هر کشور بر اساس یک مقیاس خطر طبقه بندی می شود که منجر به ارزیابی تعداد تامین کنندگان آن می شود.

کارسنتی می‌گوید: «این سیستم برای تولیدکنندگان در مقیاس بزرگ مقرون به صرفه است، اما برای تولیدکنندگان کوچک بسیار دشوار خواهد بود،» که اغلب فاقد سرمایه، نیروی کار و آموزش هستند تا از کشاورزی بریده بریده و سوزانده شده به روش‌های دوستدار جنگل‌ها روی آورند. بسیاری از فروشگاه‌های پرسود مسدود خواهند شد زیرا خریداران خرید از آنها را مخاطره‌آمیز می‌دانند.»

اگرچه برخی از کارشناسان اذعان دارند که این مقررات به جلوگیری از آسیب رساندن زنجیره‌های تامین جهانی به محیط‌زیست کمک می‌کند، آنها از نبود ضمانت در سایر جنبه‌ها ابراز تاسف کردند.

برای اتحاد جهانی جوامع سرزمینی (AGCT)، که نماینده 35 میلیون مردم بومی و جوامع محلی از 24 کشور در آمریکای لاتین، آفریقا و آسیای جنوب شرقی است، این قانون “منافذی را در بر دارد که به دولت ها اجازه می دهد به نادیده گرفتن حقوق جوامع ادامه دهند. به ناملموس بودن جنگل ها که برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی و از دست دادن تنوع زیستی ضروری است.

اگرچه پارلمان اروپا در ماه سپتامبر به احترام به استانداردهای بین المللی در مورد حقوق زمین (مانند رضایت قبلی و آگاهانه) رای داده بود، توافق نهایی مقرر کرد که واردکنندگان تنها زمانی باید رعایت این استانداردها را تأیید کنند که توسط کشورهای تولیدکننده تأیید شده باشد.

AGCT در بیانیه ای در جریان COP15 در مورد تنوع زیستی که از 7 تا 19 دسامبر در مونترال، کانادا برگزار شد، هشدار داد: “ما از اتحادیه اروپا ناامید هستیم.” او سرنوشت ما را در دستان همان دولت هایی قرار داده است که حقوق ما را زیر پا گذاشته اند.»

در این راستا، سازمان غیردولتی فرن (متخصص به نظارت بر مشارکت اروپا در حفاظت از اکوسیستم)، اظهار داشت که «در برزیل ما عواقب مرگبار این امر را دیده‌ایم: طی چهار سال گذشته، دولت بولسونارو بی‌رحمانه به حقوق مردم بومی حمله کرده است. در حالی که جنگل زدایی آمازون تسریع شد.

فانی کویرو، وکیل مردم Uitoto، مستقر در آمازون کلمبیا و پرو، در گفتگوی تلفنی اصرار می‌ورزد: «قانون امیدی برای حفاظت از جنگل‌ها و جنگل‌ها است، اما حقوق ما را به رسمیت نمی‌شناسد».

وی تاکید می‌کند: ما بزرگترین مالکان جنگل‌ها هستیم و بنابراین بیشترین آسیب را از جنگل‌زدایی و سوزاندن جنگل‌ها می‌بینیم که در پس آن منافع کلان تک‌کشتی و دامپروری فشرده قرار دارد.

او انتقاد می کند که قانونگذاران اروپایی این مقررات را «از روی میز و بدون خوانش واقعیت سرزمینی» طراحی کرده اند. حتی اگر دولت‌های آمریکای لاتین از غصب یا آتش‌سوزی زمین آگاه باشند، «آن‌ها کارهای بزرگی برای جلوگیری از آن انجام نمی‌دهند».

ما بزرگترین مالکان جنگل ها هستیم، و بنابراین، بیشترین آسیب را از جنگل زدایی و سوزاندن جنگل ها می بینیم، که در پس آن منافع بزرگ تک محصولی و دامپروری فشرده قرار دارد. [ ] قانون امیدی برای حفظ جنگل‌ها و جنگل‌ها است، اما حقوق ما را به رسمیت نمی‌شناسد.»

فانی کویرو، وکیل مردم Uitoto، واقع در آمازون کلمبیا و پرو

او استدلال خود را با پرونده کازینو مثال می‌زند که در آن بومیان کلمبیا و برزیل از سوپرمارکت‌های زنجیره‌ای فرانسوی به دلیل تخریب محیط زیستشان شکایت کردند، چیزی که به گفته او، سیاستمداران محلی نمی‌توانستند آن را نادیده بگیرند.

کارسنتی به جای تحریم تجاری، مدلی را پیشنهاد می‌کند که تعرفه‌های واردات را بر اساس مفهوم هر محصول در تخریب جنگل‌ها تقسیم‌بندی می‌کند و از صادرکنندگان در رابطه با مبدأ آن تضمین می‌خواهد.

کویرو می افزاید: «در کلمبیا هیچ قانون یا نظارتی بر زنجیره نگهداری محصولاتی که منشأ آمازون هستند، وجود ندارد. این استانداردها «باید برای دانستن مکان و نحوه تولید تک‌کشت‌های کاکائو، سویا و روغن نخل مورد نیاز باشد».

AGCT از اتحادیه اروپا می‌خواهد تا توافق‌نامه‌هایی را با کشورهای صادرکننده برای رسیدگی به علل ریشه‌ای جنگل‌زدایی، مانند ضعف حکمرانی یا ناسازگاری در مالکیت زمین، پیش ببرد.

کارسنتی پیشنهاد می‌کند که ترویج تجارت عادلانه‌تر شامل حمایت مالی مشترک اتحادیه اروپا از برنامه‌های ملی برای ترغیب کشاورزان به اتخاذ شیوه‌های دوستدار جنگل می‌شود. بنابراین، آن‌ها می‌توانند در سناریویی که فرصتی بی‌سابقه ارائه می‌کند، به انجام فعالیت‌های خود ادامه دهند: توقف گسترش مرزهای کشاورزی، پویایی که بقای آسیب‌پذیرترین قشر را به خطر می‌اندازد.

این مقاله توسط نسخه آمریکای لاتین و کارائیب تهیه شده است SciDev.Net