مطالعه نابرابری‌های «تحیرکننده» را در درمان پایان عمر با مواد افیونی نشان می‌دهد

بر اساس مطالعه‌ای که توسط محققان موسسه سرطان دانا فاربر وابسته به هاروارد انجام شد، بیماران مسن‌تر سیاه‌پوست و اسپانیایی‌تبار مبتلا به سرطان پیشرفته کمتر از بیماران سفیدپوست داروهای مخدر برای تسکین درد در هفته‌های آخر زندگی دریافت می‌کنند.

این مطالعه که بزرگترین مطالعه برای بررسی تفاوت‌ها در دسترسی به مواد افیونی در بین بیماران سرطانی ایالات متحده است، همچنین نشان داد که بیماران سیاه پوست و اسپانیایی تبار بیشتر از بیماران سفیدپوست تحت آزمایش غربالگری ادرار برای دارو قرار می‌گیرند. نتایج این ماه توسط The مجله انکولوژی بالینی، به تفاوت های نژادی و قومی در دو جنبه کلیدی مراقبت از بیماران مسن که بر اثر سرطان می میرند اشاره می کنند.

این مطالعه در زمانی انجام می شود که محدودیت های تشدید شده بر روی مواد افیونی به طور قابل توجهی دسترسی به مسکن ها را کاهش داده است. اگرچه این محدودیت ها در پاسخ به اپیدمی اوردوز در کشور است و متوجه بیماران مبتلا به سرطان نمی شود، محققان کاهش دسترسی بیماران به داروهای مخدر را حتی در پایان عمر ثبت کرده اند.

نویسنده اصلی این مطالعه، آندریا انزینگر، انکولوژیست گوارش و استادیار، می گوید: «بیشتر مطالعات قبلی در مورد نابرابری ها در مدیریت درد سرطان قبل از شناسایی دامنه کامل بحران مواد افیونی و وضع مقرراتی برای محدود کردن تجویز مواد افیونی انجام شده است. در دانشکده پزشکی هاروارد

“در طول دهه گذشته، تغییر لرزه‌ای در شیوه‌های تجویز و کاهش شدید دسترسی به این داروها برای بیماران مبتلا به سرطان رخ داده است. اما ما اطلاعات بسیار کمی در مورد وضعیت فعلی نابرابری‌ها در دسترسی در این محیط افزایش مقررات و در مورد آن داریم. میزان تفاوت بین بیماران مبتلا به سرطان پایانی.”

در این مطالعه، محققان سفارشات تجویز داروهای مخدر را برای 318549 بیمار Medicare بالای 65 سال که سرطان های با پیش آگهی بدی داشتند و به پایان عمرشان نزدیک می شد، بررسی کردند. بین سال‌های 2007 و 2019، این گروه کاهش مداوم دسترسی به مواد افیونی و گسترش سریع غربالگری داروهای ادراری را تجربه کرد. در درون این گرایش‌های گسترده‌تر، محققان تفاوت‌های کوچک اما معنی‌داری بین گروه‌های نژادی و قومی پیدا کردند.

به عنوان مثال، در مقایسه با بیماران سفیدپوست، بیماران سیاهپوست 4.3 درصد کمتر احتمال داشت هر گونه مواد افیونی دریافت کنند و 3.2 درصد کمتر احتمال دارد که مواد افیونی طولانی اثر را در اواخر عمر دریافت کنند، با تفاوت های مشابهی بین بیماران اسپانیایی و سفیدپوست مشاهده شد. نویسندگان مطالعه خاطرنشان می‌کنند که این تفاوت‌ها با توجه به اینکه تا سال 2019 تنها 32.7 درصد از بیماران هر گونه مواد افیونی دریافت می‌کردند و تنها 9.4 درصد یک اپیوئید طولانی‌مدت در اواخر عمر دریافت می‌کردند، معنی‌دار هستند.

محققان همچنین دریافتند هنگامی که بیماران سیاه پوست و اسپانیایی تبار مواد افیونی دریافت می کردند، تمایل به دریافت دوزهای کمتری داشتند. انزینگر گفت، این تفاوت نشان دهنده “مقدار معنی دار کنترل درد” است.

نابرابری ها به ویژه برای مردان سیاه پوست شدید بود. الکسی رایت، نویسنده ارشد این مطالعه، انکولوژیست زنان و استادیار دانشکده پزشکی، گفت: «ما دریافتیم که احتمال تجویز دوز معقول برای مردان سیاه‌پوست بسیار کمتر از مردان سفیدپوست است. “و مردان سیاه پوست کمتر احتمال داشت که مواد افیونی طولانی مدت را دریافت کنند، که برای بسیاری از بیمارانی که به دلیل سرطان می میرند ضروری است. یافته های ما شگفت انگیز است زیرا همه باید موافق باشند که بیماران سرطانی باید در پایان عمر به تسکین درد دسترسی داشته باشند.”

مشخص شد که این نابرابری ها مستقل از سطح اجتماعی-اقتصادی بیماران و سایر عوامل وجود دارد. زمانی که داده‌ها برای زیر گروه‌های مختلف بیماران تجزیه شدند، برخی تفاوت‌ها آشکارتر شد. به عنوان مثال، محققان دریافتند که سفیدپوستان در مناطق روستایی نزدیک به پایان عمر بیشترین مواد افیونی را دریافت می کنند، در حالی که بیماران سیاه پوست در شهرها کمترین مواد افیونی را دریافت می کنند.

محققان همچنین بررسی کردند که آیا نژاد یا قومیت در غربالگری ادرار بیماران از نظر مواد مخدر نقش داشته است یا خیر. شبکه ملی جامع سرطان پیشنهاد می کند که ارائه دهندگان غربالگری داروی ادرار را برای بیماران تحت درمان با مواد افیونی در نظر بگیرند، اما این سازمان مشخص نمی کند که بیماران چقدر باید آزمایش شوند یا اینکه آیا برخی از جمعیت ها – مانند بیمارانی که بر اثر سرطان می میرند – باید از آزمایش معاف شوند. همانند دسترسی به مواد افیونی، محققان متوجه تفاوت های نژادی در غربالگری داروهای ادراری شدند، به طوری که بیماران سیاه پوست به طور قابل توجهی احتمال بیشتری برای انجام چنین غربالگری دارند. مردان سیاه پوست بیشترین نابرابری را در مورد دسترسی به مواد افیونی و آزمایش مواد مخدر در ادرار تجربه کردند.

رایت می‌گوید: «تفاوت‌ها در غربالگری داروی ادرار بسیار کم، اما مهم هستند، زیرا به نژادپرستی سیستماتیک در توصیه به بیماران برای غربالگری اشاره می‌کنند.» غربالگری باید برای بیمارانی که در این شرایط هستند یا به طور یکسان انجام شود یا اصلاً انجام نشود.»

محققان در حال پیگیری یافته‌ها با تحقیقات هستند تا دلایل اصلی این نابرابری‌ها را شناسایی کنند و در نهایت با مداخلات جدید آن علل را هدف قرار دهند.

این داستان توسط روزنامه هاروارد، روزنامه رسمی دانشگاه هاروارد منتشر شده است. برای اخبار بیشتر دانشگاه، به Harvard.edu مراجعه کنید.