مطالعه نشان می دهد که مزایای ویتامین D و متابولیسم ممکن است به وزن بدن بستگی داشته باشد

محققان بیمارستان بریگهام و زنان، یکی از اعضای مؤسس سیستم مراقبت های بهداشتی Mass General Brigham، شواهد جدیدی یافته اند که نشان می دهد ویتامین D ممکن است در افراد با شاخص توده بدنی (BMI) بالا متابولیزه شود. مطالعه، ظاهر شدن در شبکه JAMA باز است، تجزیه و تحلیل جدیدی از داده های کارآزمایی VITAL است، یک کارآزمایی بالینی بزرگ در سراسر کشور به رهبری محققان بریگام که بررسی کرد آیا مصرف ویتامین D یا مکمل های دریایی امگا 3 می تواند خطر ابتلا به سرطان، بیماری قلبی یا سکته را کاهش دهد.

Deirdre K. Tobias، نویسنده اول، متخصص اپیدمیولوژیست در بخش Brigham’s Division of Brigham گفت: “تجزیه و تحلیل داده های اصلی VITAL نشان داد که مکمل ویتامین D با اثرات مثبت بر چندین پیامد سلامتی مرتبط است، اما فقط در بین افرادی که BMI زیر 25 دارند.” طب پیشگیری. به نظر می رسد اتفاق متفاوتی با متابولیسم ویتامین D در وزن های بالاتر رخ می دهد، و این مطالعه ممکن است به توضیح نتایج کاهش یافته مکمل برای افراد با BMI بالا کمک کند.

ویتامین D یک ماده مغذی ضروری است که در بسیاری از فرآیندهای بیولوژیکی نقش دارد، به ویژه به بدن ما در جذب مواد معدنی مانند کلسیم و منیزیم کمک می کند. در حالی که برخی از ویتامین D مورد نیاز ما از نور خورشید در بدن ساخته می شود، کمبود ویتامین D اغلب با مکمل درمان می شود. شواهد حاصل از مطالعات آزمایشگاهی، تحقیقات اپیدمیولوژیک و تحقیقات بالینی نیز نشان داده است که ویتامین D ممکن است در بروز و پیشرفت سرطان و بیماری‌های قلبی عروقی نقش داشته باشد، و این شواهد بود که کارآزمایی اولیه VITAL را آغاز کرد.

کارآزمایی VITAL یک کارآزمایی تصادفی شده، دوسوکور و کنترل شده با دارونما روی 25871 شرکت کننده آمریکایی بود که شامل مردان بالای 50 سال و زنان بالای 55 سال بود. همه شرکت کنندگان در زمان ثبت نام فاقد سرطان و بیماری قلبی عروقی بودند. . در حالی که این کارآزمایی فواید کمی از مکمل ویتامین D را برای پیشگیری از سرطان، حمله قلبی یا سکته در گروه کلی نشان داد، یک همبستگی آماری بین BMI و بروز سرطان، مرگ‌ومیر سرطان و بروز بیماری‌های خودایمنی وجود داشت. مطالعات دیگر نتایج مشابهی را برای دیابت نوع 2 نشان می دهد.

مطالعه جدید با هدف بررسی این همبستگی انجام شد. محققان داده‌های 16515 شرکت‌کننده از کارآزمایی اصلی را که نمونه‌های خونی را در ابتدا (قبل از تصادفی‌سازی به ویتامین D) ارائه کردند، و همچنین 2742 نفر را با نمونه‌گیری خون پیگیری پس از دو سال تجزیه و تحلیل کردند. محققان سطح ویتامین D تام و آزاد و همچنین بسیاری دیگر از نشانگرهای زیستی جدید ویتامین D را اندازه‌گیری کردند، مانند متابولیت‌های آن، کلسیم و هورمون پاراتیروئید که به بدن در استفاده از ویتامین D کمک می‌کند.

JoAnn E. Manson، نویسنده ارشد، MD، DrPH، رئیس بخش پزشکی پیشگیرانه در Brigham و محقق اصلی VITAL، گفت: “بیشتر مطالعاتی مانند این بر سطح کل ویتامین D خون تمرکز می کنند.” “این واقعیت که ما توانستیم به این نمایه گسترده از متابولیت های ویتامین D و نشانگرهای زیستی جدید نگاه کنیم، بینش منحصر به فردی را در مورد در دسترس بودن و فعالیت ویتامین D و اینکه آیا ممکن است متابولیسم ویتامین D در برخی افراد مختل شود اما در برخی دیگر مختل شود، به ما داد.”

محققان دریافتند که مکمل ویتامین D بیشتر نشانگرهای زیستی مرتبط با متابولیسم ویتامین D را در افراد بدون توجه به وزن آنها افزایش می دهد. با این حال، این افزایش ها در افراد با BMI بالا به طور قابل توجهی کمتر بود.

توبیاس گفت: “ما تفاوت های قابل توجهی را پس از دو سال مشاهده کردیم که نشان دهنده پاسخ ضعیف به مکمل ویتامین D با BMI بالاتر است.” “این ممکن است پیامدهای بالینی داشته باشد و به طور بالقوه برخی از تفاوت های مشاهده شده در اثربخشی مکمل ویتامین D را با وضعیت چاقی توضیح دهد.”

این مطالعه روشن می کند که چرا ما شاهد کاهش 30 تا 40 درصدی مرگ و میر ناشی از سرطان، بیماری های خودایمنی و سایر پیامدهای مکمل ویتامین D در میان افرادی با شاخص توده بدنی پایین تر اما کمترین فایده در افراد با شاخص توده بدنی بالاتر هستیم، نشان می دهد که ممکن است منسون می‌گوید که با دوز شخصی‌تر ویتامین D به مزایایی در سراسر جمعیت دست یابید. “این تفاوت های ظریف روشن می کند که داستان ویتامین D چیزهای بیشتری وجود دارد.”

نویسندگان نتیجه می‌گیرند که یافته‌های VITAL فراخوانی برای اقدام برای جامعه تحقیقاتی است تا به بررسی مزایای بالقوه مکمل ویتامین D برای پیشگیری از سرطان و سایر بیماری‌ها و در نظر گرفتن BMI در هنگام ارزیابی تأثیرات این مکمل بر سلامتی ادامه دهند.