زمان‌بندی دریافت کالری، ریتم‌های شبانه‌روزی را در چندین سیستم در موش‌ها هماهنگ می‌کند

مطالعات متعددی مزایای سلامتی غذا خوردن با محدودیت زمان را نشان داده‌اند، از جمله افزایش طول عمر در مطالعات آزمایشگاهی، که باعث می‌شود شیوه‌هایی مانند روزه‌داری متناوب به موضوعی داغ در صنعت سلامتی تبدیل شود. با این حال، دقیقاً این که چگونه بر بدن در سطح مولکولی تأثیر می گذارد، و چگونه این تغییرات در سیستم های چندگانه اندام ها تأثیر می گذارد، به خوبی درک نشده است.

اکنون، دانشمندان Salk در موش‌ها نشان می‌دهند که چگونه خوردن محدود زمان بر بیان ژن در بیش از ۲۲ ناحیه بدن و مغز تأثیر می‌گذارد. بیان ژن فرآیندی است که از طریق آن ژن ها فعال می شوند و با ایجاد پروتئین به محیط خود پاسخ می دهند.

یافته ها، منتشر شده در متابولیسم سلولی در 3 ژانویه 2023، پیامدهایی برای طیف گسترده ای از شرایط سلامتی دارد که در آن خوردن محدود زمانی مزایای بالقوه ای از جمله دیابت، بیماری قلبی، فشار خون بالا و سرطان را نشان داده است.

پروفسور ساچیداناندا پاندا، نویسنده ارشد و دارنده صندلی ریتا و ریچارد اتکینسون در سالک می‌گوید: «ما متوجه شدیم که یک تأثیر مولکولی در سراسر سیستم از غذا خوردن با زمان محدود در موش‌ها وجود دارد. نتایج ما راه را برای بررسی دقیق‌تر چگونگی فعال‌سازی ژن‌های دخیل در بیماری‌های خاص، مانند سرطان، باز می‌کند.

برای این مطالعه، دو گروه از موش ها با یک رژیم غذایی پر کالری تغذیه شدند. به یک گروه دسترسی رایگان به غذا داده شد. گروه دیگر محدود به غذا خوردن در مدت 9 ساعت در روز بودند. پس از هفت هفته، نمونه‌های بافتی از 22 گروه عضو و مغز در ساعات مختلف شبانه روز جمع‌آوری شد و از نظر تغییرات ژنتیکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نمونه‌ها شامل بافت‌هایی از کبد، معده، ریه‌ها، قلب، غده فوق کلیوی، هیپوتالاموس، بخش‌های مختلف کلیه و روده و نواحی مختلف مغز بود.

نویسندگان دریافتند که 70 درصد از ژن‌های موش به غذا خوردن با زمان محدود پاسخ می‌دهند.

پاندا می گوید: «با تغییر زمان غذا، ما توانستیم بیان ژن را نه تنها در روده یا کبد، بلکه در هزاران ژن در مغز نیز تغییر دهیم.

تقریباً 40 درصد از ژن‌های غده فوق کلیوی، هیپوتالاموس و لوزالمعده تحت تأثیر غذا خوردن با محدودیت زمانی قرار گرفتند. این اندام ها برای تنظیم هورمونی مهم هستند. هورمون ها عملکردها را در قسمت های مختلف بدن و مغز هماهنگ می کنند و عدم تعادل هورمونی در بسیاری از بیماری ها از دیابت گرفته تا اختلالات استرس نقش دارد. نتایج به شما راهنمایی می‌کند که چگونه خوردن محدود زمانی ممکن است به مدیریت این بیماری‌ها کمک کند.

جالب است که همه بخش‌های دستگاه گوارش به یک اندازه تحت تأثیر قرار نگرفتند. در حالی که ژن‌های دخیل در دو قسمت بالایی روده کوچک – دوازدهه و ژژنوم – با خوردن محدود زمانی فعال می‌شوند، ایلئوم در انتهای پایین روده کوچک فعال نمی‌شود.

این یافته می تواند خط جدیدی از تحقیقات را برای مطالعه چگونگی تأثیر مشاغل با نوبت کاری، که ساعت بیولوژیکی 24 ساعته ما (به نام ریتم شبانه روزی) را مختل می کند، بر بیماری های گوارشی و سرطان ها باز کند. تحقیقات قبلی توسط تیم پاندا نشان داد که محدودیت زمانی غذا خوردن باعث بهبود سلامت آتش نشانان می شود که معمولاً شیفت کار هستند.

محققان همچنین دریافتند که غذا خوردن با زمان محدود، ریتم شبانه روزی اندام های متعدد بدن را هماهنگ می کند.

پاندا می‌گوید: «ریتم‌های شبانه‌روزی در همه جای هر سلول وجود دارد. “ما دریافتیم که غذا خوردن با محدودیت زمانی، ریتم‌های شبانه‌روزی را با دو موج اصلی هماهنگ می‌کند: یکی در طول روزه‌داری و دیگری درست بعد از غذا خوردن. ما گمان می‌کنیم که این به بدن اجازه می‌دهد فرآیندهای مختلف را هماهنگ کند.”

در مرحله بعد، تیم پاندا نگاهی دقیق‌تر به تأثیرات غذا خوردن با محدودیت زمانی بر شرایط یا سیستم‌های خاص درگیر در این مطالعه، مانند تصلب شرایین، که سخت شدن شریان‌ها است که اغلب پیش‌آهنگی برای بیماری قلبی و سکته است، خواهد داشت. و همچنین بیماری مزمن کلیه